Γράφει η Δώρα Κουτσογιάννη
Ξυπνάς. Σηκώνεσαι. Φτιάχνεις καφέ. Ανοίγεις τον υπολογιστή και κάθεσαι με τις ώρες. Φτιάχνεις ένα φαγητό να υπάρχει σε περίπτωση που πεινάσεις. Βλέπεις σειρές, παίζεις παιχνίδια, μιλάς με τους φίλους σου. Χαζεύεις στην αρχική σελίδα του Facebook και βαριέσαι που ζεις.
Δε σηκώνεσαι, όμως, να κάνεις κάτι πιο δημιουργικό. Παραμένεις κολλημένος μπροστά στην οθόνη και γραπώνεσαι σ᾽ έναν εικονικό κόσμο. Θαρρείς κι όλα σου τα προβλήματα θα λυθούν εκεί μέσα. Δεν είναι έτσι, όμως.
Πάει καιρός που οι κοντινοί σου άνθρωποι προσπαθούν να σ᾽ ενεργοποιήσουν. Που παλεύουν να σε ξεκουνήσουν απ᾽ τη βολική θεσούλα σου.
Χαμπάρι δεν παίρνεις. Έχεις μονάχα μικρές αναλαμπές για τη ζωή σου, για το πού οδεύεις, τι καταφέρνεις, τι περιμένεις από ποιον και γιατί. Έχεις παραιτηθεί απ᾽ τα πάντα χωρίς λόγο και αιτία. Κι ας είσαι ακόμα μικρός. Ίσως οι καταστάσεις στη ζωή σου, δε βοήθησαν. Ίσως πέρασες δύσκολα χρονιά. Μπορεί ακόμα να περνάς. Μα όλοι λίγο-πολύ, στην ίδια μοίρα είμαστε.
Έχεις επιτρέψει στον εαυτό σου ν᾽ αφεθεί σε μια τραγική κατάσταση. Έχεις παραμελήσει την εμφάνισή σου. Δεν έχεις ενδιαφέροντα. Δεν έχεις δουλειά. Βαριέσαι τους πάντες και τα πάντα. Τίποτα δε σε γεμίζει πια. Όλα σου φταίνε.
Όλα, εκτός από εσένα.
Όλα γύρω σου διαλύονται κι αντί να παλέψεις να τα σώσεις, βουλιάζεις μαζί τους. Μιζεριάζεις. Κατηγορείς το σύστημα και την κυβέρνηση για τις κωλοδουλειές που δεν υπάρχουν. Τα βάζεις με τους γονείς σου που δε σου παρείχαν όλα όσα θα ήθελες να έχεις. Τσακώνεσαι με τον αδερφό σου που θέλει να τρώει μόνο τηγανητά κι έτσι αναγκάζεσαι να τρως μαζί του και παχαίνεις.
Ξέρεις κάτι όμως; Κανείς δε σου φταίει. Εσύ είσαι υπαίτιος για ό,τι κακό σου συμβαίνει. Και μην περιμένεις ντάντεμα από κανέναν. Σου μίλησαν. Σε παρακίνησαν. Προσπάθησαν. Δε θ᾽ ασχολούνται μια ζωή μαζί σου, όμως. Τους κούρασες. Κουράστηκαν να προσπαθούν να σε βοηθήσουν κι εσύ να μην κάνεις τίποτα γιʾ αυτό. Ζωή σου είναι στο φινάλε, όχι δική τους.
Συσσώρευσε όλο το θυμό που έχεις και μετέτρεψέ τον σε δύναμη. Κάν᾽ τον σύμμαχό σου. Πάτα στα πόδια σου. Σήκω το πρωί, κοιτάξου στον καθρέφτη και θέσε στόχους. Μίλα με τον εαυτό σου. Κάνε την αυτοκριτική σου. Συνειδητοποίησε την κατάσταση. Λάβε τις ευθύνες σου. Οπλίσου με δυνάμεις και μπες στον πόλεμο. Μην κάτσεις στον υπολογιστή. Άσ᾽ το το ρημάδι πια. Πάρε μια εφημερίδα κι άρχισε να ψάχνεις για δουλειά. Δεν είναι εύκολο να βρεις κάτι καλό στις μέρες μας, μην απογοητευτείς με την πρώτη στραβή όμως. Ούτε με τη δεύτερη. Όλα θέλουν χρόνο.
Άρχισε να προσέχεις τον εαυτό σου. Φτιάξε τη διατροφή σου. Πάρε τους φίλους σου και πήγαινε για τρέξιμο. Αθλήσου. Απέκτησε ενδιαφέροντα. Βγες απ᾽ τη ρουτίνα σου. Βρες παλιά σου ρούχα και θυμήσου πώς ήσουν κάποτε που χωρούσες μέσα σ᾽ αυτά. Θύμωσε με τον εαυτό σου και την κατάντια σου. Κι ύστερα πείσμωσε. Θέσε στόχο να καταφέρεις να ξαναχωρέσεις στα παλιά σου τζιν. Αν το πιστέψεις, τότε μπορείς να το κάνεις.
Πάλεψε ν᾽ αποκτήσεις όσα σου λείπουν και πάντα ήθελες. Λένε, πως για να κερδίσεις κάτι που ποτέ δεν είχες, πρέπει να κάνεις κάτι που ποτέ δεν έκανες. Ακoλούθησε αυτό το μότο και κάνε πράξη όλα όσα ονειρεύεσαι. Ωραία τα όνειρα, αλλά αν δεν εξελίσσονται σε στόχους, τότε δεν έχουν καμία αξία.
Πρέπει να τα βάλεις με τον εαυτό σου. Να συζητήσεις μαζί του και να βρεις τη ρίζα των προβλημάτων σου. Μάντεψε. Εσύ είσαι η πηγή τους. Καμία κυβέρνηση δε σου φταίει, κανένας φίλος, κανένας εχθρός. Μην ψάχνεις παντού εχθρούς προκειμένου να διασφαλίσεις στον εαυτό σου πως είναι αθώος. Μην ψάχνεις συνεχώς εξιλαστήρια θύματα για ν᾽ απενοχοποιηθείς. Μην τη φοβάσαι τη ζωή.
Κάποιος μου έμαθε το εξής. Η ζωή είναι σαν ένας άντρας. Στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού του είναι φαλακρός, μα πίσω έχει μια μακριά κοτσίδα. Εσύ επιλέγεις αν θα πιαστείς απ᾽ τη φαλάκρα και θα γλιστρήσεις ή αν θα κάνεις ένα βήμα παραπέρα, θα πιαστείς απ᾽ την κοτσίδα και θ᾽ αρπάξεις κάθε ευκαιρία που σου δίνεται.
Αποσύνδεσε ό,τι σε βραχυκυκλώνει κι όταν φτάσεις στο σημείο ν᾽ αποδεχθείς τα λάθη σου και συνειδητοποιήσεις πως μόνος σου βραχυκυκλώνεις τον εαυτό σου, κάνε επανεκκίνηση.
Πηγή: ilov.gr
