2 Μαρτίου γιορτάζουν…

• Άγιος Ησύχιος ο Συγκλητικός
• Άγιος Θεόδοτος επίσκοπος Κυρήνειας Κύπρου Ομολογητής και Ιερομάρτυρας
• Αγία Ευθαλία η παρθενομάρτυς
• Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς
• Άγιος Κόιντος Ομολογητής και Θαυματουργός
• Άγιοι Νέστωρ και Τριβιμίος
• Άγιος Τρωάδιος και οι συν αυτώ
• Άγιοι Ανδρόνικος και Αθανασία
• Όσιος Ιωακείμ ο Ιθακήσιος
• Άγιος Chad
• Άγιος Αμβρόσιος Πατριάρχης Γεωργίας
• Όσιοι Βαρσανούφιος, Σάββας, Σαββάτιος και Ευφρόσυνος εκ Ρωσίας
• Άγιος Αρσένιος Επίσκοπος Τβερ της Ρωσίας
• Όσιος Αρέθας ο Έγκλειστος
• Όσιος Αβράμιος εκ Ρωσίας
• Όσιος Αρσένιος εκ Ρωσίας
• Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ενθρόνου

********************************************************************************************************************

• Όσιος Ιωακείμ ο Ιθακήσιος

Ο Όσιος Ιωακείμ, κατά κόσμον Ιωάννης Πατρίκιος, εγεννήθηκε στον οικισμό Καλύβια της Ιθάκης από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, τον Άγγελο και την Αγνή. Ο Ιωάννης σε μικρή ηλικία έχασε την μητέρα του. Ο πατέρας του ενυμφεύθηκε και πάλι, αλλά η μητριά του Ιωάννου τον εταλαιπωρούσε και τον εβασάνιζε . Ο Άγιος στα δύσκολα αυτά χρόνια, ασκήθηκε στην υπομονή και την ταπείνωση, βρίσκοντας καταφύγιο στην προσευχή, στο εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνος, και στην μελέτη των ιερών βιβλίων. Στην εφηβική του ηλικία εργάσθηκε ως ναυτικός στο καΐκι του πατέρα του, προκαλώντας τον σεβασμό και την εκτίμηση του πληρώματος για τις αρετές και το ήθος του. Σε κάποιο από τα ταξίδια του βρήκε καταφύγιο στο Άγιο Όρος. Εκεί, στη μεγίστη μονή Βατοπαιδίου κείρεται μοναχός και λαμβάνει το όνομα Ιωακείμ. Με την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως ο ηγούμενος της μονής επιλέγει τον Όσιο Ιωακείμ και τον αποστέλλει ιεροκήρυκα στην Πελοπόννησο. Εκεί, ο Άγιος διδάσκει, καθοδηγεί, στηρίζει και ενθαρρύνει τους Έλληνες. Επιπλέον, με το καΐκι του εκ Κεφαλληνίας παπα -Γιάννη Μακρή, μεταφέρει από την Πελοπόννησο στα Επτάνησα γέροντες και γυναικόπαιδα, σώζοντάς τους από τις επιδρομές του Ιμπραήμ. Περί το 1827 μ.Χ. ο Όσιος Ιωακείμ φθάνει στην αγγλοκρατούμενη πατρίδα του Ιθάκη. Για 49 χρόνια διακονεί μέσα στον κόσμο και προφυλάσσει από την αμαρτία, την πλάνη, την αίρεση. Αναφέρονται περιπτώσεις που ο Άγιος προσευχόταν και βρισκόταν επάνω από το έδαφος, πλημμυρισμένος από ουράνιο φως. Ο Θεός του χαρίζει το διορατικό χάρισμα κι έτσι γίνεται σύμβουλος, ο παιδαγωγός εις Χριστόν και ο ιατρός των Ιθακησίων. Έτσι αφού έζησε ο Όσιος Ιωακείμ, εκοιμήθηκε με ειρήνη το 1868 μ.Χ. Η επίσημη αναγνώρισή του ως Αγίου της εκκλησίας μας έγινε τον Μάρτιο του 1998 μ.Χ.

• Άγιος Ησύχιος ο Συγκλητικός

O Άγιος Ησύχιος έζησε στο χρόνια του Γαλερίου Μαξιμιανού, στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ., και κατείχε το αξίωμα του Συγκλητικού. Όταν ξέσπασε ο διωγμός κατά των Χριστιανών, του προτείνεται να αρνηθεί την πίστη του και να σώσει τη ζωή του και το αξίωμά του. Όμως ο Ησύχιος δε δίστασε να περιφρονήσει όλες τις τιμές και τις υποσχέσεις και με θαυμαστή προθυμία ομολόγησε τη πίστη του. Τότε ο βασιλιάς εξαγριώθηκε και διέταξε να του αφαιρέσουν τα διάσημα του αξιώματός του και να του φορέσουν ταπεινωτικά ενδύματα και στη συνέχεια τον γελοιοποιεί μπροστά σ’ όλους τούς αξιωματούχους. Όμως, ο Άγιος δέχεται τα πάντα αδιαμαρτύρητα, διότι γνωρίζει ότι οι ανθρώπινες τιμές είναι πρόσκαιρες, ενώ οι ουράνιες τιμές είναι αιώνιες. Εξοργισμένος από την ηρωική στάση του Ησύχιου, ο Μαξιμιανός διατάσσει την θανάτωσή του. Οι στρατιώτες οδηγούν τον Άγιο στον ποταμό Ορόντη, όπου αφού του έδεσαν μία πέτρα στο λαιμό τον έριξαν στο πλέον βαθύ μέρος. Έτσι αξιώθηκε να γίνει μάρτυρας για την πίστη του στο Χριστό.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Ἄξιας κοσμικῆς, ἀπορρίψας τὸ κλέος, τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ, ὠμολόγησας χαίρων, Ἠσύχιε πανένδοξε, Ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα, ὅθεν ἔφερες, ὥσπερ τιμὴν τὴν αἰσχύνην, καὶ τὸν θάνατον, ἐν πνιγμονῇ τῶν ὑδάτων, δυνάμει τοῦ Πνεύματος.

• Άγιος Θεόδοτος επίσκοπος Κυρήνειας Κύπρου Ομολογητής και Ιερομάρτυρας

Ο Άγιος Θεόδοτος έζησε στις αρχές του 4ου μ.Χ. αιώνα, όταν η ειδωλολατρία κινδύνευε να εκπνεύσει. Και ζητούσε, όπως τα θανάσιμα πληγωμένα θηρία, να πέσει με όσες δυνάμεις της απέμειναν, να εξοντώσει την Εκκλησία. Ο Άγιος Θεόδοτος, επίσκοπος στην Κυρήνεια της Κύπρου, με το μεγάλο ζήλο του υπέρ της χριστιανικής πίστης και για τις κατακτήσεις που επιτύγχανε μέσα στον ειδωλολατρικό κόσμο, προκάλεσε την οργή του ηγεμόνα Σαβίνου. Αφού τον συνέλαβε, προσπάθησε να τον πείσει ν’ αρνηθεί την πίστη του στο Χριστό. Ο Θεόδοτος όχι μόνο δεν αρνήθηκε την πίστη του, αλλά και μίλησε θαρραλέα στον ηγεμόνα κατά της ειδωλολατρικής πλάνης και τον εξόρκισε ν’ αρνηθεί τους ψεύτικους θεούς. Τότε ο Σαβίνος τον βασάνισε σκληρά, αλλά μπροστά στην εξέγερση του χριστιανικού πληθυσμού, φοβήθηκε και διέταξε να μεταφερθεί ο καταπληγωμένος Ιεράρχης στη φυλακή. Αλλά και στη φυλακή ο Θεόδοτος δεν εγκατέλειψε το έργο του. Βρήκε ανθρώπους, όπου τους μετέδωσε την αλήθεια και έτσι έκανε μέσα στη φυλακή ένα μικρό ποίμνιο. Αργότερα, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου ελευθερώθηκε και συνέχισε με περισσότερο ζήλο το έργο του. Μετά δύο χρόνια όμως, το 315 μ.Χ., πέθανε, αφού άφησε αλησμόνητο υπόδειγμα σε κλήρο και λαό.

• Αγία Ευθαλία η παρθενομάρτυς

Η Αγία Εύθαλία ζούσε στη Σικελία και είχε μητέρα αιμορροούσα, που ονομαζόταν και αυτή Ευθαλία. Κάποτε λοιπόν η μητέρα της, είδε στο όνειρο της τους Άγιους Μάρτυρες Αλφειό, Φιλάδελφο και Κυπρίνο, που τη μνήμη τους γιορτάζουμε στις 10 Μαΐου, οι όποιοι της είπαν ότι αν πιστέψει στον Χριστό και βαπτισθεί, θα γιατρευτεί και θα σωθεί. Όταν ξύπνησε η μητέρα Ευθαλία πείστηκε στα λόγια των Αγίων Μαρτύρων. Έτσι, μαζί με τη θυγατέρα της Ευθαλία, πίστεψαν στον Χριστό και βαπτίσθηκαν. Υπήρχε όμως και ο γιος της Σερμιλιανός, ο όποιος κόντεψε να την πνίξει, μόλις έμαθε ότι η μητέρα του έγινε χριστιανή. Γλύτωσε το βέβαιο θάνατο, με τη βοήθεια κάποιας υπηρέτριας και έφυγε. Η δε θυγατέρα της, η Αγία Ευθαλία, έκανε δριμύτατη παρατήρηση στον αδελφό της, που θέλησε να σκοτώσει τη μητέρα τους. Αυτός τότε, αφού την έδειρε δυνατά, έπειτα την παρέδωσε σ’ έναν δούλο του να τη βιάσει. Προσευχομένη τότε η Αγία τύφλωσε τον δούλο. Ο δε αδελφός της μόλις είδε το γεγονός, σαν άλλος Κάϊν, αποκεφάλισε την αδελφή του και έτσι η μακαριά πήρε το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου. Σε κάποιον κώδικα Νο 73 της Μονής Παναγίας στη Χάλκη, η μνήμη της Αγίας φέρεται κατά την 27η Αυγούστου.

• Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς

Ο Αγιος Νικόλαος γεννήθηκε στη Νάξο το 1851 μ.Χ., από τον Ιωάννη και την Αυγουστίνα, το γένος Μελισσουργού. Οι ευσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Από την παιδική του ηλικία εξέφρασε την έφεση και την αγάπη του προς τα ιερά και τα όσια. Ήταν φιλακόλουθος και διακονούσε πάντοτε στο ιερό τον παππού του ιερέα Γεώργιο Μελισσουργό. Προορισμένος από τον Θεό να γίνει λειτουργός των Αγίων Μυστηρίων Αυτού μετείχε αδιάλειπτα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας με νηστεία, προσευχή και αγρυπνία. Μετά τον θάνατο του πατέρα του ήλθε με την μητέρα του και την αδελφή του στην Αθήνα, όπου έγινε προστάτης αυτών. Ενυμφεύθηκε, εχήρευσε όμως νωρίς. Η πρεσβυτέρα του απεβίωσε μόλις γεννήθηκε το παιδί τους, ο Γιαννάκης, που το μεγάλωσε μόνος. Ο Κύριος δεν εβράδυνε να τον αναδείξει λειτουργό της Εκκλησίας Του και τον κατέστησε εύθετο και εύχρηστο στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Χειροτονείται διάκονος στις 28 Ιουλίου του 1879 μ.Χ., στο ναό Μεταμορφώσεως της Πλάκας, και μετά από πέντε χρόνια, στις 2 Μαρτίου 1884 μ.Χ., χειροτονείται Πρεσβύτερος στο ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, στο Μοναστηράκι. Διακονεί στο ιερό θυσιαστήριο επί 50 χρόνια περίπου (1884 – 1932 μ.Χ.), στους ναούς και του Αγίου Παντελεήμονος, κοντά στον Ιλισσό ποταμό, και της ακόμη πτωχότερης και απόμερης τότε Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου του λεγομένου «Κυνηγού», στη σημερινή οδό Βουλιαγμένης. Διακρίθηκε ως ο λειτουργικότερος ιερεύς, άνθρωπος προσευχής, του οποίου η ζωή υπήρξε και αναδείχθηκε συνεχής διακονία του Θυσιαστηρίου. Από «φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός» παρέμενε στο ναό. Ήταν αφιλάργυρος κατά τον τρόπο και πλήρης έργων αγαθών και ελεημοσύνης. Του αρκούσε για τροφή λίγο ψωμί και λίγα χόρτα, τα οποία συνέλεγε ο ίδιος, και κάποιες φορές, λίγο γάλα που του πρόσφεραν βοσκοί στην ερημική τότε περιοχή της ενορίας του. Αλησμόνητες παρέμειναν οι αγρυπνίες τις οποίες ετελούσε στο ναό του Αγίου Ελισσαίου Αθηνών. Αναφέρονται και μαρτυρίες παιδιών, ότι τον έβλεπαν κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μεταρσιωμένο να στέκεται υπεράνω της γης. Μαρτυρίες δε περιφανών λογίων, όπως του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρου Μωραϊτίδου, που έψαλλαν στις αγρυπνίες τις οποίες ετελούσε, εξαίρουν τη σπάνια και αγία ιερατική αυτού προσωπικότητα. Ο παπα- Νικόλας, ο λεγόμενος «απλός», ζούσε μέσα στη χαρά της Θείας Ευχαριστίας, την οποία τελούσε ανελλιπώς κάθε ημέρα, όπως την όριζαν οι λειτουργικοί κανόνες, και την παρέτεινε επί πολλές ώρες, για να έχει την πνευματική της απόλαυση. Πάντα ανταποκρινόταν στο γνήσιο ορθόδοξο φρόνημα και ετελούσε πανηγυρικά το Μυστήριο της ελεύσεως και παρουσίας του Αναστημένου Κυρίου, που αποκαλύπτει τον εαυτό Του, όπως τότε στο Μυστικό Δείπνο. Η χαρά της Αναστάσεως, που βρίσκεται στην καρδιά της Ευχαριστίας, γινόταν οντολογική αναψυχή και αγαλλίαση στον φλεγόμενο από θεία Αγάπη Γέροντα. Η μέθεξή του στην πασχάλια χαρά τον συνέπαιρνε. Δεν ήταν γι αυτόν ένα απλό εφημερικό καθήκον. Πρόφαση ήταν το επί ώρες παρατεινόμενο μνημόσυνο των ζωντανών και των κοιμηθέντων, από τον όγκο των σημειωμάτων που κρατούσε πάντα σ’ ένα δισάκι. Στην πραγματικότητα δεν ήθελε να διακόψει ποτέ τη χαρά της Τράπεζας της Ευχαριστίας, τη θέα του Αναστημένου Σώματος και Αίματος του Χριστού.

Ο αείμνηστος Γέροντας, αφού έφθασε στα 82 του χρόνια και έδωσε πρωτοφανή στον αιώνα μας μαρτυρία ουρανίων χαρισμάτων, οσιότητος, ταπεινώσεως, απλότητος, διακρίσεως, ελεημοσύνης, ασκήσεως και κατά Θεόν σοφίας, αφού εστάθηκε ο μοναδικός προστάτης χιλιάδων ορφανών και πτωχών και έφθασε στο ύψος θείας τελειότητος, εκοιμήθηκε οσίως εν ειρήνη το 1932 μ.Χ. και τον έθαψαν μπροστά στον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού. Στις 29 Αυγούστου του 1992, τα ιερώτατα και θαυματουργά Λείψανα του Αγίου Νικολάου του Πλανά τοποθετήθηκαν σε ασημένια λάρνακα, που σήμερα βρίσκεται στο δεξιό κλίτος του Ιερού αυτού Ναού. Η Αγία μας Εκκλησία ανεκήρυξε και επισήμως ως άγιο τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά κατά την 135 η Συνοδική Περίοδο (1991 – 1992 μ.Χ.) του Πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου, με εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Νικοδήμου, και βεβαίως με την φροντίδα του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου κ.κ. Αμβροσίου.

Οι Ασματικές Ακολουθίες του Αγίου Νικολάου του Πλανά, οι οποίες ευρίσκονται σε λειτουργική χρήση, συντάχθηκαν από τον Μητροπολίτη Πατρών κ. Νικόδημο, και από τον Αρχιμ. Νικόδημο Παυλόπουλο, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Λειμώνος Λέσβου. Σύμφωνα με τον ιστοχώρο της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος η μνήμη του Αγίου ιερέως Νικολάου του Πλανά, τιμάται κατά την πρώτη Κυριακή του Μαρτίου, δια μεταθέσεως εκ της κυριώνυμης ημέρας αυτού, ύστερα από απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Σύμφωνα όμως με τον ιστοχώρο της Ιεράς Μητρόπολης Παροναξίας ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς εορτάζει κατά την καθιερωμένη Πανήγυρη της 2ας Μαρτίου. Εάν όμως η ημέρα της Εορτής συμπίπτει κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τότε η Μνήμη του εορτάζεται κατά την επομένη Κυριακή. Εμείς καταχωρούμε προσωρινά την εορτή του Αγίου Νικολάου Πλανά στις 2 Μαρτίου μέχρι να εξακριβώσουμε την ημερομηνία της εορτής του.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Τᾶς τοῦ πλάνου παγίδας ἐκφυγῶν, ἱερώτατε, ἀπλανῶς ἐπορεύθης διὰ βίου, πατὴρ ἠμῶν, Νικόλαε ἀοίδιμε Πλανᾶ, οὐράνια χαρίσματα λαβῶν, ἀγρυπνίαις καὶ νηστείαις, ἱερουργῶν ὁσίως τῷ Κυρίῳ σου. Ὅνπερ καθικετεύων ἐκτενῶς, Νάξιον ἱεράτευμα, πρέσβευε δωρηθῆναι καὶ ἠμὶν τὸ θεῖον ἔλεος.

• Άγιος Κόιντος Ομολογητής και Θαυματουργός

Ο Άγιος Κόιντος έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα χρόνια του αυτοκράτορα Λευκτίου Αύρηλιανού του Σιδηρόχειρα, και καταγόταν από τη Φρυγία. Ειδωλολάτρης πριν, αλλά με αγάπη προς την αλήθεια και πόθο προς την αρετή, δεν δυσκολεύτηκε να ασπασθεί την χριστιανική πίστη, όταν άκουσε τη διδασκαλία της και είδε τις αρετές των πιστών της. Κάποτε λοιπόν, πήγε σε κάποιο χωριό, την Αιολίδα (ή Nεολίδα), και μοίραζε ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ο δε ηγεμόνας Ρούφος, τον συνέλαβε, και όταν του διέταξε να θυσιάσει στα είδωλα αμέσως κατέλαβε τον ηγεμόνα δαιμόνιο. Τότε ο Άγιος, παρακάλεσε τον Θεό και ο ηγεμόνας ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο. Ο δε Ροϋφος, όχι μόνο άφησε ελεύθερο τον Κόιντο, αλλά του έδωσε και πολλά δώρα για το ευεργέτημα που του έκανε.

Κατόπιν πήγε σε μια άλλη πόλη, την Κύμη, όπου με τη βία οι ειδωλολάτρες τον εισήγαγαν σε ειδωλολατρικό ναό προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα. Και επειδή δια της προσευχής του Αγίου έγινε σεισμός και γκρεμίστηκε ο ναός των ειδώλων, έντρομοι οι ειδωλολάτρες άφησαν ελεύθερο τον Άγιο. Μετά 40 μέρες, συνέλαβε τον Άγιο ο άρχοντας Κλέαρχος, που ήταν φανατικός ειδωλολάτρης και διέταξε να συντρίψουν τα σκέλη του Μάρτυρα. Όταν δε έγινε αυτό, αμέσως αυτά έγιναν σώα και υγιή, με τη δύναμη του Χριστού. Μετά από αυτά ο Κόιντος πήγαινε σε διάφορες πόλεις και χωριά, για 10 ολόκληρα χρόνια και γιάτρευε κάθε ασθένεια και βοηθούσε τους φτωχούς. Έτσι. με τέτοια θαύματα και θεάρεστα έργα πού έπραξε, παρέδωσε τη μακάρια ψυχή του στον Κύριο. Η μνήμη του Αγίου επαναλαμβάνεται στις 2 Ιουλίου.

• Άγιοι Νέστωρ και Τριβιμίος

Οι Άγιοι Μάρτυρες Νέστωρ και Τριβιμίος (ή Τριβίμινος) κατάγονταν από την πόλη Πέργη της Παμφυλίας, χώρα των Κιβυρραιωτών (ή Kυραιωτών) και έζησαν κατά τους χρόνους του ασεβούς βασιλιά Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.). Επειδή ήταν Χριστιανοί και κήρυτταν με πνευματική ανδρεία τον Χριστό, κατηγορήθηκαν στον άρχοντα της Πέργης. Αυτός, αφού αμέσως έστειλε πλήθος στρατιωτών, τους συνέλαβε και τους οδήγησε δεμένους στο δικαστήριο και έθεσε ενώπιόν τους όλα τα όργανα των βασανιστηρίων. Οι Μάρτυρες όμως περιφρονούσαν τις απειλές και ομολογούσαν με γενναιότητα τον Χριστό. Γι’ αυτό τους γύμνωσαν και τους κτυπούσαν με σκληρά σχοινιά από νεύρα βοδιών. Έπειτα τους κρέμασαν, τους καταξέσκισαν τις σάρκες και τέλος τους αποκεφάλισαν. Έτσι, αφού τελειώθηκε ο βίος τους, με ευχαρίστηση παρέλαβε τις ψυχές τους ο μισθαποδότης Κύριος. Πολύ πιθανό, ο Άγιος Νέστορας, να είναι ο ίδιος με αυτόν της 28ης Φεβρουαρίου, διότι οι βιογραφίες τους συμπίπτουν

• Άγιος Τρωάδιος και οι συν αυτώ

Ο Άγιος Τρωάδιος τελειώθηκε διά ξίφους μαζί με άλλους Χριστιανούς επί αυτοκράτορα Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.) ή σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη επί Aκακίου του βασιλέως το έτος 253 μ.Χ.

• Άγιοι Ανδρόνικος και Αθανασία

Οι Άγιοι Ανδρόνικος και Αθανασία μαρτύρησαν δια ξίφους. Ίσως να είναι οι ίδιοι με αυτούς της 9ης Οκτωβρίου.

• Άγιος Chad

Ο Άγιος Chad (Τσαντ) ήταν αδελφός του Αγίου Cedd (Σεντ) (βλέπε 7 Ιανουαρίου), Επισκόπου Λονδίνου. Σπούδασε στη μονή Λίντισφερν, υπό την καθοδήγηση του Αγίου Αϊδανού. Κλήθηκε από τον αδελφό του να τον βοηθήσει στην ίδρυση της μονής Λάστινγκχαμ, κοντά στα όρη της Γιορκσάιρ. Μετά την εκλογή του Αγίου Σεντ ως Επισκόπου Λονδίνου ανέλαβε ο ίδιος την ηγουμενία της μονής. Ο βασιλεύς Άλσφριντ τον κάλεσε να αναλάβει την επισκοπική θέση του βασιλείου του και η χειροτονία έγινε από ένα μόνο Επίσκοπο. Ο Αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας Θεόδωρος δεν ανεγνώρισε την εκλογή και διέταξε να εγκατασταθεί εκεί ο κανονικός Επίσκοπος της περιοχής. Επειδή όμως εντυπωσιάσθηκε από την ταπείνωση και την αγιότητα του βίου του Αγίου Τσαντ, τον εγκατέστησε ως Επίσκοπο της τοπικής Εκκλησίας της Μερσία. Ο Άγιος Τσαντ κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη, το έτος 673 μ.Χ. κατά την διάρκεια μεγάλης επιδημίας. Ενταφιάσθηκε στο ναό της Παναγίας του Λίτσφιλντ και επί του τάφου του έγιναν πολλά θαύματα.

• Άγιος Αμβρόσιος Πατριάρχης Γεωργίας

Ο Άγιος Αμβρόσιος (Τσελάια) γεννήθηκε το έτος 1861 μ.Χ. στο χωριό Μαρτβίλι της επαρχίας Σαμαγκρέλο της Γεωργίας. Σπούδασε στο εκκλησιαστικό σεμινάριο της Τυφλίδος και στην εκκλησιαστική ακαδημία του Καζάν. Μόνασε στη μονή του Σελίσκι και το 1906 μ.Χ. έγινε ηγούμενος της μονής του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού. Στις 14 Οκτωβρίου 1921 μ.Χ. εξελέγη Καθολικός Πατριάρχης Γεωργίας και ποίμανε το ποίμνιό του θεοφιλώς. Ο Άγιος Αμβρόσιος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 27 Μαρτίου 1927.

• Όσιοι Βαρσανούφιος, Σάββας, Σαββάτιος και Ευφρόσυνος εκ Ρωσίας

Οι Όσιοι Βαρσανούφιος, Σάββας, Σαββάτιος και Ευφρόσυνος έζησαν στη Ρωσία κατά τον 15ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψαν στην περιοχή Τβερ. Οι Όσιοι κοιμήθηκαν με ειρήνη.

• Άγιος Αρσένιος Επίσκοπος Τβερ της Ρωσίας

Ο Άγιος Αρσένιος έζησε στην Ρωσία κατά τα τέλη του 14ου και τις αρχές του 15ου αιώνα μ.Χ. Από νωρίς εισήλθε στη μοναχική πολιτεία της Λαύρας του Κιέβου και εξελέγη Επίσκοπος της πόλεως Τβερ. Ο Άγιος Αρσένιος κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

• Όσιος Αρέθας ο Έγκλειστος

Ο Όσιος Αρέθας έζησε κατά τα τέλη του 14ου και τις αρχές του 15ου αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την πόλη Τβερ της Ρωσίας και έγινε μοναχός στη Λαύρα του Κιέβου. Εξελέγη Επίσκοπος, αλλά λίγο αργότερα αποσύρθηκε για να ακολουθήσει την ησυχαστική οδό του εγκλείστου μοναχικού βίου. Ο Όσιος Αρέθας κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1409 μ.Χ. και η ανακομιδή των ιερών λειψάνων αυτού έγινε το 1483 μ.Χ.

• Όσιος Αβράμιος εκ Ρωσίας

Ο Όσιος Αβράμιος του Σπασκ έζησε και ασκήτεψε στη Ρωσία κατά τον 16ο αιώνα μ.Χ. στη μονή του Σωτήρος Χριστού Κοργιαζέμ. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

• Όσιος Αρσένιος εκ Ρωσίας

Ο Όσιος Αρσένιος γεννήθηκε στην πόλη Τβερ της Ρωσίας και έζησε κατά τα τέλη του 14ου και τις αρχές του 15ου αιώνα μ.Χ. Ασκήτεψε στην μονή της Λάυρας του Κιέβου και τη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ζελτίκοβο. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

• Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ενθρόνου

Η ιερά εικόνα ανακαλύφθηκε στις 2 Μαρτίου 1917 μ.Χ. στο χωριό Κολομσκόιυ, κοντά στην Μόσχα, κατά την ημέρα της αναγκαστικής παραιτήσεως του Αγίου Νικολάου, τσάρου της Ρωσίας.