- Γράφει ο ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΛΥΒΑΣ
Ποτέ κατά την μεταπολιτευτική περίοδο το ηθικό του ελληνικού λαού απέναντι στην διαχρονική τουρκική απειλή δεν ήταν χαμηλότερο από εκεί που ήταν κατά την περίοδο της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ακόμη και στην κρίση του 1974 οι επίστρατοι πατεράδες μας πήγαν με το ηθικό στα ύψη και ας μην είχαν όπλα και πολεμοφόδια.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διακατέχονταν από μεγάλη ηττοπάθεια και η μεγαλύτερη πρόκληση απέναντι στους Τούρκους, ήταν να πετάει στεφάνι στη θάλασσα στα Ίμια στη μνήμη των παλικαριών που χάθηκαν εκεί ο ανεκδιήγητος Καμμένος, τρία τέσσερα μίλια μακριά από το σημείο της τραγωδίας προφανώς για να μην ενοχληθεί το «θηρίο». Σαν μια υπερδύναμη, απέναντι στην οποία δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε, την παρουσίαζαν και ετοιμάζονταν για μια σειρά υποχωρήσεις προετοιμάζοντας το έδαφος με δηλώσεις από τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα που αναρωτήθηκε αν υπάρχουν σύνορα στην θάλασσα μέχρι τους Κοτζιά – Κατρούγκαλο με δηλώσεις ότι έχουν και άλλοι δικαιώματα και να μην είμαστε μοναχοφαγάδες και άλλα τέτοια φαιδρά που συνέβαλαν όμως στην δημιουργία ενός νεοραγιαδισμού με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγονταν.
Το πιθανότερο είναι – προσωπικά είμαι βέβαιος – πως αν κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες εκλογές τώρα οι συζητήσεις με τους Τούρκους θα ήταν για συνεκμετάλλευση και μοιρασιές δικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων. Δεν ξέρω αν τα έκαναν γιατί πραγματικά φοβούνταν ή καθοδηγούμενοι από περίεργες, εκτός τόπου, διεθνιστικές θεωρίες, αλλά σίγουρα τα αποτελέσματα θα ήταν τραγικά για τον ελληνισμό.
Η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές από την αρχή έδειξε άλλα πράγματα και της έδωσαν την ευκαιρία οι Τούρκοι που μάζεψαν ένα πολυεθνικό ασκέρι στα σύνορα στον Έβρο με σκοπού να εισβάλουν στην χώρα γεγονός που θεωρούσαν ικανό να προκαλέσει αποσταθεροποίηση και να δώσει μήνυμα στη νέα κυβέρνηση ότι εμείς είμαστε το αφεντικό στην περιοχή και στο Αιγαίο. Η στάση και ο χειρισμός αυτής της κρίσης από την νέα κυβέρνηση ήταν καθοριστικός. Τα σχέδια των γειτόνων ναυάγησαν και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στις μεταξύ μας σχέσεις.
Με σωστές κινήσεις έχτισε συμμαχίες και σε χρόνο ρεκόρ για διεθνή πολιτική άρχιζε να κερδίζει έδαφος. Και μόνο ότι η Τουρκία αισθάνεται και το δηλώνει απομονωμένη είναι δείγμα της ανατροπής που συντελέστηκε στο κλίμα των σχέσεων των δύο χωρών. Πολύ γρήγορα και εκμεταλλευόμενη κάποιες καταστάσεις στο διεθνές περιβάλλον προχώρησε σε μιας τεράστιας σημασίας στρατιωτική συμφωνία με την Γαλλία. Η μεγαλύτερη κίνηση της χώρας με προοπτική όχι μόνο να την θωρακίσει απέναντι στην τουρκική απειλή, αλλά και να αποτελέσει βήμα για την ύπαρξη ευρωπαϊκής άμυνας με την δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού.
Αυτή την επιτυχία δεν θα μπορούσε ποτέ να την δεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Από την αρχή που έγινε γνωστή η συμφωνία έψαχναν να βρουν προσχήματα για να μην την ψηφίσουν. Στα δύο σημεία που τους οδηγούν στην μη ψήφισή της αναφέρθηκε πρώτος ο Ε. Βενιζέλος, ο οποίος όμως δηλώνοντας ότι δεν θέλει να είναι «μαξιμαλιστής» δεν τα θεώρησε ικανά να σκιάσουν την συμφωνία και μια επιστολή από ελληνικής πλευράς θα αρκούσε να λυθεί το ζήτημα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, μάλλον άρχισε να καταλαβαίνει ότι δεν πείθει και άρχισε την πολυγλωσσία. Ο Σκουρλέτης τάχθηκε κατά των εξοπλισμών λέγοντας ότι αυτή η συμφωνία θα είναι σε βάρος της κοινωνικής πολιτικής κλπ.
Ας μην την ψηφίσουν. Η διακυβέρνησή τους ήταν μια ντροπή. Το ίδιο μπορεί να είναι και το τέλος τους. Ο λαός πάντως θα τους αποχαιρετήσει με το ηθικό του στα ύψη.
