- ΗΛΙΑΣ ΤΟΥΤΟΥΝΗΣ
- Από την Ομάδα ΕΝ ΔΗΜΩ ΗΛΙΔΑΣ
Κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, οι ηρωικοί υπερασπιστές των συνόρων μας, στο Αλβανικό μέτωπο του 1940, έσπειραν τον πανικό στους φασίστες εισβολείς του Μουσολίνι, χρησιμοποιώντας την ομαδική πολεμική ιαχή «Αέρααα…!» Στην παγκόσμια γλώσσα της εποχής μας, αυτό το επιφώνημα θα το χαρακτηρίζαμε σλόγκαν, διότι στα Σκωτσέζικα, σλόγκαν (slogan) σημαίνει ακριβώς πολεμική ιαχή. Κατά την αρχαιότητα, η λέξη ιαχή, προερχόταν από το ιάχω, που σημαίνει κραυγάζω δυνατά. Είχαν και την λέξη αλαλαγμός, προερχόμενη από το αλαλά. Από την ίδια ρίζα προέρχεται και η αλαλή, το αλάλαγμα, η αλαλαγή, το αλαλάζω, Η αρχαία ιαχή αλαλά προήλθε από τη μυθική κόρη του Πολέμου, την Αλαλά (Πίνδαρος, απ. 225: Κλυθ΄ Αλαλά Πολέμου θυγατέρα). (Βίλβλος «Αλαλάξατε Τω Κυρίω πάσα η γη. Παύλος αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών και κύβμαλον αλαλάζον. Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν, νύν τη πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικώς, μετά του Προδρόμου και πάντων των Αγίων, δυσώπει Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς.
«Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων…..»
Ελάχιστοι, όμως, γνωρίζουν ότι πρώτο ακούστηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης 30 χρόνια πριν από το έπος του 1940. Συγκεκριμένα, πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε το 1908 από το 2ο τάγμα της Κρητικής πολιτοφυλακής του πρώτου τακτικού στρατού της Κρήτης, που τελούσε υπό την προστασία του ευρωπαϊκού στρατού. Χρησιμοποιήθηκε σε εκπαιδευτική πορεία, από κάποιον στρατιώτη, κατά τη διάρκεια ανεμοστρόβιλου και το επανέλαβαν, χάριν ευθυμίας, οι υπόλοιποι. Από τότε, το επαναλάμβαναν συχνά, κάθε φορά που διαλυόταν ή συντασσόταν το Τάγμα (αρχικά, ήταν, δηλαδή, μία ζητωκραυγή, ένα «πείραγμα», και όχι πολεμική ιαχή).
Η σύγχρονη πολεμική ιαχή «ΑΕΡΑ!….», έχει τις ρίζες της στο εξής περιστατικό. Στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο, το Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών, πολεμούσε εναντίον των οχυρωμένων Τούρκων, κοντά στα Γιάννενα. Οι εχθρικές οβίδες, δεν κατάφερναν να βρουν τον στόχο, έπεφταν απόμακρα και καθώς εκρηγνύονταν προκαλούσαν ένα ισχυρό ρεύμα αέρα (ωστικό κύμα) με τρομερό θόρυβο. Οι γενναίοι Κρητικοί, άρχιζαν να περιπαίζουν τους αντιπάλους τους, κραυγάζοντας ομαδικά και ειρωνικά με την λέξη Αέρα! Αέρα! Αέρα!. Στις 2 Δεκεμβρίου του 1912 οι γενναίοι Κρητικοί πραγματοποίησαν έφοδο με εφ’ όπλου λόγχη και κραυγάζοντας την λέξη Αέρα ως πολεμική ιαχή. Αυτή η απρόσμενη και γενναία επίθεση των Κρητών απώθησε τους Τούρκους από την Μανωλιάσα και τους έτρεψαν σε άτακτο φυγή.
Η ίδια πολεμική κραυγή χρησιμοποιήθηκε από τους Έλληνες στρατιώτες και κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στις εκάστοτε πολεμικές απελευθερωτικές εφόδους και εξορμήσεις όπου με αυτή την τακτική οι Έλληνες στρατιώτες απέφεραν μεγάλες απώλειες και απώθησαν τους εχθρούς.
Μα εκεί που έκανε θαύματα ήταν κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο στα Ελληνο- Αλβανικά σύνορα. Το εκπληκτικό είναι και ότι οι Ιταλοί σε πολλές επιθέσεις χρησιμοποίησαν το «Αέρα!» ως λυτρωτικό φάρμακο.
