Ο Άγγελος Ελεφάντης (1936 – 28 Μαΐου 2008) ήταν διανοούμενος της ελληνικής Αριστεράς, δημοσιογράφος και συγγραφέας, γνωστός ως εκδότης και διευθυντής του περιοδικού «Ο πολίτης». Υπήρξε από τους ιδρυτές της εφημερίδας «Η Εποχή», τακτικός συντάκτης της εφημερίδας «Η Αυγή» και δημοσίευσε βιβλία, άρθρα και δοκίμια για πολιτικά, ιστορικά και προσωπικά θέματα.
Γεννήθηκε το 1936 στο Νεοχώρι Φθιώτιδας. Το 1947 η οικογένειά του μεταφέρθηκε στην Αθήνα λόγω στρατιωτικών εκκαθαρίσεων στο χωριό. Αποφοίτησε από τη Νομική Αθηνών το 1962 και μετακόμισε στο Παρίσι όπου σπούδασε ανθρωπολογία και κοινωνιολογία στη Σορβόννη και ιστορία στην École Pratique des Hautes Études. Γύρισε στην Αθήνα το 1976 μετά την πτώση της δικτατορίας, όπου έζησε μέχρι το θάνατό του το 2008 από καρκίνο. Άφησε πίσω του την γυναίκα του, Μαριάννα Δήτσα, και δύο παιδιά, τον Nicola και την Άννα.
Πολιτική δράση
Ως φοιτητής εντάχθηκε στη νεολαία της ΕΔΑ, και το 1968 όταν διασπάστηκε το ΚΚΕ, εντάχθηκε στο ΚΚΕ εσωτερικού. Στο Παρίσι μετείχε στην έκδοση διάφορων αντιδικτατορικών περιοδικών, ανάμεσά τους την «Ελληνική Παρουσία» και τον «Αγώνα». Το 1985 ήταν υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικράτειας. Εντάχθηκε στο ΚΚΕ εσωτερικού – Ανανεωτική Αριστερά το 1987 και υπηρέτησε ως μέλος της Πολιτικής Γραμματείας. Το 2004 και το 2007 υπήρξε υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στο νομό Ευρυτανίας.
Δημοσιεύματα
Ένας από τους ιδρυτές και αρθρογράφους της εφημερίδας «Η Εποχή», υπήρξε επίσης μέλος του ΔΣ της εφημερίδας «Η Αυγή», στην οποία έγραφε άρθρα για σχεδόν δέκα χρόνια.
Βιβλία του:
- Η επαγγελία της αδύνατης επανάστασης. ΚΚΕ και αστισμός στο Μεσοπόλεμο (1976)
- Ο ανεύρετος σοσιαλισμός (1982)
- Στον αστερισμό του λαϊκισμού (1991)
- Διά γυμνού οφθαλμού (1998)
- Μinima memoralia. Η ιστορία του παππού μου (2001)
- Μας πήραν την Αθήνα… Ξαναδιαβάζοντας μερικά σημεία της ιστορίας 1940-1950 (2002)
Ενδεικτικές συμμετοχές:
- Ο Ιανός του εθνικισμού και η ελληνική βαλκανική πολιτική (1992)
- Των αφανών. Τρεις ομιλίες για το βιβλίο της Παγώνας Στεφάνου (1998)
- Ισλάμ και Ευρώπη (2002)
Μερικές μεταφράσεις του:
- Ζαν Πωλ Σαρτρ, Υπέρ διανοουμένων συνηγορία (1994)
- André Leroi-Gourhan, Το έργο και η ομιλία του ανθρώπου. Τεχνική και γλώσσα (2000)
- Ζαν-Κλωντ Μισεά, Η εκπαίδευση της αμάθειας (2002)
- Ζαν-Κλωντ Μισεά, Η αυτοκρατορία του μικρότερου κακού (2008)
