Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα τελειώσει ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ωστόσο υπάρχουν έξι επικρατέστερα σενάρια για την πιθανή κατάληξή του.
Σύμφωνα μάλιστα με την ανάλυση του Bloomberg, τα περισσότερα σενάρια είναι δυσοίωνα.
Οι Ουκρανοί κερδίζουν
Μια ηρωική ουκρανική άμυνα που στην πραγματικότητα απωθεί τις ρωσικές δυνάμεις είναι φυσικά το προτιμώμενο αποτέλεσμα για το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. Μια τραυματισμένη αλλά θριαμβευτική Ουκρανία θα συνδεόταν με μια αποφασιστική Ευρωπαϊκή Ένωση και θα επιτάχυνε την ένταξή της στη Δύση και στο ΝΑΤΟ.
Αλλά ο Πούτιν υποδύεται τον υπερασπιστή της Ρωσίας και τον λυτρωτή των Ρώσων ενάντια σε μια υποτιθέμενα επιθετική Δύση. Μια ουκρανική νίκη θα έκανε όλη αυτή την προπαγάνδα αβάσιμη. Επομένως, δεν θα επιτρέψει να συμβεί αυτό το σενάριο.
Μια ρωσική αυτοκρατορία του τρόμου
Η Ρωσία θα μπορούσε να κλιμακώσει την επίθεση δραματικά όπου πρακτικά αυτό σημαίνει ανηλεής βομβαρδισμός της Ουκρανίας για υποταγή. Η απώλεια αμάχων και στρατιωτών θα ήταν φρικτή, αλλά ο Πούτιν δύσκολα θα έκανε πίσω και φυσικά σε αυτό το σημείο η εμπλοκή της Λευκορωσίας θα ήταν σχεδόν βέβαιη.
Για να καταστείλει λοιπόν τις παραφωνίες ο Πούτιν στο εσωτερικό της Ουκρανίας, θα έπρεπε να εξαλείψει και τα τελευταία υπολείμματα ελευθερίας του λόγου και να μετατρέψει τη Ρωσία αμιγώς σε ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος. Η αυτοκρατορία του θα γινόταν μόνιμη παρία στη διεθνή κοινότητα. Ένα νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα θα χώριζε πλέον τη Ρωσία από τον «πολιτισμένο κόσμο».
Άλλο ένα Αφγανιστάν
Η κατάσταση θα μπορούσε να κλιμακωθεί περαιτέρω, με τον Πούτιν να στέλνει ενισχυμένη ρωσική στρατιωτική δύναμη στην Ουκρανία προκειμένου να αποφύγει την ήττα. Η χώρα θα μπορούσε στη συνέχεια να γίνει αυτό που ήταν το Αφγανιστάν για τον Σοβιετικό ηγέτη Λεονίντ Μπρέζνιεφ μετά το 1979 ή για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους μετά το 2001: ένα τέλμα.
Το κόστος σε ανθρώπινες ζωές και οικονομικούς πόρους θα εξακολουθούσε να είναι σοκαριστικό – πάνω απ΄όλα για τους Ουκρανούς, αλλά και για τους Ρώσους στρατιώτες όπως και για τους Ρώσους πολίτες που δέχονται επιπτώσεις από τις κυρώσεις.
«Κλιμάκωση για αποκλιμάκωση»
Ο Πούτιν θα εξετάσει τουλάχιστον μια άλλη -κυριολεκτικά πυρηνική-επιλογή. Είναι αυτό που έχει ήδη υπαινιχθεί. Ισχυριζόμενος ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ τον στριμώχνουν υποστηρίζοντας την Ουκρανία με στρατιωτικό εξοπλισμό και άλλα μέσα, θα μπορούσε να εξαπολύσει ένα ή και περισσότερα πυρηνικά πλήγματα.
Έτσι, η Ουκρανία, όπως και η Ιαπωνία το 1945, δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να παραδοθεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι στρατιωτικοί αποκαλούν αυτή τη στρατηγική «κλιμάκωση για αποκλιμάκωση». Αλλά ο κόσμος δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος.
Άλλη μια Ρωσική Επανάσταση
Φυσικά υπάρχουν και πιο αισιόδοξα σενάρια. Εκτός από την τακτική της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης του Πούτιν, αρκετοί Ρώσοι κατανοούν τις συνθήκες της απρόκλητης εισβολής του και τους τεράστιους κινδύνους. Έτσι, θα μπορούσαν να επαναστατήσουν. Αυτό θα μπορούσε να λάβει τη μορφή ενός κινήματος ευρείας βάσης με επίκεντρο έναν ηγέτη της αντιπολίτευσης όπως ο Αλεξέι Ναβάλνι. Ή θα μπορούσε να είναι πραξικόπημα ή ακόμα και «χτύπημα» μέσα από την ελίτ.
Ωστόσο, κανένα είδος εξέγερσης δεν φαίνεται πιθανό προς το παρόν, δυστυχώς, όμως μια εγχώρια ρωσική επανάσταση θα ήταν μακράν το καλύτερο σενάριο. Το νέο καθεστώς στη Μόσχα θα μπορούσε να κατηγορήσει την επίθεση μόνο στον Πούτιν, κάτι που τυγχάνει να είναι αλήθεια. Θα μπορούσε επομένως ο Πούτιν να αποσυρθεί αφού πλέον θα είχε χάσει εντελώς την εξουσία. Το επόμενο βήμα θα ήταν η διεθνής κοινότητα να υποδεχθεί εκ νέου τη Ρωσία και να γραφτεί μια νέα σελίδα στην ιστορία.
Η Κίνα παρεμβαίνει
Ένα ακόμα σενάριο περιλαμβάνει το Πεκίνο. Επισήμως, η Κίνα υπό τον Πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ είναι, αν όχι σύμμαχος της Ρωσίας, τουλάχιστον ο εταίρος της στο να κοιτάξει από κοινού τη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Όμως η Κίνα θεωρεί τον εαυτό της ανερχόμενη δύναμη παρατηρώντας παράλληλα την πτώση της Ρωσίας…
