Είναι φορές που νιώθεις πως πνίγεσαι μέσα σε σχέσεις που δεν το περίμενες κι όμως έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο… Είχες επενδύσει πολύ σε κάποιους ανθρώπους, τους υποστήριξες, θυσίασες τα θέλω σου, τις πολύ προσωπικές σου επιθυμίες, τα όνειρά σου, το όραμά σου για το μέλλον, και το ναυάγιο που επήλθε μοιάζει σαν προδοσία, ίσως και σαν αχαριστία…
Όχι ότι περίμενες να σου πουν ευχαριστώ για όσα έδωσες ή για όσα έκανες γι’ αυτούς, αλλά το να στραφούν κι εναντίον σου είναι κάτι που σε εξοργίζει, κάτι που σε απογοητεύει πολύ… Κι αισθάνεσαι και κορόιδο, καθώς νιώθεις ότι όλες σου οι προσπάθειες βούλιαξαν στο κενό, δεν είχαν καμία αναγνώριση, και ωφέλησες ανθρώπους που δεν μπόρεσαν να σε εκτιμήσουν ως άνθρωπο, αλλά επίσης δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν κι όσα τους πρόσφερες…
Κι έτσι αισθάνεσαι σαν να σε έχουν χρησιμοποιήσει, κι όχι απλώς για μια στιγμή, αλλά για χρόνια ολόκληρα… και τότε μένεις μόνος σου κι αναρωτιέσαι: άξιζε τελικά τον κόπο όλη αυτή η προσπάθεια; Και μήπως θα έπρεπε να μην είχες συμπεριφερθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί τελικά αυτός που ζημιώθηκε είσαι εσύ. Εσύ πήγες τη ζωή σου πίσω…
Όμως, αναλογίσου ότι εσύ έκανες αυτό που ένιωθες, άρα τα έχεις καλά με τη συνείδησή σου, προσπάθησες να κάνεις το σωστό, προσπάθησες να είσαι δίκαιος. Δεν ήξερες τι θα συμβεί, άρα μη γνωρίζοντας την έκβαση της σχέσης σου, πώς θα ήταν δυνατόν να αποφασίσεις για το αν αξίζει να δώσεις όλα όσα έδωσες; Κι επομένως, γιατί κατηγορείς τον εαυτό σου και νιώθεις τύψεις; Εξάλλου, σκέψου…. Ήταν η πρώτη φορά που δεν αναγνωρίστηκαν όσα έκανες; Γιατί, λοιπόν, θλίβεσαι; Γιατί μελαγχολείς; Επειδή οι άλλοι δεν είναι σαν εσένα; Αλήθεια, μπορούν να είναι ή να γίνουν οι άλλοι σαν εσένα;
Αν πραγματικά κάποιος θα πρέπει να στεναχωριέται και να θλίβεται, σίγουρα δεν είσαι εσύ… Σταμάτα να στεναχωριέσαι, γιατί και η στεναχώρια είναι επένδυση με έναν αρνητικό τρόπο, γιατί εξακολουθείς να δίνεις χώρο και χρόνο σε άτομα που δεν αξίζουν. Οι σκέψεις σου απαιτούν χρόνο, κι αντί να αφιερώσεις τον πολύτιμο χρόνο σου σε κάποιο άτομο το οποίο αξίζει τις σκέψεις σου, χρησιμοποιείς το χρόνο σου για να σκεφτείς ένα άτομο που σε πλήγωσε, ένα άτομο που δεν αξίζει και που δε θα σε αναγνωρίσει ποτέ ή όταν θα αναγνωρίσει όσα του πρόσφερες, θα είναι πολύ αργά…
broken string – tension concept
Κι έτσι αναλώνεσαι σε έναν φαύλο κύκλο θλίψης, αρνητικών σκέψεων και μελαγχολίας. Πλέον αυτός που κάνει το λάθος, δεν είναι το πρόσωπο που δεν σε εκτίμησε, αλλά εσύ. Βαλτώνεις σε μία κατάσταση, σε μία σχέση που ναυάγησε και δεν ήσουν εσύ η αιτία. Κι αδυνατείς να κλείσεις το κεφάλαιο αυτό της ζωής σου και να προχωρήσεις και να γράψεις ένα νέο κεφάλαιο που αυτή τη φορά δε θα έχει τα λάθη που είχε το προηγούμενο ούτως ώστε να έχει περισσότερες πιθανότητες για ένα αίσιο τέλος.
Αναλογίσου όμως τι είναι αυτό που σε εμποδίζει να γυρίσεις σελίδα;
- Κουραβάνας Νικόλαος- Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc.
Posted by Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια, MSc a
