Επειδή μέχρι σήμερα πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί – και ακόμα πιο πολλά θα συνεχίσουν να γράφονται και να λέγονται – σχετικά με την εξέγερση του 1973, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε μία τάξη στο συνειδησιακό χάος που έχει δημιουργηθεί – μεθοδικά και δυστυχώς από όλες τις πλευρές – όλα αυτά τα χρόνια.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Ούτε φυσικά και οι δεκάδες νεκροί εκείνων των ημερών. Επ’ αυτού σας παραπέμπω σε μία άκρως τεκμηριωμένη ανάρτηση στο blog που διατηρούσα, εν έτει 2012, με τίτλο «Τι ήταν τελικά η Χούντα;»: http://gmartos.blogspot.com/2012/11/blog-post_17.html όπου μελετάται διεξοδικά το καθεστώς των Συνταγματαρχών, τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του, ο ρόλος και τα πεπραγμένα του.
Από κει και πέρα, φυσικά και η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έριξε τη Χούντα όπως εσφαλμένα πιστεύεται – ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εξάλλου αποτελούσε ανέκαθεν τον κυρίαρχο παράγοντα στη διαμόρφωση ιστορικών και κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων. Αποτέλεσε όμως αδιαμφισβήτητα ένα πολύ ισχυρό «χτύπημα» τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στη διεθνή κοινή γνώμη, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην έκβαση των γεγονότων και προετοιμάζοντας το έδαφος για την ανατροπή της Χούντας μερικούς μήνες αργότερα.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τον κομβικό ρόλο του «απριλιανού καθεστώτος» σε μία από τις πιο μαύρες σελίδες του σύγχρονου Ελληνισμού, στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο και την μετέπειτα τουρκική εισβολή που οδήγησε στον θάνατο περίπου 3.000 Ελληνοκύπριους και εκατοντάδες χιλιάδες Κυπρίων σε διωγμό.
Σίγουρα ένα μέρος των αγωνιστών εκείνης της περιόδου εξαργύρωσε και με το παραπάνω την πολιτική του δράση, καταλαμβάνοντας κυβερνητικούς θώκους και θέσεις εξουσίας, πλουτίζοντας προκλητικά στις πλάτες των Νεοελλήνων πολιτών, προδίδοντας έτσι τις αξίες, την ουσία και το περιεχόμενο των αγώνων και των οραμάτων εκείνης της περιόδου. Και συμβάλλοντας καθοριστικά στη δραματική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως κοινωνία εν έτει 2018, μέσω ενός πρωτοφανούς κύματος νεοπλουτισμού, επίπλαστης υλικής ευμάρειας, αισθητικής, ηθικής και ιδεολογικής παρεκτροπής στις δεκαετίες ’80, ’90 και ’00 και με αποκορύφωμα βέβαια τη μνημονιακή περίοδο 2010-2018 και την «άνευ όρων» παράδοση της Ελλάδας στους δανειστές της.
Αυτό όμως, σε συνδυασμό με την απόλυτη κατακρεούργηση της σύγχρονης «Δημοκρατίας», δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση τα ιδανικά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου – τα οποία εν πολλοίς εκφράστηκαν με το σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», καθώς και τη στάση ενός ακόμα μεγαλύτερου μέρους της γενιάς εκείνης που αρνήθηκε συνειδητά να εμπλακεί σε οποιοδήποτε αλισβερίσι πολιτικής και οικονομικής διαπλοκής. Συνεπώς οποιαδήποτε γενίκευση και οποιοδήποτε «τσουβάλιασμα» επ’ αυτού (και όχι μόνο) είναι προφανώς απεχθή.
Αφιερώνουμε το τραγούδι αυτό, λοιπόν, στη μνήμη όλων των νεκρών της 17ης Νοεμβρίου του 1973, καθώς και σε όλα τα νέα παιδιά που πιθανώς τώρα αρχίζουν να διαμορφώνουν την αντίληψη και τη συνείδησή τους για τα πράγματα, την Ιστορία, τον κόσμο και τους ανθρώπους. Με την ελπίδα όχι απαραίτητα να αλλάξουνε τον κόσμο – έχουν κουράσει εξάλλου τα μεγάλα, αβάσιμα και εν τέλει αφελή λόγια – αλλά να προσπαθήσουν και να αγωνιστούν όσο μπορούν για την κατάκτηση μιας βαθιάς γνώσης του εαυτού τους, της Ιστορίας και του κόσμου γύρω τους, με όπλα την Αλήθεια, την Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια. Μόνο τότε ίσως καταφέρουν να… «ανάψουν στο σκοτάδι μια φωτιά» και να συμβάλουν αποφασιστικά στη βελτίωση του ζοφερού κοινωνικού τοπίου που μας περιβάλλει.
Γιώργος Μάρτος
Αθήνα, 17/11/2018
Γιώργος Μάρτος – Θα ‘ρθεί καιρός (Official Audio Video)
