Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2021 – Ένα θεσμός που ανανεώνεται

• Γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

Μπορεί να έχει πιάσει τα 62 όμως ακόμα είναι νέος. Δε σκέφτεται τη σύνταξη, αλλά τι καινούργιο θα κάνει. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δεν ξέρει από τελείες. Βάζει μόνο κόμματα. Ξεκινά με καινούργια ορμή από εκεί που είχε τελειώσει. Μπορεί η αρχή να έγινε από τον Παύλο Ζάννα, αυτοί που ακολούθησαν έβαλαν ένα δομικό στοιχείο. Έτσι έχει φτιαχτεί ένα τεράστιο οικοδόμημα. Θα το πούμε τεράστιο αν δούμε τα 62 του χρόνια. Αν δούμε όμως κάθε χρονιά ξεχωριστά θα του μιλήσουμε όπως μιλάμε σε ένα νεαρό που έχει όρεξη και θέληση να δημιουργήσει.

Η ΠΟΛΗ

Δεν είναι λίγα τα 62 χρόνια. Είναι μία μεγάλη ιστορία. Ένα αφήγημα που αξίζει το σεβασμό και την προσοχή μας. Όμως η πόλη της Θεσσαλονίκης δεν το έχει αγκαλιάσει έτσι όπως θα έπρεπε. Στο μεγαλύτερο φεστιβαλικό θεσμό της χώρας πηγαίνεις για να συνδημιουργήσεις. Είναι εντελώς λάθος να πιστεύουμε ότι ο πολιτιστικός κόσμος της Θεσσαλονίκης θα έπρεπε να συντροφεύει το Φεστιβάλ; Πόσες καλλιτεχνικές δραστηριότητες γίνονται σε αυτή την πόλη, συγγενείς με αυτό το Φεστιβάλ; Δε θα μπορούσαν να συνδιοργανώσουν μία σειρά από εκδηλώσεις; Το Φεστιβάλ έτσι δε θα απλωνόταν σε όλη την πόλη; Αυτοί δε θα έπαιρναν νέα δύναμη;

Ερωτήματα που τα ίδια απαντούν στον εαυτό τους. Είναι αυτονόητη η απάντηση. Θα θέλαμε από το λιμάνι μέχρι το Λευκό Πύργο τουλάχιστον να υπήρχε το αποτύπωμα του Φεστιβάλ. Να έμπαινε ο άνθρωπος στην πόλη και να καταλάβαινε ότι κάτι σημαντικό γίνεται αυτή την περίοδο. Να του διεγείραμε την όρεξη να το ανακαλύψει. Αυτό είναι κάτι που το χρωστάμε σε αυτόν το νεαρούλη των 62 χρόνων. Σε αυτά που μας έχει προσφέρει τόσα χρόνια.

Η ΝΙΚΗ

Αυτό που έγινε αυτή τη χρονιά είναι μεγαλειώδες. Το 2021 το Φεστιβάλ επέστρεψε στο σπίτι του. Όχι μόνο αυτό. Άνοιξε και ένα άλλο δωμάτιο. Ο κινηματογράφος Μακεδονικόν θα παίζει ταινίες του Φεστιβάλ. Νικήσαμε την απελπισία. Η ελπίδα που μας δίνει αυτό το Φεστιβάλ είναι τεράστια. Με σωστές στρατηγικές μπορούμε να νικήσουμε το θάνατο. Αυτόν που ο ιός απειλεί να φέρει. Να έρθει επιτέλους η απόδειξη ότι στις κινηματογραφικές αίθουσες δεν κολλάει.

Το Φεστιβάλ κατάφερε αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει η ίδια η κυβέρνηση. Να βοηθήσει ουσιαστικά τον άνθρωπο. Να δημιουργήσει δράσεις. Να φέρει τον καλλιτέχνη σε επαφή με το κοινό του. Με ασφάλεια. Να αποδείξει ότι στις αίθουσες δεν κολλάει. Στις εκκλησίες κολλάει. Ουσιαστικά να δείξει ποιος είναι ο σκοταδισμός. Να μας προτείνει το δρόμο που θα βρούμε το φως. Γιατί αυτό το φως το έχουμε ανάγκη για να ζήσουμε.

Στα δημοσιεύματα που θα ακολουθήσουν θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε όλα αυτά. Παράλληλα, με τα βίντεο που θα δημιουργήσουμε θα δείξουμε τις παράλληλες δράσεις του Φεστιβάλ. Θα κάνουμε ότι μπορούμε για να το τιμήσουμε.

Διαβάστε τα άλλα δημοσιεύματα για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εδώ.

The following two tabs change content below.

• Βιογραφικό
• Τελευταία άρθρα

Γιάννης Φραγκούλης

Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960. Σπούδασε χημεία και φωτογραφία στην ΑΚΤΟ. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές κινηματογράφου. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποίο ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ κ.ά. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV. Ήταν υπεύθυνος για διαδικτυακούς τόπους Ίδρυσε και διευθύνει τους διαδικτυακούς τόπους www.filmandtheater.gr και το www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου κ.ά. Είναι ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ «Στιγμή απολιθωμένη».

Τελευταία άρθρα απόΓιάννης Φραγκούλης (δείτε τα όλα μαζί)

• «Το Βανκούβερ» της Άρτεμης Αναστασιάδου | Κριτική - 21 Ιανουαρίου 2022
• “Digger”, μια ταινία του Τζώρτζη Γρηγοράκη | Κριτική - 16 Ιανουαρίου 2022
• Ο λόγος ενός κριτικού… - 11 Ιανουαρίου 2022