Διαβάζοντας τις οργισμένες ανακοινώσεις του ΣYΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης για την ακρίβεια, απολαμβάνεις ταυτόχρονα και ένα ταξίδι στο χρόνο. Μεταφέρεσαι νοερώς στο 2014, όταν ο Τσίπρας είχε μαγικές λύσεις για κάθε πρόβλημα της οικονομίας. Τελικώς, με την εκλογή του τον Ιανουάριο του 2015 δημιούργησε προβλήματα και εκεί όπου τα πράγματα είχαν λυθεί.
Γράφει ο Πάνος Αμυράς*
Μόνο αυτή την τακτική γνωρίζει καλά ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πράττει και τώρα, θέλοντας να ξεχάσουμε τα πεπραγμένα του και κυρίως το λογαριασμό που συνοδεύει τις εύκολες προτάσεις. Για παράδειγμα, η Κουμουνδούρου ξιφουλκεί κατά του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Θόδωρου Σκυλακάκη επειδή είπε ότι από τη μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα δεν θα ωφεληθεί το 30% των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού που δεν διαθέτουν αυτοκίνητο.
Να θυμίσουμε βέβαια ότι με την πρώτη φορά Αριστερά ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης αυξήθηκε, όπως επίσης και ο ΦΠΑ από 23% σε 24%, και μάλιστα σε συνθήκες ύφεσης και λιτότητας, όχι ισχυρής ανάπτυξης όπως στην τρέχουσα περίοδο. Παρεμπιπτόντως, επί ΣΥΡΙΖΑ η τιμή του εισιτηρίου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι που δεν έχουν Ι.Χ., αυξήθηκε και ήρθε η σημερινή κυβέρνηση για τον επαναφέρει στα πρότερα επίπεδα.
Αλλο παράδειγμα τα τρόφιμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαλεί την κυβέρνηση γιατί δεν μειώνει τον ΦΠΑ σε είδη βασικής ανάγκης. Για άλλη μία φορά θέλει να ξεχάσουμε το παρελθόν του. Μετά την περήφανη διαπραγμάτευση του 2015, ο ΦΠΑ στα περισσότερα τρόφιμα αυξήθηκε από 13% σε 24%, ενώ το ίδιο συνέβη με την εστίαση, που είχε προλάβει να μειώσει στο 13% ο Σαμαράς. Ακόμη ηχούν στα αυτιά μας οι δημόσιες συστάσεις του Νίκου Φίλη προς τον ελληνικό λαό «ότι δεν θα πέσει η κυβέρνηση γιατί αυξήθηκαν οι τιμές στα μακαρόνια». Λογικό, στο όνομα της «επανάστασης» απαιτούνται και ορισμένες θυσίες. Συνολικά, επί ΣΥΡΙΖΑ σημειώθηκε μία άγρια φοροεπιδρομή, που σήμερα δυσχεραίνει την κυβέρνηση στο να προχωρήσει τις αναγκαίες μειώσεις στους φόρους κατανάλωσης. Ηδη όμως έχουν γίνει σημαντικές ελαφρύνσεις σε φόρους εισοδήματος, ασφαλιστικές εισφορές και ΕΝΦΙΑ.
Εάν ο Τσίπρας είχε κρατήσει τον ΦΠΑ στα τρόφιμα στο 13%, όπως δηλαδή τον βρήκε από τους «Σαμαροβενιζέλους», και δεν τον ανέβαζε στο 24%, θα ήταν πιο εύκολη τώρα η αποκλιμάκωσή του στο 6%. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανέβαζε όλους τους ειδικούς φόρους (από τα καύσιμα μέχρι την τηλεφωνία, το κρασί και τη συνδρομητική τηλεόραση), τώρα θα ήταν πιο εύκολος ο σχεδιασμός για την περαιτέρω μείωσή τους.
Εν ολίγοις, οι φορομπήχτες δεν μπορούν να εμφανίζονται ως θιασώτες των ελαφρύνσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ιδεολογικά στη μεγάλη φορολογία προκειμένου να συντηρεί και να μεγαλώνει το κομματικό κράτος. Το έχουν πει κατ’ επανάληψη στελέχη του, μέσω της φορολογίας ήθελαν να πετύχουν την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης στο όνομα των «μη προνομιούχων». Στην πράξη, οι φτωχοί έγιναν περισσότεροι και φτωχότεροι.
Επειδή όμως το θέμα της ακρίβειας και υπαρκτό είναι και πολιτικές διαστάσεις έχει, η κυβέρνηση οφείλει να δώσει βάρος στο ενεργειακό κόστος και στις τιμές των τροφίμων, αφήνοντας πιο πίσω τους ειδικούς φόρους στη βενζίνη. Η επιδότηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων αυτούς τους δύσκολους μήνες στο ρεύμα και στο φυσικό αέριο, αλλά και η επανεξέταση των φόρων στα τρόφιμα πρέπει να μπουν σε πρώτη προτεραιότητα.
Επειδή λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν, οι πολίτες προσπερνούν τις μαγικές λύσεις που υπόσχεται ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ και περιμένουν από την κυβέρνηση να συνεχίσει την αποκλιμάκωση των φόρων, που είναι άλλωστε και ο θεμέλιος λίθος μιας φιλελεύθερης οικονομίας.
*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
