Στο 18,43% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, δηλαδή ελαφρώς μειωμένη σε σχέση με τις αντίστοιχες του 2017, ήταν στις 12 το μεσημέρι (13.00 ώρα Ελλάδας) η συμμετοχή των Γάλλων στον σημερινό πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών.
Το ποσοστό αυτό είναι 0,8 μονάδες χαμηλότερο από το 2017, όταν ήταν 19,24%. Το 2012 στο 21,06%. Είναι επίσης μειωμένο σημαντικά από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2022, όταν το μεσημέρι η συμμετοχή ήταν στο 25,48%.
Από το 1993 και μετά η συμμετοχή των Γάλλων στις βουλευτικές εκλογές είναι κάθε φορά μικρότερη από την προηγούμενη.
Τα εκλογικά τμήματα άνοιξαν στις 08.00 (ώρα Γαλλίας) και θα κλείσουν στις 18.00 με εξαίρεση αυτά των μεγάλων πόλεων που θα κλείσω στις 20.00. Ωστόσο στις υπερπόντιες περιοχές της Γαλλίας η προσέλευση στις κάλπες έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και πολλές ώρες.
Ως το μεσημέρι είχαν ψηφίσει οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί όπως και η πρωθυπουργός της χώρας, ενώ ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν μόλις ψήφισε στην περιοχή Τουκέ.
Οι πρώτες εκτιμήσεις για τα τελικά αποτελέσματα θα δημοσιοποιηθούν στις 20:00 ώρα Γαλλίας, όπως επίσης και οι προβολές για τον αριθμό των εδρών που θα έχει το κάθε κόμμα, μετά τον δεύτερο γύρο της επόμενης Κυριακής.
Το διακύβευμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης είναι αν ο επανεκλεγείς τον Απρίλιο πρόεδρος Μακρόν θα διαθέτει και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ως το 2027 – όταν θα αποχωρήσει από το Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων – ή αν θα υποχρεωθεί να «συγκατοικήσει» στην άσκηση της εξουσίας, δηλαδή να ορίσει πρωθυπουργό πολιτικό του αντίπαλο, ο οποίος με βάση τις δημοσκοπήσεις δεν φαίνεται να είναι άλλος από τον επικεφαλής της συμμαχίας των κομμάτων της γαλλικής αριστεράς Ζαν Λικ Μελανσόν.
Η απόλυτη πλειοψηφία θα επέτρεπε στον Μακρόν να προωθήσει το αναβληθέν σχέδιό του για αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των φόρων και προώθηση της «πράσινης» μετάβασης. Εάν δεν τα καταφέρει, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί συχνά να συγκεντρώνει επιπλέον ψήφους για την ψήφιση νόμων, είτε σχηματίζοντας συνασπισμό με άλλο κόμμα είτε αντλώντας ψήφους κατά περίπτωση. Αυτό το σενάριο θα απαιτούσε παραχωρήσεις, και ο σχηματισμός συνασπισμού θα μπορούσε να σημαίνει την ανάθεση υπουργικών θέσεων σε αντίπαλα μέρη για να εδραιωθεί η συνεργασία.
