ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΑΧΟΥΡΗΣ
Στον στάβλο πριν τη φάτνη
Τριών χρονών,
παραμονή Χριστούγεννα,
’δυσσέας
δεμένος με το χέρι μου διαπλέει
-μην τον πιούνε-
τις γυαλιστερές στιγμές,
Παππούλη, θέλω δώλο
ακούω περήφανος ακέραιο το θ
φαντάζομαι το ρ σε υπόγεια βουτιά
μες στα νερά, βασίλεια του λ-άμδα.
Δεν έχουμε λεφτά,
σφίγγω τον κόμπο στο σχοινί,
ενώ απρόσμενη βροχή
ψιθυριστός λυγμός
γράφει στα μάγουλα:
ψίχουλα σύνταξη αφήσανε,
περικοπές σε προσμονές και λέξεις
και τι να πω; Μερώνω μέσα μου
τη γιορτινή οργή, καυτό ποτάμι,
εκπνοή που κατεβάζει όχλους.
Πάμε στην τλάπεζα, πολύπαθα επιμένει.
Είναι κλειστές απόγευμα.
Πάμε‧ δίνουν λετά κι απ’ έτσω. Ξέλω εγώ.
Ληστές, ρημάξατε τα γηρατειά
κλέψατε και το εγγόνι μου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΑΧΟΥΡΗΣ

Τελευταία άρθρα απόΓΙΑΝΝΗΣ ΠΛΑΧΟΥΡΗΣ (δείτε τα όλα μαζί)
- Γιάννης Πλαχούρης: “Προφητεία” | Ποίηση - 31 Ιανουαρίου 2022
- Γιάννης Πλαχούρης: “Στον στάβλο πριν τη φάτνη” - 9 Δεκεμβρίου 2021
- Γιάννης Πλαχούρης: “Σταδίου πέντε” | Ποίηση - 5 Νοεμβρίου 2021