Γιώργος Καφταντζής: “Ανάμεσα σε βράχο” | Ποίηση

by Times Newsroom

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΦΤΑΝΤΖΗΣ

Ανάμεσα σε βράχο

Ανάμεσα σε βράχο και φιδόχορτο
Γεμάτος όνειρα και χλαλοή σέρνεται ο άνεμος
Από τη βόρεια πύλη έρχονται τα πλήθη
Είναι μαζί τους ο Χολμπάιν ο Λενάου
Ο Γριούνεβαλτ ο Θεοτοκόπουλος
Ο Πασκάλ ο Σωκράτης κι ο νέγρος Τομ
Οι γυναίκες σπάζουνε τα κόκαλά τους
Τα παιδιά σχίζουνε τα σιαγώνια τους στα δυο
Τέσσερα βουερά καρφιά
Ένα κεφάλι κρεμασμένο από περίλυπες καμπύλες
Και σάρκα να πηδά σαν το μικρό ελάφι
Πέρα στις έρημες πλαγιές βελάζει θλιβερά
Το μισοφτιαγμένο πρόβατο του χρόνου
Στάχτη ανεβαίνει και στάχτη κατεβαίνει
Ένας χορός από σιωπή ένας χορός από έγνοιες
Η θλίψη σαλεύει λόγχες σαλεύει χαλίκια
Σαλεύει ρείκια κι αγριαπιδιές
Στάχτη από ελιές στάχτη από θώρακες στάχτη από κέδρα
Ένα βουνό από τρόμο ένα βουνό από δάκρυ
Αμέτρητες αμέτρητες παλάμες τρυπημένες
Κ’ η αγωνία από καρφί σε καρφί από σταγόνα σταγόνα
Τεντώνει τα ξύλα του σταυρού τις κορφές των τοίχων
Μουσκεύει τα ρουθούνια τα γόνατα
Μουσκεύει τις πέτρες τα κουνάβια και τα σύγνεφα
Το χρώμα χάνει το χρώμα του ο ήχος τον ήχο του
Γύφτοι απ’ τις καταχνιές χτυπώντας νεράιδες και κουδούνια
Ξεδιπλώνουν το σάβανο του φεγγαριού
Ίνα τι με μέ ἐγκατέλειπες… ἵνα τι μέ ἐγκατέλειπες…
Τ’ άκουσεν η Παναγιά η Μαρία
Το εργόχειρό της παρατάει όπου κεντούσε
Τον αρχάγγελο με γρύλους και πυγολαμπίδες
Κ’ έρχεται πατώντας από φραουλιά σε φραουλιά
– Ιησού μου Ιησούλη μου
Τα παιδιά δεν πρέπει να τη δουν πως κλαίει
Μήτε και τα καρφιά ετούτα που δεν έχουν τέλος ν’ αντικρίσουν
Και που τρυπούνε φλογισμένα τούς ζητιάνους τα καΐκια
Τις αλεπούδες τα δαμάσκηνα τους τοίχους της μεγάλης Ρώμης
Φτάνοντας μέχρι την καρδιά της γης
– Ιησού μου Ιησούλη μου
Τρέχει το αίμα απ’ τις χούφτες του Ιησού και της Μαρίας
– Ιησού μου Ιησούλη μου
Τέσσερα καρφιά τέσσερες ορίζοντες τέσσερες άνεμοι
Τέσσερες πυρκαγιές τέσσερες καμπάνες τέσσερες γάγγραινες
Τέσσερες άγγελοι τέσσερες πλανήτες τέσσερα δισκοπότηρα
Το φεγγάρι είναι μισό από ξύδι μισό από χολή
– Άφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι
Η θάλασσα είναι μισή από ξύδι μισή από χολή
– Άφες αὐτοῖς
Το πλήθος είναι ένα τρίσβαθο σύγνεφο πικρό
– Τετέλεσται
Η σελήνη μένει ακίνητη για πάντα
Τα ποτάμια σταμάτησαν για πάντα
Η λύπη για πάντα παντού για πάντα
Τετέλεσται
Η λόγχη το στεφάνι το σφουγγάρι
Πάντα η αγωνία και για πάντα
Τα καρφιά και πάλι και πάντα για πάντα
Τετέλεσται
Για πάντα
Τετέλεσται

  • Πρώτη δημοσίευση: ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ. Επιθεώρηση Γραμμάτων και Τεχνών. Περίοδος Γ΄, τεύχος 5-6, Μάιος-Ιούνιος 1949

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΕΔΩ: Γιώργος Καφταντζής: ο πατριάρχης των Σερραϊκών γραμμάτων

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή