O Kevin Ayers (Kevin Ayers, 16 Αυγούστου 1944 – 18 Φεβρουαρίου 2013) ήταν Άγγλος συνθέτης, τραγουδιστής, κιθαρίστας και μία από τις σημαντικότερες μορφές της αγγλικής ψυχεδελικής ροκ σκηνής. Ο Ayers υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος Soft Machine στα μέσα της δεκαετίας του 1960 το οποίο επηρέασε αρκετά τη ψυχεδελική σκηνή του Canterbury( Canterbury scene)
Κυκλοφόρησε 17 σόλο άλμπουμ και συνεργάστηκε με σημαντικές μορφές του ροκ όπως οι: Bryan Eno, Syd Barrett, John Cale, Elton John, Robert Wyatt, Andy Summers, Mike Oldfield, Nico και Ollie Halsall μεταξύ άλλων. Έζησε για αρκετά χρόνια στη Μαγιόρκα πριν επιστρέψει στα μέσα της δεκαετίας του ’90 στην Αγγλία και καταλήξει τελικά να ζήσει στη νότια Γαλλία.
Ο βρετανός ροκ κριτικός Nick Kent έγραψε: ” Οι Kevin Ayers και Syd Barrett υπήρξαν οι δύο σημαντικότεροι άνθρωποι στην ιστορία της βρετανικής ποπ /ροκ μουσικής”.
Πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στο Herne Bay, του Kent, γιος του παραγωγού του BBC Rowan Ayers. Καθώς είναι σε μικρή ηλικία,χωρίζουν οι γονείς του και ακολουθεί τη μητέρα του στη Μαλαισία όπου μένει εκεί μέχρι την ηλικία των 12 ετών. Επιστρέφει στην Αγγλία και στα κολεγιακά του χρόνια αναμιγνύεται στη μουσική σκηνή του Canterbury. Πρώτο του μουσικό γκρουπ υπήρξαν οι Wilde Flowers συγκρότημα στο οποίο συμμετείχαν και οι Robert Wyatt και Hugh Hopper. Ως αστείο ο Ayers κάποτε δήλωσε πως του ζητήθηκε να πάρει μέρος στο γκρουπ γιατί είχε τα πιο μακριά μαλλιά. Η συμμετοχή του στους Wilde Flowers του έδωσε τη δυνατότητα να συνθέτει και να τραγουδά.
Soft Machine
Οι Wilde Flowers μετεξελίχθηκαν στους Soft Machine με την προσθήκη του κιμπορντίστα Mike Ratledge και του κιθαρίστα Daevid Allen. O Ayers άλλαξε από κιθαρίστας σε μπασίστα και μοιραζόταν τα φωνητικά με το ντράμερ Robert Wyatt. O ήχος του συγκροτήματος πάντρευε το ροκ με τη τζαζ δημιουργώντας πρωτοποριακό ήχο, κάτι καινούριο στη 60’ς ψυχεδελική σκηνή. Στα δε live ειδικά στο UFO club μοιράζονταν τη σκηνή με τους Pink Floyd. To πρώτο τους σίνγκλ ‘Love Makes Sweet Music’/’Feelin’ Reelin’ Squeelin’ κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1967, κάνοντας το γκρουπ προπομπό της νέας βρετανικής ψυχεδελικής σκηνής.H πρώτη τους δισκογραφική δουλειά έχει το τίτλο “The Soft Machine, Volume One” και κυκλοφορεί το 1968 από την ABC/Probe σε παραγωγή Chas Chandler και Tom Wilson. Θεωρείται κλασικό άλμπουμ για τη δεκαετία του ’60. Η περιοδεία του γκρουπ στις Η.Π.Α. για την προώθηση του άλμπουμ και το γεγονός ότι άνοιγαν τις συναυλίες του Jimi Hendrix τους σύστησε σ’ένα νέο κοινό στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Σόλο καριέρα 1969-1999
Μετά από μια παρατεταμένη και κοπιαστική τουρνέ στις Η.Π.Α. όπου οι Soft Machine άνοιγαν τις συναυλίες του Jimi Hendrix, o Ayers πουλάει το λευκό Fender Jazz μπάσο του στον Noel Redding (μπασίστα του συγκροτήματος του Jimi Hendrix) και αποσύρεται στο νησί Ίμπιζα στην Ισπανία.Ο ροκ μύθος λέει ότι ο Hendrix πήγε και τον συνάντησε του έδωσε μιαν ακουστική Gibson J-200 κιθάρα και τον έπεισε να συνεχίσει να ασχολείται με τη μουσική. Έτσι χωρίς την πίεση των συναυλιών θ’αρχίσει να ξαναγράφει τραγούδια που θα αποτελέσουν το πρώτο σόλο άλμπουμ του Joy of a Toy. Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο του 1969 και θα είναι μία από τις πρώτες εκδόσεις της πασίγνωστης δισκογραφικής Harvest που τότε έκανε τα πρώτα της βήματα και μεταξύ άλλων κυκλοφορούσε και τις δουλειές των Pink Floyd. To ” Joy of a Toy ” φανέρωσε το τεράστιο ταλέντο του Ayers, μέσα από τις10 θαυμάσιες συνθέσεις του. Την περίοδο εκείνη κυκλοφορεί και το σινγκλ “Religious Experience (Singing a Song in the Morning)”, στο οποίο παίζει κιθάρα ο Syd Barrett, τραγούδι που δεν υπάρχει στην αυθεντική έκδοση του δίσκου, παρά μόνο σε επανεκδόσεις.
Το δεύτερο άλμπουμ έχει το τίτλο ” Shooting at the Moon ” κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1970 και ανάμεσα στα μέλη του γκρουπ -με το όνομα The Whole World-που δημιουργήθηκε για την παραγωγή του δίσκου υπάρχει σε νεαρή τότε ηλικία ο Μike Oldfield. Το 1988 το μουσικό περιοδικό Wire συμπεριέλαβε το άλμπουμ στη λίστα των 100 δίσκων που έβαλαν τον κόσμο σε φωτιά (100 Records That Set The World On Fire). Το ύφος του συνδυάζει την ψυχεδέλεια με το Progressive rock, αποτελείται από 9 τραγούδια όλα συνθέσεις του Ayers,υψηλής αισθητικής. Η σύνθεση των Whole world εκτός από τον Ayers ήταν:
The Whole World:
- David Bedford / Organ, Piano, Accordion, Marimbaphone, Guitar
- Lol Coxhill / Saxophone, Zoblophone
- Mike Oldfield / Bass, Guitar
- Mick Fincher / Drums, Percussion, Bottles & Ashtrays
- Bridget St. John / φωνητικά
- The Whole World Chorus / φωνητικά
- Μετά από μια σύντομη περιοδεία οι Whole World διαλύονται χωρίς να υπάρξουν παρεξηγήσεις μεταξύ των μελών. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι στο τρίτο δίσκο το Whatevershebringswesing (1971) συμμετέχουν και φτιάχνεται ένας δίσκος που θεωρείται ίσως ο καλύτερός του. Το ομώνυμο 8 λεπτο τραγούδι αποτελεί σήμα κατατεθέν για τον Ayers των 70’ς.
- Τέταρτος δίσκος το θρυλικό Βananamour (1973) το οποίο περιέχει μερικά από τα πιο γνωστά και αντιπροσωπευτικά του τραγούδια όπως τα : “Shouting in a Bucket Blues”, ” Decadence” και το “Oh! Wot A Dream” γραμμένο για το φίλο του Syd Barrett που την περίοδο εκείνη αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Τα τραγούδια όπως κυκλοφόρησαν στο βινύλιο του 1973 είναι τα :
- == Βananamour == All songs written by Kevin Ayers
- “Don’t Let It Get You Down (For Rachel)”
- “Shouting in a Bucket Blues”
- “When Your Parents Go to Sleep”
- “Interview”
- “Internotional Anthem”
- “Decadence”
- “Oh! Wot A Dream”
- “Hymn”
- “Beware of the Dog”. The Confessions of Dr.Dream and Other Stories Το πέμπτο άλμπουμ ” The Confessions of Dr. Dream and Other Stories ” (1974) σηματοδοτεί για τον Ayers την αλλαγή της δισκογραφικής εταιρείας. Πηγαίνει στην πιό εμπορική Island records, η παραγωγή γίνεται πιό ακριβή-σε μια συνέντευξη του στο περιοδικό ΝΜΕ δήλωσε πως κόστισε £32,000 (ποσό τεράστιο για εκείνη την εποχή). Γι’ αυτό το άλμπουμ επιστρέφει ο Mike Oldfield και ο κιθαρίστας Ollie Halsall από το progressive rock συγκρότημα Patto ξεκινά τη συνεργασία του με τον Kevin Ayers η οποία θα κρατήσει για τα επόμενα 20 χρόνια. Ο δίσκος περιέχει θαυμάσιες και αναγνωρίσιμες συνθέσεις του Ayers όπως τα τραγούδια : “Day By Day”, “Everybody’s Sometime And Some People’s All The Time Blues”, “It Begins With A Blessing / Once I Awakened / But It Ends With A Curse” και το καταπληκτικό “The Confessions Of Doctor Dream (a) Irreversible Neural Damage (b) Invitation (c) The One Chance Dance (d) Doctor Dream Theme” το οποίο είναι χωρισμένο σε 4 μέρη.
Τα υπόλοιπα άλμπουμ
Το επόμενο έκτο άλμπουμ ” Yes We Have No Mañanas (So Get Your Mañanas Today) ” (1976) είναι το πιο εμπορικό του και αυτό που θα του εξασφαλίσει νέο συμβόλαιο με την ABC Records.
Τα τέλη της δεκαετίας του ’70 κυκλοφορεί το ” Rainbow Takeaway” και τη δεκαετία του ’80 κυκλοφορούν συνολικά 5 άλμπουμ με το ” Falling up ” (1988) να λαμβάνει τις πιό θετικές κριτικές.
Το 1992 κυκλοφορεί το δέκατο τέταρτο άλμπουμ το ” Still life with quitar “ αρκετά ποιοτικό με πιο ακουστικό ήχο. Κυκλοφορεί στη Γαλλία με τη συμμετοχή των Fairground Attraction ενός βρετανικού folk/soft rock συγκροτήματος. Μετά την ευρωπαική τουρνέ Απρίλιος/Μάιος 1982 που έγινε για την υποστήριξη του δίσκου πεθαίνει ξαφνικά ο μουσικός συνεργάτης του, ο Ollie Halsall.Λόγω αυτού του θανάτου ο Αyers δεν θα ξανά ηχογραφήσει για τα επόμενα 15 χρόνια.
Επόμενα χρόνια 2000-2013
Στα τέλη της δεκαετίας του’90 ο Ayers ζούσε απομονωμένος στην νότια Γαλλία. Το 2005 γνωρίζεται με τον αμερικανό καλλιτέχνη Timothy Shepard, γίνονται φίλοι και αρχίζει να γράφει ξανά κάποια τραγούδια τα οποία τα ηχογραφεί σε κασετόφωνο. Ο Shepard ενθουσιάζεται από το υλικό και ενθαρρύνει τον Ayers να κυκλοφορήσει ένα νέο άλμπουμ.
Με τη συνδρομή του Shepard ο Ayers έρχεται σε επαφή και υπογράφει στη βρετανική LO-MAX Records η οποία γνώριζε για το έντονο ενδιαφέρον και την επιρροή που ασκούσε η μουσική του Ayers σε πολλά συγκροτήματα της εποχής.
Οι Ladybug Transistor από τη Νέα Υόρκη καλούν τους Ayers και Shepard και τελικά καταλήγουν στο Tucson της Aριζόνα όπου ηχογραφούν στο στούντιο Wavelab. Έχοντας τις ηχογραφήσεις ο Shepard πείθει τον Αyers να επιστρέψει και να ολοκληρώσει το άλμπουμ στην Αγγλία. Τα νέα για πιθανό νέο άλμπουμ του Ayers αρχίζουν να διαδίδονται τραβώντας το ενδιαφέρον της μουσικής σκηνής. Οι Teenage Fanclub που είχαν γνωριστεί με τον Shepard σ’ ένα πάρτι των Go-Betweens εκφράζουν τον ενθουσιασμό τους για τη μουσική του Ayers και του ζητούν να ηχογραφήσουν μαζί, πράγμα που γίνεται σε στούντιο στη Γλασκώβη της Σκωτίας. Φίλοι από το παρελθόν επισκέπτονται το στούντιο και λαμβάνουν μέρος στις ηχογραφήσεις όπως: ο Phil Manzanera (παίζει κιθάρα στο τραγούδι ” Brainstorm”) o Hugh Hopper από τους Soft Machine παίζει μπάσο σε 2 τραγούδια και η Bridget St John (από την εποχή του Shooting at the Moon) τραγουδά ως ντουέτο με τον Ayers στο ” “Baby Come Home “.
Με τη συμβολή όλων των παραπάνω το άλμπουμ ” The Unfairground ” κυκλοφορεί το Σεπτέμβριο του 2007 αποσπώντας ιδιαίτερα θετικές κριτικές. Είναι το δέκατο έβδομο και τελευταίο άλμπουμ του Ayers.
O Ayers πέθανε στον ύπνο του στις 18 Φεβρουαρίου 2013 στο Montolieu της Γαλλίας σε ηλικία 68 χρονών.
ΠΗΓΗ: wikipedia
