Κωστής Στεφανόπουλος, ο μοναχικός Πρόεδρος

Κορυφαία του στιγμή ήταν η ομιλία του στην υποδοχή του Προέδρου Κλίντον με Πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη. Πήρε τηλέφωνο τον Πρωθυπουργό και του είπε ότι η ομιλία του μπορεί να δημιουργήσει αντιδράσεις και εκείνος του απάντησε « Κάνε ότι θέλεις».

by Times Newsroom
  • ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΚΑΡΑΤΑΡΑΚΗΣ*

Η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, όπως διαμορφώθηκε μετά τη μεταπολίτευση, άντεξε σε δύσκολες συγκυρίες. Προσωπικά θα προτιμούσα την προεδρική αντί της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας κυρίως για να υπάρχει σταθερός χρόνος διεξαγωγής των εκλογών και να μην αναλωνόμαστε μετά τον δεύτερο χρόνο και να ζητούνται εκλογές από την αντιπολίτευση. Όμως τα χρόνια αυτά όσοι ανέλαβαν τον ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας ανταποκρίθηκαν με επάρκεια στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους.

Παρόλο που ο Πρόεδρος δεν έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες, δεν παύει να είναι ρυθμιστής του πολιτεύματος και σύμβολο του έθνους. Ας μην ξεχνάμε ότι συχνά οι άνθρωποι πολέμησαν για να υπερασπιστούν τα σύμβολά τους, γιατί εκείνα φορτίζονται με υψηλό συναισθηματικό περιεχόμενο. Δεν έχετε παρά να αναλογιστείτε τη σημαία ή τον σταυρό. Εξάλλου ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που δημιουργεί σύμβολα.

Μια μορφή που διακρίθηκε ιδιαίτερα ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι ο Κωστής Στεφανόπουλος. Έζησα την πολιτική του διαδρομή και με ιδιαίτερη χαρά διάβασα τη βιογραφία του, που μου υπέδειξε ο ξεχωριστός φίλος Κρίτων Διαλυνάς.

Είναι γραμμένη από μια βουλευτή της αριστεράς, τη Νίτσα Λουλέ, με αρκετά καλή αφηγηματική τέχνη, όπου ενσωματώνονται στιγμές της ιδιωτικής και της δημόσιας ζωής του. Διακρίθηκε ως δικηγόρος και κοινοβουλευτικός άνδρας με τον καθαρό του λόγο, την άψογη χρήση της γλώσσας και τις γενναίες του θέσεις.

Κωστής Στεφανόπουλος, ο μοναχικός ΠρόεδροςΤίμησε τη Βουλή, αλλά δεν εκτιμήθηκε από τους ψηφοφόρους, γιατί αντιπαθούσε το φτηνό λαϊκισμό και τις κολακείες που δυστυχώς σήμερα αφθονούν στο Κοινοβούλιο. Δεν ήταν ιδιαίτερα γοητευτικός ως άνδρας και πάντα ήξερε να κρατεί το μέτρο και τα όρια στη δράση του.

Δεν έκρυψε ποτέ την προτίμησή του στη δεξιά παράταξη και τον αντικομουνισμό του, αλλά ποτέ δεν ανέβαζε τον τόνο ούτε προσέβαλλε τους αντιπάλους του. Έπρεπε να αναλάβει το υψηλό αξίωμα του Προέδρου για να κερδίσει την γενικότερη αποδοχή και να ψηφιστεί στην δεύτερη θητεία του σχεδόν ομόφωνα.

Το βιβλίο «Κωστής Στεφανόπουλος, ο μοναχικός Πρόεδρος», από τις Εκδόσεις ΠΕΔΙΟ διαβάζεται ευχάριστα και μας διδάσκει πόσο ισχυρός πρέπει να είναι ο άνθρωπος για να διατηρήσει τη σεμνότητα και την αξιοπρέπειά του, όταν αναδεικνύεται σε υψηλά αξιώματα.

Χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μητρόπουλος γράφει « Στο πλαίσιο της ελληνικής πολιτείας τα επιτεύγματα του κ. Στεφανόπουλου είναι μοναδικά. Εξελέγη πρόεδρος δυο φορές με ευρεία διακομματική συναίνεση, την οποία κανένας από τους προκατόχους του, ούτε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πέτυχαν.

Η θητεία του είναι ακόμα σημαντικότερη. Σε μια φάση που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αποστερημένος από πραγματικές εξουσίες και είναι σχεδόν «διακοσμητικός», ο Κωστής Στεφανόπουλος ύψωσε το ανάστημά του και έδωσε νόημα στη θέση του. Με προσεκτικές αλλά ουσιώδεις παρεμβάσεις σε όλα τα θέματα αιχμής της ελληνικής δημόσιας ζωής άσκησε με άψογο τρόπο τον θεσμικό του ρόλο.

Σ’ ένα ταξίδι στην Τασκένδη και στην Ουγγαρία, αφού ζητά συγνώμη από τους εξόριστους αριστερούς δηλώνει «Οι πολιτικές πεποιθήσεις δεν μας χωρίζουν, μας ενώνουν κι αυτές, όποιες κι αν είναι, γιατί κάτω από το ελεύθερο δημοκρατικό πολίτευμα του τόπου μας όλες οι ιδεολογίες, όλες οι απόψεις, όλες οι γνώμες είναι αποδεκτές και σεβαστές, πέραν του ότι δεν έχουν πια την αξία που είχαν ή που νομίζαμε εμείς ότι είχαν στο παρελθόν». Επισήμανε εγκαίρως τα λάθη της παράταξής του αναλαμβάνοντας και τη δική του ευθύνη.

Κορυφαία του στιγμή ήταν η ομιλία του στην υποδοχή του Προέδρου Κλίντον με Πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη. Πήρε τηλέφωνο τον Πρωθυπουργό και του είπε ότι η ομιλία του μπορεί να δημιουργήσει αντιδράσεις και εκείνος του απάντησε « Κάνε ότι θέλεις». Και πραγματικά η ομιλία του αυτή παραμένει υπόδειγμα τόλμης και πατριωτικής γενναιότητας ενός ηγέτη μικρής χώρας απέναντι στον Πλανητάρχη.

Στη βιογραφία της Νίτσας Λουλέ αποκαλύπτεται ο απλός άνθρωπος της καθημερινής ζωής, ο πολιτικός ηγέτης, ο Πρόεδρος που τίμησε τον θεσμικό του ρόλο. Σήμερα που παρακολουθούμε το λόγο και την εμφάνιση αρκετών βουλευτών στο Κοινοβούλιο, που απαξιώνουν την πολιτική, αναστήματα όπως του Κωστή Στεφανόπουλου μας δείχνουν ότι  οι πολίτες πρέπει να επιλέγουν με κρίση και σύνεση χωρίς να παρασύρονται από υποσχέσεις, ωραιολογίες και χυδαίους λεονταρισμούς.

* Ο Ζαχαρίας Καραταράκης είναι φιλόλογος

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή