Κριτικός λόγος και Drag Queens

Δεν υπάρχουν υπάρχουν στη Δημοκρατία νησίδες όπου δεν θα μπορεί να περπατήσει ελεύθερα και ισότιμα ο κριτικός με επιχειρήματα λόγος, για όλους και προς όλους ανεξαιρέτως, προς κάθε απλό πολίτη η αξιωματούχο και προς κάθε «Βασίλισσα» παραμυθητική η πραγματική.

by Times Newsroom
  • Νικόλαος Κοτοπούλης, Δάσκαλος MSc – Θεολόγος

H κριτική ως κριτικός λόγος συμβαδίζει με την κριτική σκέψη που άρχισε να συστηματοποιείται για πρώτη φορά στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία με πρωτοπόρους τον Αριστοτέλη 1 και τον Σωκράτη που δίδασκε «ανεξέταστον βίον μη ζην» 2.

Ο πατέρας της σύγχρονης Κριτικής Σκέψης John Dewey την ορίζει ως εξής: «Κριτική σκέψη είναι ενεργητική, επίμονη και προσεκτική σκέψη πάνω σε κάθε πίστη ή υποτιθέμενη γνώση, υπό το φως των λόγων που την υποστηρίζουν και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει». 3

Δεν υπάρχει κάποια πίστη η γνώση, που θα πρέπει να εξαιρείται από την εξέταση της Κριτικής σκέψης κατά την οποία θα δοκιμάζονται ασφαλώς τα όριά της, αποκλειομένης βεβαίως κάθε χρήσης βίας, λεκτικής η φυσικής.

Ούτε θα μπορούσε να γίνει λογικά και ηθικά αποδεκτή στη δημοκρατία, η κριτική με ποσοστά, αναλόγως ποιος θα είναι κάθε φορά ο εκφέρων την κρινόμενη άποψη.

Συνεπώς ούτε ούτε οι «Drag Queens» που επιχειρούν να «σώσουν τα Χριστούγεννα», 4 νομιμοποιούνται, να θεωρούν εμμέσως ως αυτονόητη τη δίωξη του κριτικού προς την αντίληψή τους λόγου για τα «έμφυλα στερεότυπα» όπως οι ίδιοι τα αντιλαμβάνονται με βάση τη δική τους ελεύθερη κριτική προσέγγιση, στο πρόσωπο οποιουδήποτε πολίτη ασκεί ευπρεπή και με επιχειρήματα, ελεύθερη δημόσια κριτική στις ελεύθερα εκφραζόμενες δημόσιες απόψεις τους, ή να αποφαίνονται για το ποιοι γονείς έχουν φως μέσα τους και είναι άξιοι να φέρουν παιδιά στον κόσμο και ποιοι όχι, 5 μπαίνοντας ουσιαστικά στη θέση του Θεού.

Δεν υπάρχουν στη Δημοκρατία νησίδες, όπου δεν θα μπορεί να περπατήσει ελεύθερα και ισότιμα ο κριτικός με επιχειρήματα λόγος, 6 για όλους και προς όλους ανεξαιρέτως, προς κάθε απλό πολίτη η αξιωματούχο και προς κάθε «Βασίλισσα» παραμυθένια ή πραγματική.
Ούτε νομιμοποιείται οποιοσδήποτε, ηθικά, επιστημονικά και συνταγματικά, όποιο αξίωμα η ιδιότητα και αν έχει, να βαφτίζει «έκφραση μίσους» ή τιμωρητέα κατά οιονδήποτε τρόπο (ειρωνείες, απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί, πολεμικοί τόνοι, απομάκρυνση από θέσεις ευθύνης κλπ) την δημόσια ευπρεπώς εκφερόμενη από οποιονδήποτε, κριτική σκέψη (εφ όσον είναι τέτοια) για κάτι που ο ίδιος δηλώνει η ενεργεί δημόσια σε οποιαδήποτε διάσταση.

Διαφορετικά θα επακολουθούσε ως αποτέλεσμα , η διολίσθηση σε σταδιακή κρυπτοαυταρχική αποκαθήλωση της ελεύθερης κριτικής σκέψης, στο όνομα μάλιστα της ελεύθερης έκφρασης, χειραγωγώντας το δημοκρατικό διάλογο και τη δημιουργική σύνθεση θέσης και αντίθεσης, η έλλειψη της οποίας αποτελεί σε ένα σημαντικό βαθμό, έλλειμμα δημοκρατίας και ελευθερίας, και απόπειρα επανόδου ξεπερασμένων «ιεροεξεταστικών» λογικών 7.

Επιλογικά, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε, πως τα παιδιά, τα οποία αφορά το θέμα, ούτως ή άλλως «θα έρθουν αργότερα στη θέση μας και θα μας κρίνουν» (Αβραάμ Νίνκολν) πολύ δε περισσότερο εάν από την τρυφερή τους ηλικία , εγχαράσσουμε ενσυνείδητα ή όχι στις ψυχές τους τα δικά μας πάθη , επειδή «έτσι νιώθουμε» , γινόμενοι κατά κάποια ανάλογη «λογική» (ας επιτραπεί ο νεολογισμός) «Χριστοφοβικοί» – «Θεοφοβικοί» αντί «Θεονοσταλγικοί» – «Χριστονοσταλγικοί» 8 όπως έλεγε ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς 8 καθότι «η αγάπη έξω βάλλει τον φόβον». 9

Υποσημειώσεις
1. Ηθικά Νικομάχεια 1103b 26-28
2. Απολογία Σωκράτους
3. Η κριτική σκέψη όπως ορίζεται από το Εθνικό Συμβούλιο για την Αριστεία στην Κριτική Σκέψη, 1987. Δήλωση των Michael Scriven & Richard Paul, που παρουσιάστηκε στο 8ο ετήσιο διεθνές συνέδριο για την κριτική σκέψη και την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, καλοκαίρι 1987. «Κριτική σκέψη είναι η διανοητικά πειθαρχημένη διαδικασία της ενεργού και επιδέξιας εννοιολόγησης, εφαρμογής, ανάλυσης, σύνθεσης και/ή αξιολόγησης πληροφοριών που συλλέγονται ή παράγονται από την παρατήρηση, την εμπειρία, τον προβληματισμό, τη συλλογιστική ή την επικοινωνία, ως οδηγός για την πεποίθηση και τη δράση. Στην υποδειγματική της μορφή, βασίζεται σε καθολικές διανοητικές αξίες που υπερβαίνουν τις διαχωριστικές γραμμές του γνωστικού αντικειμένου: σαφήνεια, ακρίβεια, ακρίβεια, συνέπεια, συνάφεια, βάσιμες αποδείξεις, βάσιμοι λόγοι, βάθος, εύρος και δικαιοσύνη».
4. Στη Χριστιανική Παράδοση, τα Χριστούγεννα δεν τα σώζουμε, εκείνα μας σώζουν, έχοντας ως επίκεντρο τον (αδιαλείπτως υπό πάντων κρινόμενο) Χριστό, την πηγή της ελευθερίας, τον Δημιουργό του Κόσμου, που ως Θεός και υπόσταση της Αγίας Τριάδας, συνδημιούργησε τον άνθρωπο 8, αυτόν που ως άνθρωπος, απόγονος ο ίδιος, του Αδάμ και της Εύας, υποστασιάζει τα Χριστούγεννα, όντας ταυτόχρονα ως Θεάνθρωπος ο Σωτήρας του Κόσμου και του ανθρώπου όπως ο Ίδιος είπε «ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμον, αλλ’ ίνα σώσω τον κόσμον» ( Ιωάν. ιβ’ 47)
5. https://www.iefimerida.gr/
6. Άρθρο 14,1 του ισχύοντος Συντάγματος.
7. Ντοστογιέφσκι , Μέγας Ιεροεξεταστής
8. » καὶ εἶπεν ὁ Θεός• ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν…» δηλ. «ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα και έτσι φτιαγμένο ώστε να μπορεί να μοιάζει με εμάς» (Γένεση 1,26)
9. Ιουστίνου Πόποβιτς Καθηγητή Πανεπιστημίου Βελιγραδίου «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος».

Πηγή: www.pemptousia.gr

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή