Μάρθα Καραγιάννη: «Θέλω να πάρω από πίσω τον Μανόλη Ανδρόνικο να του ψήνω καφέ στις ανασκαφές»

Ανοίγοντας το αρχείο μου

Μετά τη Ειρήνη Παπά και τον Κώστα Καζάκο έχουμε την Μάρθα Καραγιάννη που έφυγαν την ίδια περίοδο και οι συνεντεύξεις μας δημοσιεύτηκαν στο “Έθνος της Κυριακής”.

Η Μάρθα Καραγιάννη ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς σταρ της χρυσής εποχής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

Σπούδασε χορό και από τα οχτώ της χρόνια άρχισε να δίνει παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή συμμετέχοντας στο μπαλέτο κλασικού χορού της Λουκίας Σακελλαροπούλου.

  • Συνέντευξη στη Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου

Ήταν ένα χαρισματικό πλάσμα, μια ελκυστική γυναίκα με ακαταμάχητο στυλ, που σαγήνευε τα αρσενικά και κέρδιζε τον θαυμασμό από τις γυναίκες. Είχε και ένα ακόμη χάρισμα. Αυτοστιγμεί μεταμορφωνόταν από σταρ σε γυναίκα της διπλανής πόρτας. Μία γυναίκα αυθόρμητη και ειλικρινής. Αυτή γνώρισα και αγάπησα…

«Μία ζωή μπορεί να αρχίζει στο θέατρο, αλλά δεν πρέπει υποχρεωτικά να τελειώνει σε αυτό».

Μάρθα Καραγιάννη: Ένας ελεύθερος άνθρωπος, ικανός να σπάσει τα δεσμά που την δένουν εδώ και 30 και πλέον χρόνια με το θεατρικό σανίδι. Και να ξαμοληθεί σα ναζιάρικο μελαχρινό κοριτσόπουλο και όπου αλλού υπάρχουν οι συγκινήσεις της αναζήτησης και τα ενδιαφέροντα για κάτι εντελώς καινούργιο.

«Ένα τριμμένο τζιν, χιούμορ, απλοϊκότητα και ένα μπρίκι στο χέρι να φτιάχνω καφέ στον σπουδαίο αρχαιολόγο Μανώλη Ανδρόνικο, τι πιο όμορφο και από μία παράσταση!»

Για τη Μάρθα Καραγιάννη δεν φαίνεται να υπάρχει «τώρα και μπροστά» κι είναι έτοιμη κάθε στιγμή να αρχίσει μία νέα ζωή κλείνοντας πίσω της την αυλαία του χθες.

«Καλό και μεγαλειώδες το σανίδι, ποιος μπορεί να το απαρνηθεί; Αλλά και ποιος δεν το απαρνιέται άμα έχει γνωρίσει τον μυστήριο κόσμο της μεταφυσικής και τόσα άλλα “μικροπράγματα” τεράστιας σημασίας, που περνούν καθημερινά από τη ζωή μας απαρατήρητα».

Η Μαρθούλα πιο κοντά στο ρόλο του αληθινού ατόμου που η συμπεριφορά του δεν επηρεάζεται από άλλους, από όσο ποτέ αποκαλύπτεται με το ίδιο νάζι και την ίδια χάρη, όπως την βλέπαμε στο σινεμά , που άφηνε έκθαμβους τους άντρες, με την έννοια, ότι καταλαμβάνονταν από ένα έντονο συναίσθημα έκπληξης και θαυμασμού για αυτό το εξαιρετικά ωραίο πλάσμα.

«Θα μπορούσα αύριο το πρωί να αποχαιρετίσω το θέατρο και να πάρω από κοντά τον Μανόλη Ανδρόνικο στις ανασκαφές του και να του ψήνω τον καφέ».

  • Από πότε αυτή η αγάπη για την αρχαιολογία;

Την ανακάλυψα πριν από 10 χρόνια στην Αίγυπτο και είμαι παθιασμένη. Έχω αγοράσει όλα τα βιβλία, τα οποία μελετώ και κρατώ σημειώσεις επί σημειώσεων και είμαι συνδρομήτρια σε όλα σχεδόν τα σχετικά περιοδικά. Είναι πολύ ενδιαφέρον να μαθαίνεις από που είμαστε, που πηγαίνουμε, πως εξελιχτήκαμε, καθώς και τους σπουδαίους πολιτισμούς. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις του αρχαιολόγους κατά την ανασκαφική έρευνα, πως φροντίζουν μία πέτρα, γιατί ξέρουν την αξία της και την προσέχουν, σαν να είναι το πιο ακριβό της γης μπριγιάν.

  • Αυτό σημαίνει ότι το θέατρο δεν είναι το πιο ουσιαστικό που υπάρχει στη ζωή σας;

Όχι τόσο, γιατί χωρίς το θέατρο μπορώ να ζήσω. Ούτε θέλω να πεθάνω στη σκηνή. Δεν είμαι ταγμένη να αφήσω το κοκαλάκι μου εκεί. Θέλω τη Μαρθούλα. Έχει άλλα ωραία πράγματα στη ζωή. Όπως το να πάρω από πίσω τον κ. Ανδρόνικο κι ας μην τον ξέρω, που θα μάθω από αυτόν τόσο σημαντικά πράγματα. Είναι αλήθεια, ότι έχω ξοδέψει πολλά χρόνια από τη ζωή μου στο θέατρο, αλλά δεν είναι η ζωή μου επαναλαμβάνω το θέατρο, κι αυτό το βλέπω εκτός σκηνής, αφού έχω να κάνω τόσο σημαντικά πράγματα. Θέλω πολύ να ταξιδέψω. Δεν είμαι 20 χρονών για να έχω περιθώρια και δεν ξέρει κανείς πότε η ζωή του θα τελειώσει. Κι όταν κάνω ένα ταξίδι, ας πούμε στο Περού, είναι σαν μία μεγάλη πρεμιέρα για μένα. Παίρνω μηνύματα, νοήματα, αισθάνομαι όμορφα, έτσι όταν παίζω στο θέατρο.

  • Η αυτοβιογραφία σας, που ήδη αρχίσατε να γράφετε, θα είναι αληθινή;

Ναι, Όμως δεν μπορείς να χαλάσεις την καρδιά σου με ορισμένους ανθρώπους και μετά να λες καλημέρα. Και επειδή με την αυτοβιογραφία μου με πολλούς, ίσως δεν ξαναπώ καλημέρα, γι΄ αυτό σκέφτηκα να μεταθέσω την έκδοσή της λίγο αργότερα. Μη νομίσετε, ότι θα βρίσω κανέναν, αλλά θα πω την άποψή μου, την τεκμηριωμένη, από τα γεγονότα για διάφορα πράγματα.

Στην Ελλάδα, όπως δεν είμαστε σωστοί σε πολλά, έτσι συμβαίνει και στο θέατρο. Θα αναφερθώ σε πρόσωπα και καταστάσεις που έχουν μπει μέσα στο χώρο περνώντας έξω μία στέγη και λέγοντας:

Έ τι ωραίο είναι αυτό το κτήριο, δεν το παίρνουμε να κάνουμε μία θεατρική επιχείρηση;”

Σε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι σε κριτικάρουν, διαλέγουν εσένα, αν τους κάνεις ή όχι, και εσύ τους δέχεσαι τελικά, γιατί δεν έχεις να πεθάνεις για μια δική σου επιχείρηση. Εγώ δεν θέλω να πεθάνω για κανέναν ρόλο.

  • Η άλλη πλευρά θα περιλαμβάνει γεγονότα από την προσωπική σας ζωή;

Αναγκαστικά κάποιοι άνθρωποι που έχω ζήσει μαζί τους θα περάσουν από εκεί. Όταν αναφερθώ για παράδειγμα στο ΄65 θα μιλήσω για ένα “νταλαβέρι” που είχα τότε , που ήμουνα τρελά ερωτευμένη μαζί του. Όλα θα τα γράψω ακόμα και ποιος ήταν ο άντρας της ζωής μου.

  • Μήπως αυτός ήταν ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Βασίλης Κωνσταντίνου;

Με το Βασίλη αισθάνομαι, ότι ζήσαμε κι μεγαλώσαμε μαζί, και είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. Μεταφυσικά πιστεύω, ότι μας συνδέουν πολλές ζωές.

  • Αναφερθήκατε στην μετενσάρκωση, που ανακαλύψατε πριν από την Σίρλεϊ Μακ Λέιν.

Είχα 18 χρόνια στο κεφάλι μου αυτή την ιστορία. Επηρεάστηκα από το Ντένικεν, αυτός με ταρακούνησε.

Θα μου πεις, τι σχέση έχει ο Ντένικεν με την μετεμψύχωση; Όλα έχουν, και η θρησκεία, σαν την μελετήσεις, έχει. Όμως, δεν είμαι προχωρημένη σε αυτά, γιατί δεν μπορεί να είμαι, εφόσον δουλεύω και κυκλοφορώ μέσα σε αυτήν την κοινωνία, μέσα στα φώτα, στα μπουζούκια, δεν έχω χρόνο.

Προσπαθώ να κάνω τη Χολιγουντιανή σταρ και κάθομαι τα καλοκαίρια, αλλά γυρίζω και δύο ταινίες. Δεν μπορείς να γλεντάς και να ακούς τις αηδίες του ενός και του άλλου και το βράδυ να πέφτεις στο κρεβάτι και να διαβάζεις ένα τέτοιο βιβλίο και να νομίζεις, ότι είδες το Θεό που κατέβηκε και σου μίλησε.

Αντίθετα στο διάβασμα είμαι προχωρημένη και πιστεύω ότι κάτι υπάρχει, όπως αυτή η ανώτερη δύναμη που λέγεται Θεός.

Κι αν πιστέψουμε στην μετεμψύχωση που εγώ τείνω να πιστέψω σε μία άλλη ζωή δεν είναι υποχρεωτικό να…είμαστε Κλεοπάτρες.

Μπορεί να είμαστε και μία από τις υπηρέτριές της, που έκανε ίσως, πιο σημαντικά πράγματα από την κυρά της.

Υποτίθεται, λοιπόν, ότι ξαναρχόμαστε στον κόσμο, για να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, Αν όντως συμβαίνει έτσι. Εγώ έχω μεγάλη βελτίωση.

  • Γιατί δεν δεχθήκατε να παίξετε την Μυρίνη στην “Λυσιστράτη” με το «Μοντέρνο Θέατρο» του Γιώργου Μεσσάλα στην Επίδαυρο;

Γιατί αν θα παίξω σε αυτή την αττική κωμωδία θέλω να ερμηνεύσω τον επώνυμο ρόλο, την Λυσιστράτη εν προκειμένω. Αν ήταν μία κλασική παράσταση θα δεχόμουν τον ρόλο της Μυρίνης. Οπωσδήποτε θα ήθελα να παίξω την Πραξαγόρα στις “Εκκλησιάζουσες”, τη ‘Μάνα κουράγιο” του Μπ. Μπρεχτ, το “Τριαντάφυλλο στο στήθος” του Τεννεσί Ουίλλιαμς , την Ελισάβετ στην «Μαρία Στιούαρτ” του Σίλλερ.

 

 

 

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή