- Άριστος Μιχαηλίδης
- https://philenews.com/
Το γράφαμε σε αυτή τη στήλη από τις 27 Ιανουαρίου. Ότι από τη στιγμή που η ελληνοκυπριακή πλευρά παραμένει στη φιλοσοφία των ΜΟΕ αποκλειστικά, «στρώνει το έδαφος στους ξένους να ασχολούνται με αυτό αντί με την κατοχή, αλλά και στην άλλη πλευρά για να βάλει κι αυτή τις προτάσεις της στο τραπέζι». Ήδη, στο προσχέδιο της νέας έκθεσης για την ΟΝΦΙΚΥΠ, οι αξιωματούχοι των Ηνωμένων Εθνών επιχειρούν να περιλάβουν λεκτικό για την απομόνωση των Τουρκοκυπρίων και για τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζουν και για να βοηθηθούν πρέπει να υιοθετηθούν κάποια ΜΟΕ τα οποία «θα βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση».
Το ξαναγράψαμε στις 24 Φεβρουαρίου. Ότι η συνέχεια της επιμονής της πλευράς μας στα ΜΟΕ, για να σώσουμε έλεγαν την Αμμόχωστο, χωρίς να έχει κανένα εναλλακτικό δρόμο, όπως η επιμονή στην εφαρμογή των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών για την Αμμόχωστο, θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στο εξής: «Αντί να διαπραγματευόμαστε την απελευθέρωση της Κύπρου, ή έστω, τη λεγόμενη επανένωση που μας τάζουν τόσα χρόνια οι ρεαλιστές μας, στην καλύτερη περίπτωση θα διαπραγματευτούμε τα ΜΟΕ. Προτείνουμε εμείς, προτείνουν κι εκείνοι» (24/2/22).
Ήταν αναμενόμενο. Και ιδού η εξέλιξη. Ο Ερσίν Τατάρ στέλνει επιστολή στον Νίκο Αναστασιάδη. «Αγαπητέ Νίκο, ως πέμπτος Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου και Αρχηγός του Λαού μου», του γράφει για να ξεκαθαρίσει εξ αρχής ότι ο ίδιος δεν του γράφει ως συμπατριώτης, όπως του έγραψε ο Αναστασιάδης. «Αγαπητέ Ερσίν, απευθύνω αυτήν την επιστολή ως συμπατριώτης σας», του έλεγε ο Πρόεδρος, αλλά ο βάρβαρος δεν συγκινήθηκε. Ο Τατάρ, λοιπόν, όχι μόνο απορρίπτει τις προτάσεις ΜΟΕ που έκανε παντιέρα ο Κασουλίδης -και θυμώνει στους δημοσιογράφους, που τολμούν να σκεφτούν «πού πας Γιαννάκη μου, ξυπόλυτος στ΄ αγκάθια;»- αλλά προχωρεί ακόμα ένα βήμα για να κάνει πιο απόλυτο το ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συζητήσει ξανά την ΔΔΟ.
«Είναι απαράδεκτο», γράφει, «να υποθέσει κανείς ότι η βάση των διαπραγματεύσεων εξακολουθεί να ισχύει». Επικαλείται, μάλιστα και τον Αντόνιο Γκουτέρες, που επιβεβαίωσε λέει στην άτυπη πενταμερή τον Απρίλιο ότι «δεν υπάρχει κοινό έδαφος μεταξύ των δύο πλευρών». Λέει διάφορα (είναι όλα στις διπλανές στήλες, στο ρεπορτάζ του Κώστα Βενιζέλου) και καταλήγει ότι «τις επόμενες βδομάδες» θα του στείλει του Προέδρου «συγκεκριμένους τομείς συνεργασίας στους οποίους μπορούμε, ως δύο πλευρές, να εργαστούμε μαζί για το αμοιβαίο όφελος των αντίστοιχων Λαών μας και του νησιού μας». Θα στείλει, δηλαδή, τα δικά του ΜΟΕ, τα οποία φυσικά θα είναι στο πνεύμα της συνεργασίας δύο γειτονικών κρατών. Θα τα απορρίψουμε ασφαλώς, δεν μας υποχρεώνει τίποτα να τα δεχτούμε, αλλά αυτόν τον φαύλο κύκλο ποιος τον άνοιξε;
Όταν κάνεις προτάσεις και προσπαθείς να πείσεις τη διεθνή κοινότητα να σε βοηθήσει να τις διαπραγματευτείς, το επόμενο βήμα είναι να δεχτείς και αντιπροτάσεις τις οποίες επίσης είσαι υποχρεωμένος να διαπραγματευτείς. Και οι προτάσεις που θα έχεις στα ΜΟΕ σου, θα είναι επίσης τα ΜΟΕ, που η άλλη πλευρά θεωρεί δίκαια. Όπως έλεγε τον Απρίλιο ο Γιαννάκης Κασουλίδης, «θα συνεχίσουμε να προβάλλουμε τη θέση για τα ΜΟΕ, διότι γνωρίζοντας το πολιτικό σκηνικό, η εφαρμογή των ΜΟΕ θα ανοίξει και τον δρόμο για τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό».
Γνωρίζοντας το πολιτικό σκηνικό, δεν θέλεις και παπά να σου πει ότι ο δρόμος που θα ανοίξει θα είναι για τις διαπραγματεύσεις καλής γειτονίας. Δεν μιλά κανένας για την κατοχή, για την Τουρκία, για το εδαφικό, για το περιουσιακό, για το προσφυγικό, για τον εποικισμό, για την ενσωμάτωση του αεροδρομίου Τύμπου στην Τουρκία ως αεροδρόμιο εσωτερικών πτήσεων, για την πειρατεία στην ΑΟΖ, για την ισλαμοποίηση των κατεχομένων, για την εξαφάνιση της τουρκοκυπριακής κοινότητας… Μιλάμε πια για τις δύο κοινότητες που έχουν ανάγκη από μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Ώστε να μάθουν να ζουν ειρηνικά και να συνεργάζονται πλάι – πλάι. Μιλάμε, για να είμαστε πιο ακριβείς για τη συνεργασία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την «τδβκ». Ούτε καν για τις δύο κοινότητες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα.
«Ελπίζω ότι θα προσεγγίσετε αυτούς τους τομείς συνεργασίας με ανοιχτό μυαλό και με εποικοδομητικό τρόπο», καταλήγει ο Τατάρ στην επιστολή του με την υπογραφή: «Ερσίν Τατάρ, Πρόεδρος». Οι ανοιχτόμυαλοι, ακούνε;
