- Συνέντευξη : Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου
Ο Μίμης Φωτόπουλος (1913-1986) υπήρξε ένας από τους περισσότερο γνωστούς και αγαπημένους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και του θεάτρου.
Λιγότεροι γνωρίζουν μια άλλη δημιουργική του πλευρά, αυτή του ιδιότυπου ζωγράφου, τέχνη στην οποία στράφηκε στους δύσκολους καιρούς της δικτατορίας.
Χρησιμοποιώντας ως υλικό του τα γραμματόσημα, δημιούργησε κολλάζ που αποτυπώνουν τοπία, πορτραίτα, νεκρές φύσεις και θρησκευτικά θέματα εμπνευσμένα από το Βυζάντιο και τον δυτικό Μεσαίωνα.
Είχα την τύχη να συναντήσω τον αξέχαστο Μίμη Φωτόπουλο πριν από τα εγκαίνια της έκθεσής που πραγματοποίησε για να γιορτάσει μισό αιώνα ζωής στο θέατρο και πραγματοποιήθηκε σε ένα παλιό αρχοντικό στην Κηφισιά.
Το θράσος της νεανικής μου ηλικίας οδήγησε τα βήματά μου στο θέατρο «Παρκ» της λεωφόρου Αλεξάνδρας που εμφανιζόταν εκείνη την περίοδο. Δεν τον είχα ενημερώσει, αλλά με καλοδέχτηκε, όπως όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι, χωρίς δηλαδή ίχνος ματαιοδοξίας και αλαζονείας. Στην πορεία γνώρισα ηθοποιούς που έχοντας στο ενεργητικό τους μία επιτυχία στη μικρή οθόνη θυσίαζαν στο βωμό της έπαρσης κάποιες τυχόν αξίες τους.
«Έγινα ηθοποιός για να αποκαλύψω την απλή μαγεία ετερόκλητων φωνών που δεν ήταν σαν τη δικιά μου, για να δω πως είναι οι άλλοι άνθρωποι που μπαίνουν στο πετσί μου. Από το παρατήριό μου αυτό, μετά από τόσα χρόνια, ανακάλυψα της ζωή, το φόβο και το θάνατο. Δεν φταίω αν γνώρισα μερικές φορές την αδικία και την ασχήμια της ζωής» ήταν οι πρώτες κουβέντες που μας είπε ο μεγάλος ηθοποιός.
Ο Μίμης Φωτόπουλος ως γραμματοσηματοζωγράφος για την επιλογή του να χρησιμοποιήσει τα γραμματόσημα προκειμένου να βρει την εικαστική του έκφραση διευκρίνισε:
«Τη ζωή μου την έχτισα πετραδάκι-πετραδάκι, το ίδιο και τους ρόλους μου στο θέατρο. Κι αυτά τα εκατοντάδες σχήματα και χρώματα που είναι μέσα μου, ήθελα να τα χτίσω πετραδάκι-πετραδάκι, γι’ αυτό διάλεξα τα γραμματόσημα. Όταν συνταιριάζω τα κομματάκια, νομίζω πως είμαι ένας μικρός θεός, που παίρνει κάτι άχρηστα χαρτάκια και φέρνει στο φως ένα κομμάτι από τον κόσμο που κρύβεται μέσα του».
«Αυτή η έκθεση είναι η έβδομη κατά σειρά ατομική μου έκθεση και τα κυριότερα ζωγραφικά μου έργα είναι τα εής: Μία αξέχαστη μέρα, Το γερασμένο δένδρο, Δάσος ονείρων, Η Μαρίνα των βράχων, η Αναπόληση, ο Αμαρτωλός κ.α.»
Θυμήθηκα τον γραμματοσηματοζωγράφο Μίμη Φωτόπουλο με αφορμή πρόσφατη έκθεσή του που φιλοξενήθηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη Νίκαιας-Αγ. Ι. Ρέντη .
Ήταν η πρώτη μου συνέντευξη σε πρωτόλεια μορφή που ολοκληρώθηκε με τις καλλιτεχνικές δραστηριότητές του εκείνης της περιόδου:
«Στην τηλεόραση αυτό τον καιρό προλογίζω τη σειρά του Τσιφόρου «Τα παιδιά της πιάτσας» και στον κινηματογράφο έλαβα μέρος στην ταινία «Τροχονόμος Βαρβάρα» που θα προβληθεί σύντομα και τη χειμερινή σαιζόν θα εμφανιστώ στο θέατρο «Αλάμπρα» με νέους συναδέλφους στο έργο «Οι τρεις άγγελοι» με τους Μάρθα Βούρτση, Τάκη Χρυσικάκο κ.α, σε σκηνικό Γιάννη Ανεμογιάννη και μουσική Γιάννη Σπανού.
Ο Μίμης Φωτόπουλος μέχρι τότε είχε εκδώσει και έξι βιβλία, εκ των οποίων τα τέσσερα ήταν ποιητικές συλλογές καθώς και το βιβλίο «Πενήντα χρόνια γύρω από το θέατρο» που περιλαμβάνει τις σκέψεις του, την πείρα του και το διάβασμά του γύρω από τη σκηνή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΕΔΩ:
