Σαν σήμερα, στις 12 Ιουνίου του 1958, στο ελληνοκυπριακό χωριό Κοντεμένος, στην Κερύνεια, έφτασαν πληροφορίες ότι στη Σκυλλούρα, διπλανό χωριό, είχαν αρχίσει συγκρούσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. 35 Κοντεμενιώτες επιβιβάστηκαν σε δυο φορτηγά για να πάνε να βοηθήσουν τους Ελληνοκύπριους. Έξω από το χωριό συνελήφθησαν όλοι από Βρετανούς στρατιώτες οι οποίοι τους οδήγησαν στο τουρκοκυπριακό χωριό Κιόνελι.
Αφού τους περιέφεραν στους δρόμους του χωριού, αφήνοντας μπροστά τους να πορεύονται Τουρκοκύπριοι μοτοσικλετιστές, οι οποίοι καλούσαν τον όχλο να ξεσηκωθεί εναντίον τους, άφησαν τους 35 Ελληνοκύπριους ελεύθερους και τους καθοδήγησαν να επιστρέψουν με τα πόδια στο χωριό τους διασχίζοντας τα χωράφια του Κιόνελι. Εκεί, απροστάτευτοι στα χωράφια, ένα πλήθος Τουρκοκυπρίων τους επιτέθηκε με ρόπαλα και γεωργικά εργαλεία. Τους χτυπούσαν μέχρι θανάτου, ακριβώς όπως ο όχλος χτυπούσε τον Τάσο Ισαάκ στη Δερύνεια τον Αύγουστο του 1996. Οκτώ Κοντεμενιώτες άφησαν την τελευταία τους πνοή στα χωράφια του Κιόνελι. Οι υπόλοιποι κατάφεραν να διαφύγουν τραυματισμένοι.
Η σφαγή των Κοντεμενιωτών ήταν η κορύφωση της χρησιμοποίησης των Τουρκοκυπρίων από τους Βρετανούς για να τους βάλουν απέναντι στους Ελληνοκύπριους και στην ΕΟΚΑ. Και οι Τουρκοκύπριοι συμμετείχαν στη στημένη βαρβαρότητα των Βρετανών ως πραγματικοί βάρβαροι. Πείσθηκαν ότι οι εχθροί τους είναι οι Ελληνοκύπριοι και όχι οι αποικιοκράτες, και μάλιστα, όταν η ΕΟΚΑ ουδέποτε έβλαψε Τουρκοκύπριους από την αρχή του αγώνα μέχρι το τέλος του.
«Έχω να πω το εξής: Οι Ελληνοκύπριοι είχαν έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενάντια στους αποικιοκράτες, όμως οι Τουρκοκύπριοι δεν είχαν καθόλου τέτοιο αγώνα. Οι Τουρκοκύπριοι δεν πολέμησαν ενάντια σε κανέναν αποικιοκράτη που ήρθε από το εξωτερικό. Πολέμησαν μόνο ενάντια στους Ελληνοκύπριους στο νησί. Και τον αποκάλεσαν “αγώνα ύπαρξης” αυτόν».
Το έγραφε την περασμένη Τετάρτη ο Σενέρ Λεβέντ (Πολίτης, Αβρούπα) και θαύμασα για πολλοστή φορά την σπάνια ειλικρίνεια του. Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλοί Τουρκοκύπριοι που έχουν αυτή την ιστορική επίγνωση. Η πλύση εγκεφάλου που έγινε και συνεχίζεται στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, ήταν καταλυτική. Αλλά, το πρόβλημα δεν είναι η ιστορία, είναι που όσα έγιναν στα μαύρα χρόνια των συγκρούσεων δεν μας έβαλαν μυαλό. Δεν έβαλαν μυαλό στους Τουρκοκύπριους, για την ακρίβεια. Διότι, οι Ελληνοκύπριοι, πιστεύω σχεδόν στο σύνολο τους, ειδικά μετά την εισβολή και τις συνέπειες της, αναγνώρισαν και τα λάθη τους και τα εγκλήματα τους και δεν πρόκειται να τα ξανακάνουν. Το μόνο που αποζητούν είναι να διασφαλίσουν ένα ειρηνικό αύριο. Μαζί με τους Τουρκοκύπριους. Αλλά, όχι μαζί με την Τουρκία. Διότι, θεωρούν δεδομένο ότι αυτό σημαίνει νέες περιπέτειες.
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να αφήσουμε στις σελίδες της ιστορίας και τη σφαγή του Κιόνελι και τις λεηλασίες του Αγίου Κασσιανού και της Ομορφίτας, και τη σύμπραξη των Τουρκοκυπρίων με τους Βρετανούς αποικιοκράτες ενάντια στον απελευθερωτικό αγώνα. Αλλά, πώς μπορεί να γίνει αυτό αφού η ιστορία συνεχίζεται σήμερα. Όπως σύμπραξαν με τους Βρετανούς αποικιοκράτες συμπράττουν σήμερα με τους Τούρκους αποικιοκράτες. Ενάντια στους Ελληνοκύπριους. Και όχι μόνο οι ακραίοι εθνικιστές.
Ακόμα και ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος, Τουφάν Ερχιουρμάν, ένιωσε την ανάγκη να απαντήσει στην πρόεδρο της ΠΟΓΟ, Σκεύη Κουκουμά, όταν πρόσφατα σε συνέδριο της Γυναικείας Οργάνωσης του ΡΤΚ στα κατεχόμενα, αναφέρθηκε στην κατοχή. Έκανε παρέμβαση ο Ερχιουρμάν για να πει: «Θεωρώ υποχρέωση και ευθύνη μου να αναφέρω ξεκάθαρα ότι ως ΡΤΚ δεν δεχόμαστε και απορρίπτουμε κάποιους όρους που χρησιμοποίησε στην ομιλία της εδώ η αξιότιμη εκπρόσωπος της ΠΟΓΟ, την ορολογία κατεχόμενη περιοχή».
Δεν είναι, όμως, θέμα ορολογίας, δεν λύνονται με γλωσσάρια τα προβλήματα της στρατιωτικής κατοχής. Είναι η ουσία όλων των προβλημάτων μας που ξεκίνησαν από τη δεκαετία του 50 και σήμερα, αλλάξαμε αιώνα αλλά δεν αλλάξαμε μυαλά. Το ότι οι Ελληνοκύπριοι θεωρούν την Τουρκία κατοχική χώρα και οι Τουρκοκύπριοι, δεξιοί κι αριστεροί, την θεωρούν ειρηνοποιό. Και συνεχίζουν την πλύση εγκεφάλου που ξεκίνησε από τους παππούδες τους ότι κινδυνεύουν από τους Ελληνοκύπριους και χρειάζονται την Τουρκία να τους προστατεύσει, ενώ θα μπορούσαν να στρέψουν τις όποιες ανησυχίες τους προς την Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύγχρονοι άνθρωποι. Ακόμα και αυτές τις μέρες ειδικά, που δεν κρύβονται πια τα σχέδια της Άγκυρας για την Κύπρο και για την τουρκοκυπριακή κοινότητα!
Δεν περιμένει κανένας ότι οι Τουρκοκύπριοι θα κάνουν αντιαποικιακό αγώνα κατά της Τουρκίας, παρότι αυτό το οφείλουν αν θέλουν να διατηρήσουν κοινότητα και αυτονομία, αλλά κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε ότι θα είχαν αντιληφθεί μέχρι τώρα ότι το συμφέρον και η ελπίδα τους είναι μόνο το ενιαίο κράτος εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά, όταν δεν το αντιλαμβάνονται ούτε διαλλακτικοί, προοδευτικοί πολιτικοί, όπως ο Ερχιουρμάν, είμαστε έτη φωτός μακριά.
