- ΗΛΙΑΣ ΚΑΝΕΛΛΗΣ
Μια μάχη δίνεται στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής της χώρας, μετά την αποκάλυψη της επισύνδεσης, της φερόμενης δηλαδή ως νόμιμης παρακολούθησης των επικοινωνιών του Νίκου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ. Η μάχη που ακολούθησε την κυβερνητική κρίση δίνεται ανάμεσα σε δύο παρατάξεις.
Από τη μια είναι το μέτωπο της σταθερότητας που κατά βάση στηρίζει την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία θεωρεί εγγυήτρια της μεταρρυθμιστικής και ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, την πιστώνει με την ουσιαστική αντιμετώπιση των κρίσεων των τελευταίων χρόνων και, επιπλέον, παρότι το πρόβλημα που έχει προκύψει αφορά τη δημοκρατία, τη θεωρεί εγγυήτρια της δημοκρατικής τάξης.
Από την άλλη γίνεται προσπάθεια δημιουργίας ενός μετώπου υπό αναμονή, υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Το μέτωπο αυτό προετοιμαζόταν καιρό και, έως πρόσφατα ματαίως, επιδιωκόταν να κεφαλαιοποιήσει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ κάθε πολιτικό πρόβλημα που σήκωνε αντιπολίτευση – το προσφυγικό/μεταναστευτικό, την προσπάθεια εκκαθάρισης του κέντρου από νησίδες ανομίας, τη μεταρρύθμιση της παιδείας, τον Λιγνάδη, ακόμα και την αρχαιολογία.
Η παρουσία του Ανδρουλάκη στη θέση του παρακολουθούμενου και του φαντάσματος του «παλιού, αγνού, καλού ΠΑΣΟΚ» στο όνομα του οποίου εξαπλουστεύονται γραμμικά τα περισσότερα πολιτικά προβλήματα δίνει στον Τσίπρα τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως εκφραστής και αντιπρόσωπος των παραπόνων του μικρού κόμματος της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης. Ο Τσίπρας προσφέρεται ως εκφραστής του σχήματος της μεγάλης αντιδεξιάς αντιπολίτευσης, μόνιμη επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ μετά την ήττα του και την απώλεια της εξουσίας.
Στην πορεία των χρόνων, βρέθηκαν αρκετοί δωρητές σώματος που προσφέρθηκαν να προσχωρήσουν στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ για να δημιουργηθεί η μεγάλη αντιδεξιά συσπείρωση: παλαιοί πασόκοι οπαδοί του Άκη, οπαδοί του Γιώργου Παπανδρέου, οι σφραγιδοφύλακες της ΔΗΜΑΡ, εκσυγχρονιστές του Σημίτη, Γεφυροποιοί κ.λπ. Η παρουσία τους, όπως φαίνεται στις δημοσκοπήσεις, δεν τελεσφόρησε. Απορροφήθηκαν όλοι στο αρχικό σχήμα, συνήθως υιοθετώντας και την τοξική απολυτότητα των παρεμβάσεων του μητρικού κόμματος.
Σήμερα, όμως, τα πράγματα είναι αλλιώς. Το ΠΑΣΟΚ Ανδρουλάκη, που δεν έχει κυβερνητικό σχέδιο και το πρόγραμμά του συντίθεται από ευκαιριακές αντιπολιτευτικές κορόνες, είναι έτοιμο να δωρήσει την ύπαρξή του στο μεγάλο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ για την αναγκαιότητα ανασύστασης της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης», με αμφίβολης αξίας αντίδωρα.
Τη δυναμική του νέου μετώπου η κυβέρνηση δεν την έχει εμπεδώσει ακόμα, επειδή βρισκόμαστε σε διακοπές. Ωστόσο, με δηλώσεις, υπαινιγμούς για κυβέρνηση που περιφρονεί τη δημοκρατία, με τον ίδιο τον Μητσοτάκη στο στόχαστρο και με διεθνοποίηση του θέματος μέσω συστηματικά παρελκυστικών δημοσιευμάτων στον επιρρεπή στο αριστερό φολκλόρ ξένο Τύπο φτιάχνει το νέο πλαίσιο. Η δυναμική του θα φανεί από το αν θα δημιουργήσει ρεύμα «νέων αγανακτισμένων» και πόσο το ρεύμα αυτό θα διεμβολίσει το παλιό αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.
Για να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ανάγκη τις δυνάμεις που τον στήριξαν για να ανεβεί στην εξουσία: τους μεταρρυθμιστές – και τις ευαισθησίες τους. Οφείλει να μιλήσει σε αυτές τις ευαισθησίες, επαναπατρίζοντας στη μεταρρυθμιστική κοίτη του εγχειρήματός του τους περισσότερους απ’ όσους αμφιβάλλουν γι’ αυτό. Ο δρόμος είναι ένας: λογοδοσία, ανάληψη ευθυνών, αποκέντρωση της δημοκρατίας με έμφαση στα αιτήματα των ανεξάρτητων αρχών… Και στη συνέχεια, εμβάθυνση της μεταρρυθμιστικής ατζέντας. Ο χειμώνας θα είναι ενδιαφέρων.
- Αναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ-Σαββατοκύριακο
