Σκίτσο του Ηλία Μακρή (Η Καθημερινή, 19/05/23)
- ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΛΥΒΑΣ
Μια καρικατούρα παλιάς ΠΑΣΟΚικής συγκέντρωσης έκανε ο Τσίπρας στην Πάτρα. Αναφέρθηκε πολλές φορές μονότονα στο «συμβόλαιο αλλαγής», στον Ανδρέα Παπανδρέου και έκλεισε η συγκέντρωση με το «Εμπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα». Απατεώνας θα πείτε. Όχι δεν είναι πια.
Τώρα βρίσκεται σε σύγχυση και έχει ξεμωραθεί. Οι απατεώνες είναι έξυπνοι. Έχω γράψει ότι τα συνθήματα και οι λέξεις δεν έχουν ιδιοκτησία, αλλά βρε αδερφέ δείχνει μεγάλη πνευματική ένδεια να μην μπορείς να βρεις ένα καινούργιο σύνθημα μια εμβληματική λέξη και να χρησιμοποιείς παλιά που τα είχαν άλλοι.
Ξαναζεσταμένο ξινισμένο φαγητό που πια βρομάει αν το ζεστάνεις. Αφήστε που προσωπικά αμφιβάλλω για το αν οι συγκεντρώσεις του Τσίπρα βοηθούν εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο πρόσωπό του είναι έκδηλη η αγωνία για πολλά την ώρα που μιλάει. Συνυπάρχει η αγωνία για το μέλλον τού ΣΥΡΙΖΑ και το δικό του.
Η αγωνία αν τα όσα του καταλογίζουν οι αριστεροί πολίτες έχουν περάσει στο ακροατήριό του. Η αγωνία του αν στην πιθανή αποκαθήλωση ακούσει και την κατηγορία της προδοσίας, την οποία διέπραξε και το ξέρει. Δεν είναι λίγο να γυρίζεις ένα «όχι» εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε «ναι» με τόση θρασύτητα και άνεση.
Όλα αυτά αποτυπώνονται στο πρόσωπο και είναι αυτά τα αδιόρατα μηνύματα από τα οποία σχηματίζεις γνώμη για κάποιον χωρίς να τον ξέρεις, Στην πολιτική δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις κάτι και να μην το βρεις μπροστά σου. Και θα τα βρει. Πολλοί από αυτούς που δεν θέλουν ούτε να τον βλέπουν, ούτε να τον ακούν μπορεί σε λίγο καιρό να τον συμπονούν γιατί σε αυτούς τους χώρους οι καταστάσεις είναι σκληρές.
Πόσοι ηγέτες στην παραδοσιακή αριστερά εξοβελίστηκαν με την κατηγορία του προδότη και χωρίς να είναι μάλιστα!
