Η Άννα Τιμτσένκο φοβόταν. Όταν άρχισε ο τοκετός η πόλη της βομβαρδιζόταν και η πολυκατοικία της έτρεμε σαν να γίνεται σεισμός. Ήταν παγιδευμένη με τον σύζυγό της σε ένα διαμέρισμα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς τρεχούμενο νερό και βεβαίως χωρίς γιατρό.
Η μικρή πόλη της Μπούχα, 30 χιλόμετρα από το Κίεβο δεχόταν ανηλεή επίθεση από την έναρξη του πολέμου. Η 21χρονη Άννα μαζί με τον σύζυγο και τον αδελφό της είχαν βρει καταφύγιο στο υπόγειο της πολυκατοιικίας. Αλλά όταν το ηλεκτρικό ρεύμα κόπηκα και η θέρμανση σταμάτησε βρέθηκαν στο σκοτάδι και το κρύο. Προσπάθησαν να εγκαταλείψουν την πόλη με αυτοκίνητο, αλλά αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω όταν άκουσα ότι ρωσικά στρατιωτικά οχήματα βρίσκονταν στον δρομο τους.
«Αποφασίσαμε τελικά να μείνουμε στο διαμέρισμα. Ήθελα να γεννήσω στο σπίτι μου και όχι σε ένα σκονισμένο υπόγειο. Είχα δυσκολία στην αναπνοή, οι πνεύμονές μου πονούσαν» αφηγείται στο BBC. Στις 7 Μαρτίου άρχισαν οι πόνοι. Είχε ζητήσει βοήθεια από γείτονες. Κάποιοι πήγαν, αλλά κανείς δεν είχε εμπειρία από τοκετό. Μεταξύ αυτών και η Βικτόρια Ζαμπρόντσκαγια, 49χρονη γειτόνισσα, που δήλωσε στο BBC πως ανησυχούσε πολύ ότι εάν κάτι πήγαινε στραβά δεν θα ήξερε κανείς τι να κάνει.
Το δωμάτιο φώτιζαν λίγα κεριά. Αλλά νερό δεν υπήρχε παρά μόνο παγωμένο σε μπουκάλια. Κάποιοι προσπάθησαν να ειδοποιήσουν ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για να τους δώσουν έστω οδηγίες, αν όχι να φτάσουν εκεί. Τελικά κατάφεραν να μιλήσουν με έναν γυναικολόγο στη Μπούκα. Συμφώνησε να πάει κοντά στην Άννα, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ. Αργότερα έστειλε ένα μήνυμα στο οποίο εξηγούσε ότι τον είχε σταματήσει ρωσικός έλεγχος.
Η στιγμή που το μωρό ήρθε στον κόσμο ήταν τρομοκατική. «Το πρόσωπό του ήταν μπλε και δεν έκλαψε. Φοβηθήκαμε πολύ. Αρχισαμε να το χτυπάμε απαλά και όταν τελικά άρχισε να κλαίει, πανηγυρίζαμε και κλαίγαμε από χαρά». Ήταν κορίτσι, η Αλίσα, όπως αποφάσισαν οι γονείς της να την ονομάσουν. Η Αλίσα γεννήθηκε εν μέσω βομβαρδισμών στις 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Και επέζησε.
