- Του Νίκου Τσούλια
Η αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ είναι και η πρώτη συνθήκη για τη δυναμική ανάπτυξή του και για την ανατροπή του σημερινού διχαστικού διπολισμού. Σήμερα, μετά το debare των πολιτικών αρχηγών, η ατζέντα της προεκλογικής περιόδου έχει σε σημαντικό βαθμό τη σφραγίδα του Νίκου Ανδρουλάκη.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανέλαβε ευθύνες και άλλων κομμάτων – πέραν των δικών του – στη μακρά περίοδο της κρίσης και σε ό,τι κυρίως την προκάλεσε, δηλαδή στη διακυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.
Υπάρχουν δύο πολιτικά στοιχεία, που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας για το συζητούμενο θέμα μας. α) Η σκληρή νεοφιλελεύθερη και ταξική πολιτική της Ν.Δ. ουσιαστικά αντιτίθεται στην κοινωνική πρόοδο και στον εκδημοκρατισμό. Δεν δίνει ουσιαστική προοπτική στη χώρα. β) Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τέμνεται ανάμεσα σε μια αριστερή / αριστερίστικη και σε μια ψευδεπίγραφη κεντροαριστερή ατζέντα. Ο λαϊκισμός του και η διχοτομημένη πολιτική του είναι αδιέξοδη.
Συμπερασματικά, και με βάση τις ίδιες τις προηγηθείσες και τις τρέχουσες εξελίξεις και τα δύο κόμματα απέτυχαν στη διακυβέρνησή τους.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίσκεται σε πορεία ανάπτυξης. Επεκτείνει την κοινωνική του επιρροή. Ό,τι χτίζει εδράζεται στην αυτόνομη πορεία του. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή οδηγεί σε αναστολή της δυναμικής του, σε λογικές μικρού – συμπληρωματικού ρόλου. Τίθεται ένα κρίσιμο, απόλυτα κρίσιμο, ερώτημα, που έχει δεδομένη την απάντησή του. Μπορεί να κάνει προγραμματική σύγκλιση με τη Ν.Δ. ή με τον ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένες τις ούτως ή άλλως πρόσφατες κυβερνητικές πολιτικές τους; Προφανώς και όχι. Μπορεί κάποιο από τα άλλα κόμματα να μετασχηματιστεί – δίκην μετάλλαξης – σε κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι σήμερα; Φυσικά και όχι.
Υπάρχει το μείζον θέμα της διακυβέρνησης. Όμως η όποια συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ σε σχήμα διακυβέρνησης δεν μπορεί παρά να έχει ισχυρή τη δική του σοσιαλδημοκρατική ατζέντα. Και αυτό είναι δυνατό μόνο με ανατροπή του σημερινού δικομματισμού. Άλλωστε, η μεν ΝΔ θέλει αυτοδυναμία και ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα. Γιατί το ΠΑΣΟΚ να στηρίξει τον άμεσο ή έμμεσο στόχο τους, που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν μόνα τους;
Είναι ψευτοδίλημμα το όλο θέμα των όποιων αποστάσεων από τα άλλα κόμματα. Η πολιτική δεν έχει καμιά σχέση με τη γεωμετρία ούτε με ιδεολογήματα, που θέτουν γραφίδες συντεταγμένες στη λογική της απορρόφησής του. Η πολιτική συνδέεται με ιδεολογίες, με κοινωνικές εκφράσεις, με αξιακό φορτίο, με κοινωνικά συμφέροντα, με εθνικούς σχεδιασμούς, με κράτος δικαίου ή κράτος αυταρχισμού κλπ.
Οποιοσδήποτε υπαινιγμός προσανατολισμού είτε προς τη μια είτε προς την άλλη πλευρά υπονομεύει ευθέως τον πυρήνα του πολιτικού αφηγήματος του ΠΑΣΟΚ και νομιμοποιεί και τη δεξιά και την αριστερά για την άλωση του κεντροαριστερού χώρου. Το ΠΑΣΟΚ συνέπραξε παλιότερα με τη Ν.Δ. και τη ΔΗΜ.ΑΡ. με τη βασική συνθήκη του εθνικού συμφέροντος, της μη άτακτης χρεωκοπίας της χώρας μας. Και αυτό, ως γνωστό, δεν εκτιμήθηκε πολιτικά σε εκείνη τη συγκυρία και δυστυχώς απέκτησε και στοιχεία «ενοχής». Μπορούμε να αγνοούμε το τι συνέβη και τις συνέπειές του; Σήμερα δεν υπάρχει ένας τέτοιος λόγος ούτε καν ως υπόθεση εργασίας.
Για να κοπούν τα σενάρια, που καλλιεργούνται ένθεν κακείθεν με τον ίδιο πάντα στόχο – την άλωση του χώρου του – αλλά και από τα ενταγμένα στο κρατούν οικονομικό σύστημα και στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα Μ.Μ.Ε., η απόλυτη προσήλωση στη δυναμική ανάπτυξη της πολιτικής του ατζέντας είναι το πιο ουσιώδες στοιχείο της νίκης του!
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επιμείνει στην αυτόνομη πορεία του. (Εκτός και αν έχουμε ανατροπή του σημερινού νόθου δικομματισμού σε αυτή την εκλογική φάση). Μόνο έτσι θα συσπειρώσει την κοινωνική του βάση, θα ενδυναμώσει την αυτοπεποίθηση και τη δυναμική των στελεχών του και θα στείλει ένα αποφασιστικό μήνυμα στην κοινωνία ότι το μέλλον της χώρας μας είναι η Σοσιαλδημοκρατία – με σημαίες: το κοινωνικό κράτος και το κράτος δικαίου, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την άμβλυνση των ανισοτήτων, τον διαρκή εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και των θεσμών της.
Οι ήττες της μη εκλογής του Μητσοτάκη και του Τσίπρα μπορούν να διαμορφώσουν ένα σκηνικό μετασχηματισμών. Και σε αυτή την περίπτωση, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα έχει παρεμβατικό και δημιουργικό ρόλο.
Η νέα πνοή, που έφερε η εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη, στη Σοσιαλδημοκρατία είναι πάνω απ’ όλα συλλογική ευθύνη να μετουσιωθεί σε προοδευτική πολιτική αφετηρία.
