Ο Παύλος Παλαιολόγος (1895 – 13 Δεκεμβρίου 1984) ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, και συγκεκριμένα στο προάστιο Κουζκουντζούκι, στις ακτές του Βοσπόρου. Από τα μαθητικά του χρόνια ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, σε εφημερίδες και περιοδικά της Κωνσταντινούπολης. Το 1915 πήγε στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε παράλληλα ως δημοσιογράφος. Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Ακρόπολις, Ελεύθερος Τύπος, Ελεύθερον Βήμα, Το Βήμα, κ.ά.. Διακρίθηκε κυρίως ως χρονογράφος. Από το 1928 υπήρξε μόνιμος συνεργάτης των εφημερίδων του Οργανισμού Λαμπράκη, όπου του δόθηκε η ευκαιρία να γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό ως χρονογράφος.

Χρησιμοποίησε τα ψευδώνυμα Κοσμάς Καλοκαιρινός και Παύλος Χλωμός. Πέθανε στην Αθήνα.

Εργογραφία

• Στο περιθώριο της ζωής (1940)
• Αν κυβερνούσαν οι γυναίκες (1943)
• Άπτερη Νίκη (1948)
• Αγάπη μου, Κέρκυρα (1956)
• Ο κόσμος στα σβέλτα (1957)
• Ανήσυχα νιάτα (1974) κ.ά.

Αναγνώριση

• Γραμματόσημο με τη μορφή του Παλαιολόγου εκδόθηκε το 2015 στην αναμνηστική σειρά γραμματοσήμων των ΕΛΤΑ «100 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΗΕΑ».

Πηγή

• Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια του Νεώτερου Ελληνισμού 1830-2010 − Αρχεία Ελληνικής Βιογραφίας, Εκδόσεις «Μέτρον», τ. 3. σελ. 15

Βιβλιογραφία

• Βίκτωρ Νέτας: Ο νοσταλγός της Πόλης − Παύλος Παλαιολόγος, εκδ. «Τσουκάτου», Αθήνα 2013, σελίδες 480, ISBN 978-960-7922-71-7 — ουσιαστικά μία αυτοβιογραφία που κατέγραψε ο Β. Νέτας με μαγνητόφωνο
• Λιλή Ιακωβίδη. Παύλος Παλαιολόγος, εκδ. Δωδώνη, 1976.

_____________________

Το καλοκαίρι του 1979, τέτοιες μέρες, το θέμα συζήτησης στα δημοσιογραφικά γραφεία ήταν η ηχηρότερη μεταγραφή που έκανε εφημερίδα. Ο Παύλος Παλαιολόγος στα 85 χρόνια του άφηνε τη στήλη «Στο περιθώριο της ζωής» στο «Βήμα» και στο «Ελεύθερον Βήμα» προπολεμικά και πήγαινε στην εφημερίδα «Πρωινή» του Κίτσου Τεγόπουλου, το νεότερο… αδελφάκι της «Ελευθεροτυπίας».

Κανείς ποτέ δεν έμαθε τι ήταν αυτό που τον ώθησε μετά από 51 χρόνια παρουσίας στον ΔΟΛ να μεταπηδήσει σε ένα ανταγωνιστικό φύλλο.

Ο Παύλος Παλαιολόγος συνέδεσε το όνομά του με το χρονογράφημα και σε μεγάλο βαθμό και το είδος αυτό που πλέον δεν υπάρχει στις εφημερίδες, συνέδεσε την πορεία του με τον Παλαιολόγο.

Μπορούσε να γράψει και τρία ή τέσσερα χρονογραφήματα την ημέρα, αλλά πάντα στο «Βήμα» αφιέρωνε, τουλάχιστον, τέσσερις ώρες μέχρι να πετύχει τις σωστές λέξεις και το τέλειο κείμενο.

Ο ίδιος ήταν άνθρωπος των αντιθέσεων. Κωνσταντινουπολίτης άσκησε σφοδρή κριτική στον Ελευθέριο Βενιζέλο, όταν οι συμπολίτες του τον είχαν για… θεό!. Έφυγε από την Πόλη το 1922 και για δύο χρόνια εργάστηκε στη Νέα Υόρκη στην ομογενειακή εφημερίδα «Ατλαντίς» που επίσης ήταν αντιβενιζελική. Επέστρεψε, στην Ελλάδα (είχε εργαστεί και παλαιότερα στην «Ακρόπολι» του Γαβριηλίδη) το 1924 κι ανέλαβε αρχισυντάκτης στη «Βραδυνή» που ασκούσε κι αυτή σφοδρή κριτική στον κρητικό πολιτικό.

Μετακινήθηκε στον ΔΟΛ και κάποια στιγμή κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Σπύρο Μελά, τον «ηγέτη» του χρονογραφήματος με αποτέλεσμα να ξεσπάσει μεταξύ τους διαμάχη.

Εργάστηκε και σε όλα τα μεγάλα περιοδικά της εποχής του, από το θρυλικό «Μπουκέτο», έως τον «Θησαυρό» την περίοδο της ακμής του, στη συνέχεια στο υπερεπιτυχημένο «Ρομάντσο» και αργότερα στον «Ταχυδρόμο».

Σε μια εποχή που η μάχη για τις κυκλοφορίες ήταν αδυσώπητη δεν προξενεί κατάπληξη που η εφημερίδα στην οποία εργάστηκε για περισσότερο από μισό αιώνα δεν έγραψε λέξη για το «αντίο».

Κι ο ίδιος όμως στο τελευταίο του χρονογράφημα που δημοσιεύθηκε στις 23 Ιουνίου 1979 απέφυγε να γράψει το οτιδήποτε.

Αντίθετα η «Πρωινή» τον καλοδέχτηκε με μεγάλη διαφημιστική εκστρατεία και προβολή. Στην εφημερίδα διευθυντής ήταν ο παλαίμαχος δημοσιογράφος και για χρόνια διευθυντής των Νέων Κώστας Νίτσος, ενώ στην Ελευθεροτυπία χρονογράφημα έγραψαν εναλλάξ ο Δημήτρης Ψαθάς και ο Φρέντυ Γερμανός.

Στα 85 χρόνια κι αφού είχε γνωρίσει την αποδοχή και την καταξίωση ομολόγησε ότι είχε… τρακ για την πρεμιέρα του στις 10 Ιουλίου 1979.

Ο Παύλος Παλαιολόγος συνέχισε να κρατά την στήλη του χρονογραφήματος μέχρι την αναστολή της έκδοσης της εφημερίδας. Συνέχισε στην καθημερινή και την Κυριακάτικη έκδοση της Ελευθεροτυπίας. Στη δεύτερη μοιραζόταν τις -πλούσιες – δημοσιογραφικές του αναμνήσεις. Ενώ καθιερώθηκε στο είδος αυτό της δημοσιογραφίας αισθανόταν μέχρι την τελευταία στιγμή ρεπόρτερ κι ανέφερε πάντα στα κείμενά του τους δημοσιογράφους που αποτελούσαν με τα ρεπορτάζ του πηγή έμπνευσης για το χρονογράφημα του.

Έφυγε από κοντά μας σε προχωρημένη ηλικία στις 3 Δεκεμβρίου 1984 έχοντας γράψει περισσότερα από 30.000 χρονογραφήματα, πολλά ταξιδιωτικά κείμενα και ακόμα περισσότερα ρεπορτάζ και συνεντεύξεις. Μια από πολυσυζητημένες ήταν αυτή με τον αρχηγό της ΕΟΚΑ Γεώργιο Γρίβα στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου. Τότε που ξένοι δημοσιογράφοι του προσέφεραν αστρονομικές αμοιβές για να μοιραστεί μαζί τους την αποκλειστικότητα κι από φόβο μην του τις κλέψουν, έραψε τις σημειώσεις στη φανέλα του!

Πηγή: www.newsbreak.gr