- ΛΟΥΗΣ ΣΕΡΕΜΕΤΗΣ
Μέχρι τώρα για καλαμπούρι στις παρέες μιλάγαμε για «μαύρους χειμωνάδες», για την «πείνα και τις στερήσεις» που θα ξανάρθουν κλπ, αλλά υψώναμε το ποτήρι να πιούμε «εις υγείαν», και λέγαμε «ες αύριον τα σπουδαία»! Μόνο που το πράγμα απ΄ ό,τι φαίνεται πλέον σοβαρεύει, αφού από επίσημα χείλη ακούμε για «δύσκολο χειμώνα που θα τον περάσουμε μαζί», και ότι «πρέπει να προετοιμαζόμαστε για σκληρό χειμώνα, γιατί θα μοιάζει με τον χειμώνα του ‘42»! Για να το λένε κάτι θα ξέρουν! Αλλά μήπως δεν το έχουμε καταλάβει κι εμείς από καιρό; «Το φίδι βλέπουμε, την σουρμή γυρεύουμε»;
Τελικά είναι βάσιμος ο φόβος ότι θα επιστρέψουμε σε αυτές τις εποχές, ή είναι παραμύθι; Μήπως έχουμε σχεδόν επιστρέψει και αρνούμαστε να το αποδεχτούμε; Αν συγκρίνουμε τις δύο περιόδους, θα δούμε ότι ο στρατός μας το ΄42 πολεμούσε ενάντια σε έναν ορατό εχθρό, πάνοπλο, που ήταν απέναντί του και τον έβλεπε, και ο λαός σύσσωμος αντιστεκόταν με κόστος τις εκτελέσεις αμάχων για αντίποινα, και τον θάνατο από τον λιμό εξ αιτίας του οικονομικού αποκλεισμού, ενώ σήμερα ο εχθρός είναι αόρατος, αλλά εξίσου σκληρός, και τα εγκλήματα αποτρόπαια.
Από μικροί είχαμε ακούσει για τα πεινασμένα παιδιά της κατοχής με την πρησμένη κοιλιά από την ασιτία που έψαχναν στα σκουπίδια για τροφή, και για τους πεθαμένους στους δρόμους από την πείνα που τους κουβαλούσαν τα κάρα! Προχτές τα παιδιά μας, ενήλικες πλέον, άλλα φοιτητές και άλλα εργαζόμενα, μιλούσαν μαζί μας για την σκληρή ζωή της Αθήνας, την φτώχεια, την αβεβαιότητα, την κοινωνική, και την εργασιακή εξαθλίωση!
Τα τελευταία χρόνια λόγω της φτώχειας και της ανέχειας άλλαξαν πολλά, και μαζί τους άλλαξε και ο τρόπος ζωής. Η φτώχεια, η πείνα, και η εξαθλίωση είναι ήδη εδώ, γεγονότα που μας σοκάρουν σαν λαό! Σκηνές με ανθρώπους να τρώνε από τα σκουπίδια, ο μισθός να μην φτάνει για όλο τον μήνα, η ανεργία να είναι στο κόκκινο, με νέους ανθρώπους να παρακαλάνε για μία δουλειά έστω και για λίγα λεφτά, άστεγοι σε παγκάκια και σε στοές, συσσίτια, κακή διατροφή, κατάθλιψη και αυτοκτονίες, δεν είναι πλέον μόνο στιγμές από το 1942! Αν βγούμε έστω για λίγο από τον μικρόκοσμό μας, αν ανοίξουμε την πόρτα μας και περπατήσουμε στους δρόμους , θα δούμε ότι δυστυχώς αυτά είναι και σκηνές του 2022!
Αλλά για όλα φταίει ο πόλεμος, τα αντίποινα για τους οικονομικούς αποκλεισμούς, και το εμπάργκο; Πως προέκυψε η επισιτιστική κρίση, ουρανοκατέβατη; Μήπως φταίνε και οι πολιτικές ηγεσίες, αλλά κυρίως η Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι ολοφάνερο ότι πιάστηκε για άλλη μια φορά στον ύπνο όπως συνέβη με την οικονομική κρίση του 2010, αφού δεν προνόησε να πάρει μέτρα για την επισιτιστική κρίση, και για μια πιθανή ενεργειακή κρίση λόγω της εξάρτησής της από τα ορυκτά καύσιμα της Ανατολής, και από τους αγωγούς που η ίδια χρηματοδότησε;
Σήμερα η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από τις Βρυξέλλες είπε επί λέξει ότι «προετοιμάζουμε πακέτο για να ανακουφίσουμε τους Ευρωπαίους. Στόχος οι χαμηλότερες τιμές ενέργειας, και η διασφάλιση των προμηθειών», και μίλησε για « έξυπνη μείωση ζήτησης, συνεισφορές του ενεργειακού τομέα για τη στήριξη ευάλωτων νοικοκυριών και επιχειρήσεων, υποστήριξη ρευστότητας των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας», κ.α! Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Απόψε ο πρωθυπουργός από την ΔΕΘ θα εξαγγείλει μέτρα ανακούφισης!
Αλλά δεν φτάνουν μόνο τα επιδοματάκια, τα γνωστά «παυσίπονα και ηρεμιστικά» που θα μας ανακουφίσουν προσωρινά όσο διαρκεί η δράση τους! Θέλει σωστές διαγνώσεις και ριζικές θεραπείες των χρόνιων διαρθρωτικών προβλημάτων της οικονομίας, μόνο που αυτές οι «θεραπείες» χρειάζονται ρηξικέλευθες αποφάσεις από τις ηγεσίες, με την απαραίτητη προϋπόθεση και εμείς να είμαστε έτοιμοι να τις αποδεχτούμε σαν αναγκαίες!
