Σαιν-Τζον Περς ή Σαιν-Λεζέ Λεζέ (Saint-John Perse ή Saint-Leger Leger) ήταν το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Αλεξίς Λεζέ (Alexis Leger, 31 Μαΐου 1887 – 20 Σεπτεμβρίου 1975), Γάλλου ποιητή και διπλωμάτη. Ο Σαιν-Ζον Περς τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1960. Υπήρξε ενεργός και σημαντικός Γάλλος διπλωμάτης από το 1914 μέχρι το 1940, ενώ στη συνέχεια έζησε κυρίως στις ΗΠΑ μέχρι το 1967.
Ο Λεζέ γεννήθηκε στο Πουάντ-α-Πιτρ της Γουαδελούπης, όπου είχε εγκατασταθεί ο προπάππους του ως δικηγόρος το 1815. Ο παππούς και ο πατέρας του ήταν επίσης δικηγόροι/νομικοί σύμβουλοι, με τον πατέρα του να είναι επιπλέον και μέλος του δημοτικού συμβουλίου. Η οικογένεια είχε μία φυτεία καφέ (La Joséphine) και μία φυτεία ζαχαροκάλαμων (Bois-Debout).
Το 1897 ο Ετζεζίπ Λετζιτιμύ, ο πρώτος ιθαγενής που εκλέχθηκε πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου της Γουαδελούπης, πήρε εκδικητικά μέτρα κατά των αποίκων, οπότε η οικογένεια Λεζέ επέστρεψε στη μητροπολιτική Γαλλία το 1899 και εγκαταστάθηκε στο Πω. Εκεί ο νεαρός Αλεξίς περνούσε πολλές ώρες περπατώντας, ιππεύοντας και κάνοντας ιστιοπλοΐα στον Ατλαντικό. Αποφοιτώντας από το λύκειο με άριστα, άρχισε να σπουδάζει νομική στο πανεπιστήμιο του Μπορντώ. Όταν ο πατέρας του πέθανε το 1907, διέκοψε προσωρινά τις σπουδές του για οικονομικούς λόγους, αλλά τελικώς πήρε το πτυχίο του το 1910.
Το 1904 συνάντησε τον ποιητή Φρανσίς Ζαμ στο Ορτέζ, που έγινε καλός φίλος του. Ο Λεζέ σύχναζε σε πολιτιστικούς συλλόγους, όπου γνώρισε τους Πωλ Κλωντέλ, Οντιλόν Ρεντό, Βαλερύ Λαρμπώ και Αντρέ Ζιντ. Αρχικώς έγραψε σύντομα ποιήματα εμπνευσμένα από την ιστορία του Ροβινσώνα Κρούσου (Images à Crusoe) και ανέλαβε μία μετάφραση του Πινδάρου. Εξέδωσε το την πρώτη συλλογή ποιημάτων του, την Éloges, το 1911.
Το 1914 ο Αλεξίς Λεζέ εισήλθε στη γαλλική διπλωματική υπηρεσία και υπηρέτησε κάποια χρόνια στην Ισπανία, στη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου τον βρήκε στη θέση του ακόλουθου τύπου. Από το 1916 μέχρι το 1921 διετέλεσε γραμματέας της γαλλικής πρεσβείας στο Πεκίνο. Το 1921, καθώς συμμετείχε σε ένα παγκόσμιο συνέδριο για τον αφοπλισμό στην Ουάσινγκτον, τον ξεχώρισε ο τότε πρωθυπουργός της Γαλλίας Αριστίντ Μπριάν, ο οποίος τον στρατολόγησε ως βοηθό του. Στο Παρίσι ο ποιητής γνώρισε τον συνάδελφό του Πωλ Βαλερύ, που με την επιρροή του κατόρθωσε να εκδοθεί το ποίημα Anabase, που είχε γράψει ο Λεζέ κατά την παραμονή του στην Κίνα. Επίσης ο Λεζέ συμπαθούσε την κλασική μουσική και γνώριζε τους Ιγκόρ Στραβίνσκι, Νάντια Μπουλανζέ και τους «6».
Το Anabase ήταν το πρώτο εκτεταμένο ποίημα του Λεζέ και δημοσιεύθηκε το 1924 με το ψευδώνυμο Σαιν-Ζον Περς, το οποίο και κράτησε για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Στη συνέχεια δεν δημοσίευσε τίποτα επί δύο δεκαετίες, επειδή δεν θεωρούσε πρέπον για ένα διπλωμάτη να δημοσιεύει λογοτεχνία. Μετά τον θάνατο του Μπριάν το 1932, ο ποιητής υπηρέτησε ως γενικός γραμματέας του γαλλικού Υπουργείου Εξωτερικών ως το 1940, σε μία περίοδο δηλαδή κατά την οποία η γαλλική κυβέρνηση επηρεαζόταν από μακρά αστάθεια και αναστάτωση. Συνόδευσε τον Γάλλο υπουργό εξωτερικών στην υπογραφή της Συμφωνίας του Μονάχου το 1938, όπου συμφωνήθηκε η παραχώρηση της Τσεχοσλοβακίας στη Γερμανία. Αμέσως μετά τηνκατάληψη της Γαλλίας τον Μάιο του 1940 παύθηκε από τη θέση του, καθώς ήταν γνωστές οι αντιναζιστικές του πεποιθήσεις. Στα μέσα Ιουλίου του 1940 άρχισε η μακρά διαμονή του στην Ουάσινγκτον. Η κυβέρνηση του Βισύ του αφαίρεσε επίσης τη γαλλική υπηκοότητα (την απέκτησε και πάλι μετά τον πόλεμο).
Ο ποιητής δοκίμασε κάποιες οικονομικές δυσκολίες ως εξόριστος στην Ουάσινγκτον, μέχρι που ο `Αρτσιμπαλντ Μακλής, διευθυντής της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου και ποιητής ο ίδιος, εξασφάλισε αρκετές ιδιωτικές δωρεές ώστε να μπορέσει η Βιβλιοθήκη να δημιουργήσει μία θέση για τον Περς μέχρι το 1947.
Κατά την αμερικανική περίοδο του βίου του ο Περς δημιούργησε τα μακρά του ποιήματα Exil, Vents, Pluies, Neiges, Amers και Chroniques. Παρέμεινε στις ΗΠΑ πολλά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, ταξιδεύοντας αρκετά και παρατηρώντας τη φύση. Διατηρούσε καλές σχέσεις με τον γενικού γραμματέα του ΟΗΕ και συγγραφέα Νταγκ Χάμαρσκελντ. Το 1957 Αμερικανοί φίλοι του του δώρισαν ένα εξοχικό στο Giens της Προβηγκίας, και από τότε μοίραζε τον χρόνο του ανάμεσα στη Γαλλία και στις ΗΠΑ. Το 1958 νυμφεύθηκε μία Αμερικανίδα, την Ντόροθυ Μίλμπερν Ράσελ.
Μετά τη βράβευσή του με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1960, ο Περς έγραψε τα μεγάλα ποιήματα Chronique, Oiseaux, Chant pour un équinoxe και τα βραχύτερα Nocturne και Sécheresse. Το 1962 ο Ζoρζ Μπρακ συνεργάσθηκε με τον ταλαντούχο βαθυεκτυπωτή Aldo Crommelynck για τη δημιουργία μιας σειράς χαρακτικών και υδατογραφημάτων με τίτλο L’Ordre des Oiseaux, που εκδόθηκε με το κείμενο του Oiseaux από τον εκδοτικό οίκο Au Vent d’Arles.
Λίγους μήνες πριν πεθάνει, ο ποιητής δώρισε την προσωπική βιβλιοθήκη του, τα χειρόγραφα και έγγραφά του στο ερευνητικό κέντρο-ίδρυμα Fondation Saint-John Perse, στο Cité du Livre του Αιξ-αν-Προβάνς, το οποίο παραμένει ενεργό μέχρι σήμερα. Απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών στο εξοχικό του στο Giens και βρίσκεται θαμμένος εκεί κοντά.
