Στάθης Ψάλτης: «Με μία πετσέτα και ένα παπιόν θα είμαστε υπηρέτες των πλουσίων»

"Περνάμε μία κατοχή, χωρίς να παλεύουμε για τις ζωές μας. Είναι ένας πόλεμος οικονομικός, ο οποίος δεν ξέρω από πού ξεκίνησε και πού θα φθάσει..."

Ανοίγοντας το αρχείο μου

Η συνέντευξη του Στάθη Ψάλτη που αναδημοσιεύουμε σήμερα μπορεί να δόθηκε τη σκληρή εποχή των μνημονίων που βιώσαμε, αλλά δεν φαίνεται να απέχει από τη σημερινή τής φτώχειας και της εξαθλίωσης, που έφερε στον κόσμο η λεγόμενη ενεργειακή κρίση. Σκληρή και η γλώσσα του πολύ καλού και τόσο παρεξηγημένου ηθοποιού, “κόκκαλα τσακίζει”, όπως λέει το παλιό. λαϊκό ρητό που παρέμεινε αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου, και χρησιμοποιείται κάθε λίγο και λιγάκι σε συζητήσεις για να περιγράψει τη δύναμη του λόγου. Στην εποχή μας, που τα προβλήματα και η παντελής έλλειψη αισιοδοξίας οξύνουν οποιαδήποτε επιθυμία για εκτόνωση και εξωτερίκευση των έσω, νιώθω σαν να τον βλέπω μπροστά μου με την ανάγκη για έκφραση, που θεριεύει, όταν μιλάει για τον οικονομικό πόλεμο που τελειωμό δεν έχει…

  • Συνέντευξη στη Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου

«Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα κανείς δεν έχει καταλάβει, ότι έχει γίνει πραξικόπημα. Την εξουσία την έχουν καταλάβει οι τοκογλύφοι. Αυτοί μας κυβερνούν, αυτοί αποφασίζουν τι θέλουμε, τι θα φάμε, πως θα πεθάνουμε. Εμείς, βέβαια, δεν φάγαμε τίποτα. Αυτοί φάγανε το καταπέτασμα με τις παρέες τους. Και δεν πρόκειται να μας δώσουν φράγκο, αλλά μας τα παίρνουν από παντού. Ας κλέβουν τη γη, ξεπουλάνε τη χώρα μας. Ο μεγάλος ποιητής, ο Σολωμός έχει γράψει: “Περπατώντας η δόξα…” Ποια δόξα; Σε ποια δόξα να πάμε τη ζωή μας, αφού μας άφησαν χωρίς ζωή…»

Ο Στάθης Ψάλτης, ο σπουδαίος αυτός ηθοποιός δανείζει τη φωνή του στον Έλληνα που ζει εξαθλιωμένος, τρώει από τα σκουπίδια και έχει χάσει την ελπίδα του. Μιλάει και συγκλονίζει το πανελλήνιο. Άλλωστε πάντα συμπαραστεκόταν στους πολίτες από σκηνής , σέρνοντας τα εξ αμάξης στους κυβερνώντες. Σήμερα ομολογεί όλα αυτά, που δεν έχει το κουράγιο να αρθρώσει ο καταπιεσμένος συμπολίτης του σπάζοντας τις βιτρίνες της υποκρισίας και ξεγυμνώνοντας το πολιτικό προσωπικό, που μας έφερε σε αυτή την κατάντια.

Βρήκα τον Στάθη Ψάλτη να προβάρει το νούμερό του για την επιθεώρηση «Ο τσολιάς κι ο Κρητικός θα πάνε την Ελλάδα μπρος» που θα παιχθεί στην Μεγαλόνησο, και προσπαθεί να με βάλει στο πνεύμα:

«Όταν η Ε.Ε τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για την προώθηση της ειρήνης, της συμφιλίωσης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Σαμαράς ήταν από κάτω και χειροκροτούσε. Του λέω, λοιπόν κι εγώ: «Τί Νόμπελ αλληλεγγύης είναι αυτό, όταν τα παιδιά μας λιποθυμούν από ασιτία; Τί Νόμπελ αλληλεγγύης είναι βρε Αντώνη, όταν υπάρχουν 3000 άστεγοι; Νόμπελ αλληλεγγύης είναι, όταν οι συνταξιούχοι δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους; Νόμπελ αλληλεγγύης είναι που υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι; Νόμπελ αλληλεγγύης είναι, όταν έχουν αυτοκτονήσει πάνω από 4000 Έλληνες; Δεν είναι Νόμπελ Ειρήνης. Πόλεμος είναι Αντωνάκη μου.»

Λες και ξαναγυρίσαμε στην Κατοχή…

«Σαφέστατα περνάμε μία κατοχή, χωρίς να παλεύουμε για τις ζωές μας. Είναι ένας πόλεμος οικονομικός, ο οποίος δεν ξέρω από πού ξεκίνησε και πού θα φθάσει. Αυτά τα ξέρουν τα κομπιούτερ της CIΑ, της Ε. Ε. και του ΔΝΤ. Εγώ γνωρίζω, ότι ο λαός πεινάει, αυτοκτονεί, περνάει πάρα πολύ άσχημα, δεν έχει να πληρώσει τα χαράτσια και τους φόρους. Μετά τις εκλογές θα έρθουν κι άλλοι φόροι και θα μας ζητάνε και άλλο μνημόνιο. Κι εμείς άποικοι στο ΔΝΤ θα έχουμε μια πετσέτα στο χέρι, ένα παπιόν και θα είμαστε υπηρέτες των πλουσίων…»

Ο ηθοποιός καταγγέλλει το Γιώργο Παπανδρέου και βάζει στη θέση τους αυτούς που πήρε το ποτάμι…

«…Από τη Θεσσαλονίκη ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δηλώσει, ότι αν μπούμε στο ΔΝΤ, θα είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Κι ενώ έλεγε «λεφτά υπάρχουν» λίγες ημέρες μετά βγήκε από το Καστελόριζο και ανακοίνωσε, ότι μπήκαμε στο ΔΝΤ. Και για να δικαιολογήσει το «λεφτά υπάρχουν» δήλωσε, ότι θα εξασφάλιζε από περικοπές μισθών, συντάξεων τους φόρους που θα επέβαλε.»

Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω…

«…και δεν έχει πάρει θέση για το τι πρεσβεύει, αν γέρνει προς τα δεξιά ή στα αριστερά. Γι’ αυτό ακριβώς εγώ θα κάνω ένα καινούργιο κόμμα, που θα λέγεται το Γιοφύρι. Θα είναι πάνω από το Ποτάμι για να μπορεί να περνάει ο κόσμος. Θα είναι ένα γιοφύρι της καρδιάς και της ψυχής…»

Δεν αφήνει ούτε την ελιά σε ησυχία…

«Βλέπω μια ελιά ζωγραφισμένη και αναρωτιέμαι, αν αυτή η ελιά θα ανθίσει ή θα μείνει έτσι. Όταν έφτιαξαν τον ελαιώνα μοίρασαν φυσικές ελιές για να φυτευτούν και να βγάλουν καρπό. Η διαφορά είναι, ότι αυτοί θα τρώνε την ελιά κι εμείς το κουκούτσι.»

Το χιούμορ έχει μέσα του απελπισία, άρωμα ειρωνείας, αυτοσαρκασμό, μια μεγάλη δόση δαιμονικής τρέλας, ουτοπικής αυθαιρεσίας και αναρχικής ευφορίας.

«Μέσα σε αυτή την αθλιότητα που ζουν εκατομμύρια Έλληνες, είναι πολύ φυσικό, όταν έχεις ευαισθησίες και πονάς του συνανθρώπους σου, να αναγκάζεσαι να ζεις τις καταστάσεις τους. Όταν, λοιπόν, πεινάει ο συνάνθρωπός μου, νοιώθω, ότι πεινάω κι εγώ. Όταν υπάρχουν 2 εκατομμύρια άνεργοι, νοιώθω κι εγώ άνεργος. Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν έχω να φάω, αλλά ζω αξιοπρεπώς. Βέβαια, το πόσο ακόμα θα ζω αξιοπρεπώς δεν το γνωρίζω» σχολιάζει ο Στάθης Ψάλτης.

Χρόνια τώρα δέχεται προτάσεις να κατέβει στην πολιτική σκηνή. Ήταν πάντα αρνητικός. Τώρα διεκδικεί μία θέση δημοτικού συμβούλου στον Δήμο Ζωγράφου, τι άλλαξε;

«Είμαι σύμβουλος του εκκολαπτόμενου ανεξάρτητου δημάρχου κ. Μεττικαρίδη. Αναγκάστηκα να μπω, έστω σύμβουλος, μπας και κάνω κάτι να αλλάξουν τα πράγματα μέσα από μία αντιδρά στο κατεστημένο.»

Σχετικά Άρθρα

Leave a Comment

Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, δίνετε την συγκατάθεσή σας για την χρήση των cookies. Aποδοχή