- Μιχάλης Μιχαλακόπουλος
Ήσαν μικρά ανθρωπάκια που το μπόι τους δεν ξεπερνούσε τα 10-15 εκατοστά. Κατέβαιναν την περίοδο των Χριστουγέννων, τη νύχτα, από τα κεραμίδια των σπιτιών και διανυκτέρευαν στο σταχτοφούρνι για να αποφύγουν την παγωνιά.
Είχαν πλήρεις οικογένειες, διέθεταν μικρά γαϊδουράκια για τις μετακινήσεις τους και δεν τους έλειπε τίποτα από μία οικοσκευή. Είχαν μικρές κατσαρολίτσες, μικρά τηγανάκια, μικρά κουταλάκια, μικρά μπαουλάκια για τα ρούχα τους. Και τι δεν είχαν τα καρκατζελάκια!
Αρχηγός τους ισόβιος ήταν ο μπαρμπα-Θόδωρος, γέροντας καρκάτζελος, κουτσός, με βροντερή φωνή, επιβλητικός, γρήγορος στις αποφάσεις του και αυστηρός στις ποινές, που επέβαλε στους παραβάτες των διαταγών του. Ετρύπωναν λοιπόν τα καρκατζέλια σε όλα τα σπίτια του χωριού, κάθε χρόνο, εντελώς κρυφά και αθόρυβα.
Ησαν αόρατα, σκανταλιάρικα, πειραχτικά, δολοπλόκα, συνωμοτικά, μπερδεψιάρικα, γρουσούζικα, ζαβολιάρικα…
Ησαν βέβαια ακίνδυνα για τη ζωή των ανθρώπων, αλλά μπορούσαν να σου κάνουν μικρό κακό, να σε παρασύρουν λίγο στον δρόμο τους, να σου κάνουν κάποια μικρά βασανιστήρια, να σε μπερδέψουν και να σε ταλαιπωρήσουν.
Φόβος και τρόμος τους ήταν μόνο ο παπάς και η αγιαστούρα του. Ετρεμαν στο άκουσμα της φωνής του, στον ήχο των βημάτων του, στη θέα της αγιαστούρας του.
Της Πρωτάγιασης (παραμονής των Θεοφανείων) δεν κοιμούνταν καθόλου τα καρκατζέλια μη τυχόν και τα πάρει ο ύπνος και τα προλάβει ο παπάς, που θα πήγαινε στο κάθε σπίτι να αγιάσει.
Μάζευαν αποβραδίς τα πράματά τους, φορούσαν τα χοντρά ρουχαλάκια τους, φόρτωναν τα γαϊδουράκια τους και περίμεναν πανέτοιμα, μετά τα μεσάνυχτα, το σύνθημα της ομαδικής εξόδου. Οταν ακουγόταν το σύνθημα από τον αρχηγό τους, που δεν ακουγόταν από τους ανθρώπους, έβγαιναν με τάξη από τα φουγάρα των σπιτιών και έκαναν κατά τόπους προσυγκεντρώσεις… Στη συνέχεια η πορεία τους πέρναγε μέσα από γκρεμίλες και σπηλιές, ενώ βάδιζαν μόνο νύχτα. Τη μέρα ελούφαζαν και κοιμούνταν.
Κάποια χρονιά όμως τα πήρε ο ύπνος. Ο μπαρμπα-Θόδωρος φαίνεται ότι ήταν κουρασμένος και δεν μπόρεσε να ξυπνήσει στην ώρα του και να δώσει το σύνθημα. Ευτυχώς που ο κουμπάρος του ξύπνησε την τελευταία στιγμή, είδε την απόλυτη ησυχία, ανέβηκε στο φουγάρο του σπιτιού, που διανυκτέρευε με την οικογένειά του και έβαλε τις φωνές: «Ε! κουμπάρε Θόδωρε! Φόρτω να φορτώσουμε και να ξηφορτώσουμε, τι έφτασε ο Τουρλόπαπας με την Αγιαστήρα του και με την πλαστήρα του…».
Μετά έγινε χαμός. Πατείς με πατώ σε. Σύγχυση. Πανδαιμόνιο, με το που ακούστηκε από το πρώτο σπίτι η βροντερή φωνή του… Τουρλόπαπα «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε». Αναφέρθηκαν μάλιστα και τραυματίες καθώς και απώλειες περιουσιών. Πανικός, σας λέω. Σκουμάρια (κλάματα), βλαστήμιες, βρισιές… μέχρι που τα καρκατζελάκια χάθηκαν πέρα, μακριά μέσα στα ρέματα και στις χαράδρες!…
Πηγή: www.pemptousia.g
