«Το γεγονός» άνοιξε το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

• Γράφει ο Γιάννης Φραγκούλης

«Το γεγονός» («L’événement»), η ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία άνοιξε το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η ταινία της Γαλλίδας σκηνοθέτιδας Οντρέ Ντιγουάν (Audrey Diwan) προκάλεσε αίσθηση στη Βενετία. Κέρδισε το Χρυσό Λέοντα. Άνοιξε στο Ολύμπιον το 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο έλαβε χώρα από τις 4 έως τις 14 Νοεμβρίου.

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ

Μέσα από μια συγκινητική ιστορία πόνου, δύναμης και ελπίδας, η ταινία μιλά για το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ορίζει τη δική του μοίρα. Οτιδήποτε αφορά και σχετίζεται με το σώμα και -κατ’ επέκταση- την ψυχή του. Στην εποχή οι αυτονόητες ελευθερίες των γυναικών, όπως το κεκτημένο δικαίωμα στην άμβλωση, τελούν υπό αμφισβήτηση. Πλήττονται βάναυσα. Η ταινία -δυστυχώς- αποκτά εξαιρετικά επίκαιρες διαστάσεις. Το «Γεγονός» βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Ανί Eρνό. Μίας από τις σπουδαιότερες φωνές της σύγχρονης γαλλικής λογοτεχνίας. Αντλεί την έμπνευσή της κατά κύριο λόγο από αυτοβιογραφικά στοιχεία.

Η πλοκή της ταινίας που άνοιξε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2021 επικεντρώνεται στο κοντινό παρελθόν. Διαθέτει ωστόσο μία φρέσκια και μοντέρνα ματιά. Αποφεύγει την παγίδα της νοσταλγικής επιτήδευσης. Αποπνέει μία αίσθηση διαχρονικότητας. Η ταινία μάς μεταφέρει στη Γαλλία της δεκαετίας του ’60. Η 23χρονη Αν είναι μια φέρελπις φοιτήτρια λογοτεχνίας. Διψά να ανακαλύψει τον εαυτό της και να γευτεί τη ζωή. Ανακαλύπτει πως είναι έγκυος. Εγκλωβισμένη σε μία μοίρα που απειλεί να βάλει φραγή στα όνειρά της. Μιας και οι αμβλώσεις ήταν παράνομες εκείνη την εποχή. Η Αν έρχεται αντιμέτωπη με ένα οδυνηρό δίλημμα. Είτε θα προχωρήσει με την εγκυμοσύνη της. Κατά συνέπεια θα εγκαταλείψει τα σχέδιά της, καθώς και κάθε υπόνοια ελευθερίας. Είτε θα αναζητήσει μια διαφορετική λύση. Πέρα από το αυστηρό γράμμα του νόμου και τις επιταγές της καθεστηκυίας ηθικής.

 ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΣΥΓΧΥΣΗ  

Φέρνει σχεδόν αστραπιαία στο μυαλό το αριστουργηματικό «4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες», του Κριστιάν Μουντζίου. Κινείται μακριά από κάθε υπόνοια διδακτισμού ή μελοδραματισμού. Το βραδυφλεγές και χαμηλόφωνο δράμα της Ντιγουάν ξεδιπλώνει την προσωπική οδύσσεια μιας γυναίκας που βρίσκεται παγιδευμένη στις Συμπληγάδες μιας κοινωνίας σε σύγχυση. Η διεθνής κριτική στολίζει με επαίνους τη νεαρή Γαλλορουμάνα πρωταγωνίστρια Anamaria Vartolomei. Για μια ερμηνεία γεμάτη υπόκωφη ένταση και αθέατες αποχρώσεις. Γεννά την αυθόρμητη ενσυναίσθηση.

Η ταινία έναρξης του Φεστιβάλ έρχεται να μας υπενθυμίσει τις πιο βαρυσήμαντες αλήθειες με τον πλέον συγκινητικό και αβίαστο τρόπο. Αποδεικνύει πως ορισμένες φορές η ανθρώπινη ιστορία κινείται παλινδρομικά. Από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα, πολλά έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα, πολλά έχουν μείνει πολύ πιο στάσιμα απ’ όσο θα έπρεπε.

Η ταινία θα προβληθεί σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες από τη Rosebud.21.

Δείτε για τους συντελεστές και τα τεχνικά χαρακτηριστικά για την ταινία εδώ.

The following two tabs change content below.

• Βιογραφικό
• Τελευταία άρθρα

Γιάννης Φραγκούλης

Ο Γιάννης Φραγκούλης γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1960. Σπούδασε χημεία και φωτογραφία στην ΑΚΤΟ. Παρακολούθησε σεμινάρια σημειωτικής, στο Ελληνοαμερικάνικο Κολλέγιο. Το 2009 τέλειωσε το Master in Arts, από το Middlesex University, με θέμα της διατριβής του, «Ο μύθος, μια αφηγηματική διακειμενικότητα». Το 1989 άρχισε να αρθρογραφεί και το 1990 ξεκίνησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Το 1992 έγινε μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου και της FIPRESCI. Το 1994 έγινε μέλος του «Μικρό» (Σωματείο για την ταινία μικρού μήκους), Το 2000 ξεκίνησε να διδάσκει σε σεμινάρια κινηματογράφου. Συμμετείχε σε κριτικές επιτροπές κινηματογράφου. Είναι επιστημονικός σύμβουλος του Εργαστηρίου Almakalma, το οποίο ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Εξόρμηση, στο Μανδραγόρα, στην Ουτοπία, στο Αλμανάκ της ΠΕΚΚ κ.ά. Ίδρυσε το περιοδικό «αντι-Κινηματογράφος», το 1992, το περιοδικό «Κινηματογράφος και Επικοινωνία», το 2000. Επιμελήθηκε και συνπαρουσίασε την εκπομπή «Cineπλάνο», στο 902TV. Ήταν υπεύθυνος για διαδικτυακούς τόπους Ίδρυσε και διευθύνει τους διαδικτυακούς τόπους www.filmandtheater.gr και το www.thessalonikinfo.gr. Έχει μεταφράσει το βιβλίο του Jean Mitry, «Ο ρυθμός και η μουσική στον κινηματογράφο», έχει γράψει τα βιβλία «Η κωμωδία στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο», εκδ. Έλευσις, το 2006, «Τι είναι ο κινηματογράφος;», εκδ. Κέντρο Πολιτιστικών Μελετών, «Κώστας Φέρρης», εκδ. της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών. Έχει οργανώσει διάφορες εκδηλώσεις, όπως το Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό Κινηματογράφο, το 2002, την Εβδομάδα Κλασικού Ιαπωνικού Κινηματογράφου κ.ά. Είναι ιδρυτής της Κινηματογραφικής Λέσχης Solaris, η οποία δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη. Διευθύνει το Αφηγηματικό Εργαστήριο Fabula, που ερευνά τον Ενιαίο Παραστατικό Χώρο. Έχει σκηνοθετήσει τρείς ταινίες μικρού μήκους, οι δύο πτυχιακές για το Master στο πανεπιστήμιο Middlesex, και την ταινία-ντοκιμαντέρ «Στιγμή απολιθωμένη».

Τελευταία άρθρα απόΓιάννης Φραγκούλης (δείτε τα όλα μαζί)

• “Το μαγαζάκι της κεντρικής οδού” | Στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο - 3 Αυγούστου 2022
• «Το Βανκούβερ» της Άρτεμης Αναστασιάδου | Κριτική - 21 Ιανουαρίου 2022
• “Digger”, μια ταινία του Τζώρτζη Γρηγοράκη | Κριτική - 16 Ιανουαρίου 2022