- Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Η οποία μεταφράζεται σε αρκετούς φόβους (νέες περιπέτειες-ανησυχία για οικονομική και κοινωνική οπισθοδρόμηση-επιφυλάξεις για την εξέλιξη των εθνικών θεμάτων), αλλά και σε συγκρατημένες προσδοκίες (αύξηση των μισθών, αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της ακρίβειας, βελτίωση του ΕΣΥ και της παιδείας). Είναι η κοινή συνισταμένη των κριτηρίων τα οποία έχουν συνεκτιμηθεί και συνεκτιμώνται στις 7 μέρες που απομένουν έως τις εκλογές και έχουν καθορίσει το νέο εκλογικό τοπίο, το οποίο αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Κυρίαρχος
Στο τερέν της σταθερότητας ο Κ. Μητσοτάκης φαίνεται να κερδίζει κατά κράτος και ο Α. Τσίπρας να υφίσταται μια κρίσιμη ήττα. Στο τερέν της σταθερότητας και της μη οπισθοδρόμησης διαμορφώθηκε και διαμορφώνεται η εκλογική εικόνα της επόμενης Κυριακής. Ωστόσο υπάρχουν ακόμα 7 μέρες και υπάρχει ακόμα ένα καθόλου ασήμαντο ποσοστό (9%-10%) αναποφάσιστων, χάριν των οποίων έγινε και το debate. Ο πολιτικός παλμογράφος καταγράφει κάποιες «λεπτομέρειες», οι οποίες όπως φαίνεται θα επηρεάσουν σε σημαντικό βαθμό τις αποφάσεις των αναποφάσιστων, αλλά και των σχεδόν αχαρτογράφητων 17άρηδων, 18άρηδων και 19άρηδων (περίπου 450.000), που ψηφίζουν για πρώτη φορά.
Η δεξαμενή των αναποφάσιστων είναι γεμάτη με εντελώς ετερογενείς ψηφοφόρους. Εχει δυσαρεστημένους δεξιούς, έχει διστακτικούς κεντρώους, έχει απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ταλαντεύονται χωρίς να έχουν τον ΣΥΡΙΖΑ στις επιλογές, έχει ακροδεξιούς κι έχει και μια σημαντική μερίδα νέων ψηφοφόρων οι οποίοι «παλεύουν» με τη φυσιολογική αντισυστημική ορμή τους και την προσδοκία για ένα καλύτερο μέλλον στην πατρίδα τους.
Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει την τροπολογία για τον αποκλεισμό του μορφώματος του Κασιδιάρη αποδεικνύεται ότι δεν ήταν χωρίς κόστος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως μεταξύ των νέων, αλλά και των «σκληρών» αριστερών. Η ανέφικτη «δέσμευση» του Α. Τσίπρα για κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής από εφέτος μάλλον θύμωσε τους 17άρηδες που βρίσκονται στην κορύφωση της πιο δύσκολης έως τώρα δοκιμασίας της ζωής τους. Η αντίδραση στην κοστολόγηση των προγραμμάτων των κομμάτων εκλαμβάνεται ως υπεκφυγή προκειμένου να μπορούν να συνεχίσουν να ανθίζουν… λεφτόδεντρα και να κυκλοφορούν λαγοί με πετραχήλια. Ο «πρωθυπουργός-έκπληξη», που κρατιέται ως επτασφράγιστο μυστικό για μετά τις εκλογές, δεν ενισχύει τον εμπνευστή του, αλλά μεγαλώνει τη δυσπιστία για τις προθέσεις του. Οι «Δήμητρες» του Γ. Βαρουφάκη, που συναντούν τα «τοπικά νομίσματα του Ε. Τσακαλώτου και τέμνονται με την «ανταλλακτική οικονομία» του Θ. Δρίτσα, ενισχύουν την αβεβαιότητα για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό των διακινητών τους.
Λεπτομέρειες
Στις «λεπτομέρειες» που εντοπίζονται ότι παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της εκλογικής απόφασης των πολιτών συμπεριλαμβάνονται και:
- Η τοξικότητα που επιχειρήθηκε να επιβληθεί, αλλά απέτυχε.
- Η αιφνίδια αλαζονεία του «σας κάναμε ανθρώπους», από ένα κόμμα που δεν έχει δώσει διαπιστευτήρια μορφωτικής, αισθητικής και κοινωνικής ανωτερότητας.
- Η «μαύρη διαφημιστική» καμπάνια, η οποία αποθεώνει μια ανύπαρκτη -στον βαθμό και την ένταση που την περιγράφει- «μαυρίλα», χωρίς πινελιές αισιοδοξίας.
- Η υποτιμητική για τη νοημοσύνη του πολίτη αντίληψη, όπως εκφράστηκε από τον Α. Τσίπρα, «αν είχαμε να μοιράσουμε 50 δισ., θα έβγαινα πρωθυπουργός μέχρι να βαρεθώ» ή από την Π. Τσαπανίδου, «αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει τις εκλογές, σημαίνει ότι ο κόσμος έχει παραπλανηθεί από την προπαγάνδα».
ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΗΤΤΗΜΕΝΩΝ
Η «πόρτα» από Κουτσούμπα και η στάση Βαρουφάκη
Αυτές οι «λεπτομέρειες» είναι ενταγμένες σε ένα ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον, στο οποίο έχει καταστεί απολύτως σαφές το αριθμητικό και πολιτικό πρόβλημα της «προοδευτικής κυβέρνησης». Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρώτο κόμμα -κάτι που αποκλείεται από το σύνολο των δημοσκοπήσεων-, η κυβέρνηση συνεργασίας δεν βγαίνει στους αμείλικτους αριθμούς. Και εκπίπτει σε «κυβέρνηση ηττημένων» ή ακόμα χειρότερα «κυβέρνηση ανοχής», που παραπέμπουν σε αστάθεια, δυσλειτουργία και αέναες εσωτερικές διαπραγματεύσεις, μεταξύ εταίρων οι οποίοι προς το παρόν αλληλοκατηγορούνται.
Ο Γ. Βαρουφάκης θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ «κόμμα προδοσίας» και «συστημικό» και «κόβει το χέρι του» αν στηρίξει κυβέρνηση συνεργασίας. Ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ απαξιώνει τον Γ. Βαρουφάκη και παίρνει αποστάσεις από την τυχοδιωκτική πολιτική του, που έχει στον πυρήνα του τις «Δήμητρες». Το ΠΑΣΟΚ, εκτός από τη μη αποδοχή του Α. Τσίπρα ως πρωθυπουργού σε μια ενδεχόμενη συνεργασία, ακούει Βαρουφάκη και βγαίνει από τα ρούχα του. Ενώ το ΚΚΕ παραμένει «βράχος» για συνεργασία ή ανοχή σε μια «κυβέρνηση-μούφα». Τα νούμερα και οι αριθμοί δεν βγαίνουν με τίποτα, ακόμα κι αν υπάρξουν μετεκλογικές κωλοτούμπες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά έχει απομονωθεί ξεμένοντας από συνομιλητές και συμμάχους και η «προοδευτική κυβέρνηση» παραπέμπει σε Βαβέλ ή «τρένο του τρόμου».
ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΝ Ν.Δ.
Μη αναστρέψιμη η διαφορά
Η Ν.Δ., όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, έχει εξασφαλίσει ένα μη αναστρέψιμο προβάδισμα 5,5%-7,5%. Και ταυτοχρόνως «πατάει» στο 35%, το οποίο στις δεύτερες εκλογές τη φέρνει αρκετά κοντά στην αυτοδυναμία. Πόσω μάλλον αν -όπως δεν είναι απίθανο- η Βουλή, που θα προκύψει από τις εκλογές της 2ας Ιουλίου, είναι πεντακομματική. Οσοι ψηφίσουν τη Ν.Δ. δεν θα το κάνουν όλοι πετώντας από χαρά. Θα την ψηφίσουν, όπως δείχνουν οι ποιοτικές έρευνες, είτε γιατί είναι ικανοποιημένοι από το έργο και τη συνέπειά της είτε γιατί θεωρούν ότι παρά τα λάθη της δικαιούται κι άλλη ευκαιρία είτε γιατί τη θεωρούν ως το «μη χείρον».
Σε κάθε περίπτωση ο Κ. Μητσοτάκης δείχνει -εκτός των άλλων (μεταρρυθμιστικό έργο, αντιμετώπιση αλλεπάλληλων εισαγόμενων κρίσεων κ.λπ.)- ότι κατάφερε να νικήσει τον κακό εαυτό της κυβέρνησής του. Π.χ. οι υποκλοπές και τα Τέμπη δεν είναι ως μη γενόμενα. Κάθε άλλο. Εγιναν και υπάρχουν. Αλλά έχουν ήδη συνεκτιμηθεί μαζί με όλα τα άλλα μεγάλα προβλήματα της χώρας και αποτυπώνονται στις μετρήσεις ή την κρίση των πολιτών. Οι ενέργειες που ακολούθησαν αυτά τα γεγονότα, σε συνδυασμό με το «ένοχο παρελθόν» του ΣΥΡΙΖΑ ή και άλλων κυβερνήσεων, δίνουν την ευκαιρία στην κυβέρνηση να συνεχίσει εκεί που πέτυχε και να διορθώσει όπου απέτυχε. Αυτή είναι και μια εξήγηση γιατί αποτυγχάνει η έσχατη προσπάθεια -κυρίως- του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει μονοθεματική την ατζέντα της τελευταίας εβδομάδας πριν από τις εκλογές, με τις υποκλοπές.
Πηγή: EleftherosTypos.gr
