- ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΛΥΒΑΣ
Όχι δεν πέφτουν σε λάθη στον ΣΥΡΙΖΑ, απλώς έχουν κρίσεις ειλικρίνειας και αποκαλύπτουν βαθύτερες και σκοτεινές πτυχές της ύπαρξής τους. Προσωπικά από τα δύο μεγάλα θέματα που προέκυψαν και τους ταλανίζουν αυτό του Κατρούγκαλου και το άλλο με το άνοιγμα – κάλεσμα του Τσίπρα στους ψηφοφόρους της εγκληματικής-ναζιστικής οργάνωσης να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, σοβαρότερο κατά πολύ είναι το δεύτερο διότι δείχνει πλήρη άγνοια και ανωριμότητα.
Είπε ο κ. Τσίπρας κάνοντας αυτό το κάλεσμα από το Ηράκλειο της Κρήτης ότι ανάμεσα σε αυτούς τους ψηφοφόρους υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Με βάση το «οι κακοί είναι στις φυλακές» έχει δίκιο. Δεν ξέρω όμως αν αναρωτήθηκε πόσοι «καλοί άνθρωποι», πόσοι «υποδειγματικοί οικογενειάρχες», πόσοι «νοικοκυραίοι» κρύβονταν στις κουκούλες στην Κοκκινιά και έδειχναν με το δάχτυλο στους Γερμανούς ποιους να πάρουν για να τους εκτελέσουν στην μάντρα.
Απέναντι σε τέτοια φαινόμενα ένα κόμμα που θέλει να λέγεται αριστερό δεν μπορεί να έχει τέτοια κοινωνιολογική προσέγγιση. Δεν μπορεί να ξεπουλάει ιστορία και ιδανικά για μια χούφτα ψήφους ναζιστών. Γιατί αυτοί που τώρα θα ψήφιζαν την όποια παραλλαγή της «Χρυσής Αυγής» δεν ψηφίζουν για να εκδικηθούν, ούτε γιατί παρασύρονται. Γνωρίζουν καλά πλέον ότι είναι εγκληματίες, ότι σκοτώνουν και ότι είναι ναζιστές. Κάνοντας ανοίγματα και εκκλήσεις σε αυτούς τους ψηφοφόρους όχι μόνο τους νομιμοποιείς ηθικά, αλλά τους δίνεις την αίσθηση ότι είναι κάτι σπουδαίο, ότι είναι δυνατοί και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο.
Δυστυχώς όμως αυτή είναι μόνο η τελευταία πράξη ενός μακροχρόνιου σίριαλ με πολλά επεισόδια και με τους ίδιους στόχους και νοοτροπία. Ξεκίνησε η ιστορία με την δίκη όταν δεν έβρισκαν… κατάλληλη αίθουσα για να διεξαχθεί και όταν άρχισε υπήρχαν τόσες καθυστερήσεις και διακοπές που αν θυμάμαι καλά κράτησε σχεδόν πέντε χρόνια.
Οι περισσότεροι εκτιμούσαν τότε πώς η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιθυμούσε αυτή την αργοπορία γιατί ήθελε την «Χρυσή Αυγή» στις εκλογές που έρχονταν για να κόψει ψήφους από την Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι το προφανές, αλλά είναι γνωστό ότι κατά κανόνα τα προφανή δεν αποτελούν τις σωστές εξηγήσεις.
Πέρα από αυτό υπάρχει και η ιστορία με την υποψηφιότητα του προτεινόμενου από την Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ για την Προεδρία της Δημοκρατίας Σταύρου Δήμα. Ο οποίος με τις ψήφους της Χ.Α. θα εκλέγονταν. Δήλωσε όμως ευθαρσώς ότι δεν επιθυμεί τις ψήφους των βουλευτών της Χ.Α. και έτσι τις πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ για τον οποίο όπως είχαν δηλώσει «όλοι οι ψήφοι είναι ίδιοι» και πήγε την χώρα σε εκλογές για να κάνει πρόεδρο της Δημοκρατίας τον συνώνυμο του ρουσφετιού εξοχότατο Προκόπη Παυλόπουλο.
Φυσικά εξηγείται και η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συμπράξει στην προσπάθεια να αποκλειστεί από την συμμετοχή στις μεθαυριανές εκλογές ο Κασιδιάρης ως επικεφαλής μιας παραλλαγής της εγκληματικής – ναζιστικής οργάνωσης. Εξηγείται και η άρνηση να στείλει και υπόμνημα στον Άρειο Πάγο που αποφάσισε γι’ αυτήν την συμμετοχή.
Στην ουσία υπήρξε από τον ΣΥΡΙΖΑ μια προκλητική υποστήριξη στον Κασιδιάρη με στόχο την ανταπόδοση. Αυτά όμως είναι επικίνδυνα για την Δημοκρατία παιχνίδια και αυτό αφορά τους πολίτες. Τους δημοκρατικούς πολίτες όχι τους χρυσαυγίτες. Το άλλο με τον Κατρούγκαλο δεν προκαλεί έκπληξη σε καμιά πτυχή του. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η μεσαία τάξη συνεχίζει να αντιμετωπίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ ως χρηματοδότης της «σοσιαλιστικής οικοδόμησης». Αυτή είναι η νοοτροπία τους: έχουν λεφτά να τους τα πάρουμε για να κάνουμε σοσιαλισμό. Γι’ αυτό έχω γράψει από τις προηγούμενες εκλογές άρθρο στο «TimesNews» με τίτλο «Η εκδίκηση του κυρ Παντελή» και είναι επίκαιρο.
Δεν προκαλεί έκπληξη η «κρυφή ατζέντα» που αποκάλυψε ο Κατρούγκαλος. Έκπληξη θα ήταν να γίνονταν πιστευτά τα προγράμματα και οι διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ με τα τόσα ψέματα που μας έχουν φλομώσει από τον Πρόεδρο Α. Τσίπρα μέχρι το τελευταίο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αποτελεί έκπληξη που δεν καταφέρνουν να κόψουν μια υποψηφιότητα στα ψηφοδέλτιά τους γιατί όσο κόπηκε ο Πολάκης άλλο τόσο κόπηκε ο Κατρούγκαλος για τον οποίο κανένας δεν πιστεύει πως αν εκλεγεί βουλευτής θα παραιτηθεί.
