Ανοίγοντας το αρχείο μου
Είναι μια από τις αξίες του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου ο Βασίλης Μπισμπίκης, που βρίσκει τον εσώτατο ρυθμό της θεατρικής γλώσσας , γεύεται τις λέξεις των έργων που επιλέγει, τις μετουσιώνει σε σάρκα και η παρουσία του ασκεί μια ξεχωριστή γοητεία στο θεατρόφιλο κοινό.
- Συνέντευξη στη Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου
Στις παραστάσεις του διακρίνεις ένα πάθος ζωής. Αυτή τη γοητεία εκπέμπει και στη ζωή του. Ρισκάρει την ομορφιά και ομορφαίνει την τόλμη. Έχει φιλοδοξίες και θα τις τολμήσει, γιατί είναι βέβαιος για τις δυνατότητές του.
Πίσω από τον ηθοποιό Βασίλη Μπισμπίκη, που αυτή την περίοδο πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά «Αυτή η νύχτα μένει», διαφαίνεται μια αξιοθαύμαστη στάση ζωής και πίσω από το σκηνοθέτη ο δάσκαλος που προσηλυτίζει με τις γνώσεις του τους ομότεχνούς του, που κοντά του μαθαίνουν να αγαπούν παράφορα το θέατρο.
Κόντρα στις δυσχέρειες που επιφυλάσσει η εποχή της βαθιάς ύφεσης που διανύουμε, ο Βασίλης Μπισμπίκης μαζί με τον Παναγιώτη Σούλη και τη Φαίη Τζήμα έφτιαξαν από υλικά ονείρων τον τεχνοχώρο Cartel, σε ένα παλιό μηχανουργείο στο Βοτανικό, που έγινε τόπος συνάντησης καλού θεάτρου. Εκεί τον συναντήσαμε, όταν είχε ανεβάσει ένα συγκλονιστικό έργο του Στάινμπεκ, μια παράσταση που έκανε πιένες. Η συνέντευξη λες και δόθηκε μόλις τώρα, αφού τα θέματα που θίγει είναι τόσο σημερινά που σίγουρα δεν θα αφήσουν κανέναν ανεπηρέαστο.
- Πώς νιώθετε που γίνεται το αδιαχώρητο στον Τεχνοχώρο Cartel για το αριστούργημα του Τζον Στάινμπεκ «Άνθρωποι και Ποντίκια», παράσταση που υπογράφετε τη σκηνοθεσία της αλλά και με την εξαιρετική ερμηνεία σας για την οποία γίνεται πολύς λόγος;
Σίγουρα είναι χαρά μεγάλη. Το ταξίδι που ξεκινήσαμε μ’ αυτό το έργο συνεχίζεται με τόσους συνοδοιπόρους και με μια συνομιλία που έχει μεγάλη αξία γιατί νιώθεις ότι κάτι γίνεται! Κι αυτό το «κάτι γίνεται» είναι που μας δίνει αισιοδοξία και ελπίδα για τα επόμενα βήματα.
- Το έργο συγκλονιστικό δεν απέχει καθόλου από όσα βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας κι αυτό είναι που το καθιστά επίκαιρο. «Η αγωνιώδης και συγκινητική προσπάθεια των ανθρώπων του μόχθου για επιβίωση μέσα στις πιο δυσμενείς οικονομικές συνθήκες, ο ρατσισμός, το απατηλό όνειρο για μια μικρή ιδιοκτησία, η δύναμη της φιλίας, η σημασία της ελπίδας, τα ιδανικά της αφοσίωσης, της πίστης, της αυτοδιάθεσης και της αλληλεγγύης» είναι ορισμένα από τα βασικά θέματα που αναλύει, όπως αναφέρεται. Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στο ανέβασμά του;
Οι δυσκολίες έχουν αρνητικό πρόσημο. Όχι. Το ανέβασμα αυτής της παράστασης είχε τόση θετική ενέργεια που η οποιαδήποτε δυσκολία είναι πια παρελθόν και μάλλον μας έκανε δυνατότερους και ίσως λίγο σοφότερους.
- Το όνειρο των ηρώων για μια άλλη ζωή, αν δεν απατώμαι καταρρέει. Τόσο δύσκολο είναι «Να μπορέσουμε να ζήσουμε στον παράδεισό μας, ο οποίος είναι μια έκταση γης που να μας προσφέρει τους καρπούς της»;
Ναι. Ίσως, γιατί οι καρποί είναι απαγορευμένοι. Γι’ αυτό δεν θα τους αποκτήσουμε ποτέ εύκολα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα παραιτηθούμε από το όνειρο να τους αποκτήσουμε. Γιατί η φύση και ο άνθρωπος παράγει χωρίς απαγορεύσεις. Ο άνθρωπος και όχι ο θεός τους προορίζει όμως για τους λίγους. Άρα οι πολλοί οφείλουν να είναι πιο δυνατοί για να τους διεκδικούν.
- Τελικά «Ο ίδιος ο άνθρωπος έχει γίνει η μεγαλύτερη μας απειλή και η μοναδική μας ελπίδα» κ. Μπισμπίκη, όπως συμπυκνώνεται στην παραπάνω φράση η ιστορία των ηρώων του έργου του Νομπελίστα συγγραφέα;
Ναι. Είναι μια μεγάλη αλήθεια αυτή. Την διαπιστώνουμε καθημερινά. Εκεί που βλέπεις ότι ο άνθρωπος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου και της ίδιας της ζωής του και απογοητεύεσαι, από που αλλού μπορείς να αντλήσεις δύναμη παρά μόνο από τη δύναμη και την ικανότητα που έχει ο ίδιος ο άνθρωπος για την εξέλιξή του.
- Διαβάζοντας για τον Στάινμπεκ με αφορμή τη συνέντευξή σας, έπεσα στον αφορισμό του:« Αν έχεις πρόβλημα, είσαι πληγωμένος ή έχεις ανάγκη, πήγαινε στους φτωχούς ανθρώπους. Είναι οι μόνοι που θα βοηθήσουν, οι μόνοι…». Πόση αλήθεια κρύβει αυτή η συγκλονιστική φράση;
Επίσης μεγάλη αλήθεια, γιατί πολύ απλά ο φτωχός ξέρει τι σημαίνει ανάγκη.
- Οι άνθρωποι σήμερα φοβούνται να συνάψουν σχέσεις, να δεθούν, να ανοιχτούν. Θυμάμαι μικρή πόσο αλλιώς ήταν. Τί φταίει κ. Μπισμπίκη;
Ο φόβος είναι ανασταλτικός παράγοντας γι’ αυτό και καλλιεργείται προκειμένου να μπαίνει φρένο σε ό,τι μας πάει μπροστά. Από την άλλη όμως νομίζω ότι και μέσα από το φόβο ο άνθρωπος προσπαθεί γιατί είναι η στη φύση μας. Σίγουρα οι εποχές αλλάζουν, αλλά η ανάγκη για επαφή, συνεννόηση και κατανόηση, θα υπάρχει πάντα. Και οι απογοητεύσεις θα υπάρχουν αλλά ας τις βλέπουμε ως γνώση.
- Μέσα σε αυτή τη βαθιά ύφεση που βρίσκεται η χώρα, πόσο εύκολο είναι για σας να ξεπερνάτε δυσχερείς καταστάσεις;
Όσο για όλους τους ανθρώπους σαν εμάς που αγωνιζόμαστε για την κάθε μέρα. Τίποτε δεν είναι εύκολο, αλλά και τίποτε δεν πρέπει να μας κάνει να σκύβουμε το κεφάλι.
- Τελικά είναι όλα μια στιγμή στο χρόνο;
Γι’ αυτό καμιά στιγμή δεν πρέπει να πάει χαμένη.
- Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;
Η σιωπή.
- Τα δημόσια πρόσωπα μπορούν να εμπνεύσουν ανθρώπους;
Μόνο δια μέσου των ιδεών και των έργων μπορούν να το καταφέρουν αυτό και τότε μόνο θα είχε και αξία.
- Ο «Άρης» που επίσης έχετε σκηνοθετήσει και παίζεται για δεύτερη χρονιά, με επίσης πολύ μεγάλη επιτυχία, συνεχίζει σήμερα να εμπνέει;
Ναι. Ο Άρης με τις ιδέες, την πράξη ζωής του και με τους αγώνες του πιστεύω ότι εξακολουθεί να εμπνέει. Το βλέπουμε από τον κόσμο που έρχεται και είναι όλων των ηλικιών. Δεν είναι μόνο οι γενιές που έζησαν ή άκουσαν από τους γονείς τους για τον Άρη. Είναι πολλοί νέοι. Αυτό κάτι σημαίνει.
- Δημιουργείτε προσωπική σχέση με τους ρόλους σας;
Σίγουρα δημιουργείται σχέση που κρατάει όσο και ο ρόλος. Βέβαια, υπάρχουν ρόλοι που τους κουβαλάς περισσότερο χρόνο, ως όμορφη ανάμνηση και γνώση.
- Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Είναι πολλοί. Αν ξεχώριζα κάποιους, είναι ο Σαίξπηρ, ο Μπέκετ.
- Αν σας δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία για κάτι, τι θα αλλάζατε;
Τον κόσμο (γέλια). Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Να μπορούσαμε να διορθώσουμε ό, τι τραυματίζει τις ζωές μας.
- Τα επόμενα σχέδια, όνειρα σε σχέση με το θέατρο ποια είναι κ. Μπισμπίκη;
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά όνειρα και αρκετά σχέδια, αλλά οι συνθήκες γεννούν και καινούργια. Ένα μεγάλο όνειρο είναι το Ζερμινάλ του Ζολά που δουλεύουμε με την Σοφία Αδαμίδου, αλλά η συνθήκη πάνω στην οποία θα στηθεί έχει πολύ δρόμο.
- Τι είναι αυτό που ελπίζετε για το μέλλον;
Να μπορεί ο κόσμος να χαμογελά.
