22
- Άγιοι Χρύσανθος και Δαρεία
-
Άγιοι Κλαύδιος ο Τριβούνος, Ιλαρία η σύζυγος του και τα παιδιά τους Ιάσων και Μαύρος
-
Άγιος Παγχάριος
-
Άγιοι Διόδωρος ο πρεσβύτερος και Μαριανός ο διάκονος
-
Άγιος Δημήτριος ο Τορναράς
-
Οσία Μαρία η πριγκίπισσα
-
Όσιος Ιννοκέντιος ο Θαυματουργός
-
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Τρυφερής, εν Σμόλενσκ Ρωσίας
**********************************************************************************************************
- Άγιοι Χρύσανθος και Δαρεία
Οι Άγιοι Μάρτυρες Χρύσανθος και Δαρεία έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού (243 – 284 μ.Χ.). Ο Άγιος Χρύσανθος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν υιός επιφανούς ειδωλολάτρου, του Πολέμωνος. Όμως κατηχήθηκε στην χριστιανική πίστη από κάποιο Χριστιανό και βαπτίσθηκε. Όταν ο πατέρας του πληροφορήθηκε το γεγονός, τον φυλάκισε και, για να τον αποσπάσει από την χριστιανική πίστη, του έδωσε για γυναίκα του την ωραία Δαρεία, η οποία καταγόταν από την Αθήνα και ήταν ειδωλολάτρισσα. Αντί όμως να προσελκύσει η Δαρεία τον σύζυγό της Χρύσανθο στην ειδωλολατρία, συνέβη το αντίθετο. Πίστεψε κι αυτή στον Χριστό και βαπτίσθηκε. Τότε τους κατήγγειλαν στον ύπαρχο Κελερίνο, ο οποίος τους παρέδωσε στον τριβούνο (διοικητή τάγματος) Κλαύδιο. Το μαρτύριο άρχισε. Αλλά η καρτερία και η επιμονή των μαρτύρων εξέπληξε τον Κλαύδιο, ο οποίος μαζί με την σύζυγό του Ιλαρία, τους υιούς του Ιάσονα και Μαύρο και τους στρατιώτες του (βλέπε ίδια ημέρα) πίστεψε στον Χριστό. Στην συνέχεια έριξαν τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία μέσα σε λάκκο και τους ενταφίασαν ζωντανούς. Ήταν το έτος 283 μ.Χ.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τῇ ἐπιγνώσει, πᾶσαν ἔλιπες, πατρῴαν πλάνην, καὶ Χριστῷ κατηκολούθησας Χρύσανθε, ᾧ καὶ προσάγεις Δαρείαν τὴν πάνσεμνον, καὶ σὺν αὐτῇ τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Μεθ’ ἧς πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας πίστεως, τῇ ἐπιγνώσει, πᾶσαν ἔλιπες, πατρῴαν πλάνην, καὶ Χριστῷ κατηκολούθησας Χρύσανθε, ᾧ καὶ προσάγεις Δαρείαν τὴν πάνσεμνον, καὶ σὺν αὐτῇ τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Μεθ’ ἧς πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον(Κατέβασμα)
Tὴν σύμπνουν ξυνωρίδα τῶν μαρτύρων τιμήσωμεν, Χρύσανθον ἁγνείας τὸ ἄνθος καὶ Δαρείαν τὴν πάνσεμνον· τῇ πίστει ἑνωθέντες γὰρ σεπτῶς, ἐδείχθησαν τοῦ Λόγου κοινωνοί, ἐναθλήσαντες νομίμως ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ σῴζουσι τοὺς ψάλλοντας· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι’ ἡμῶν πᾶσιν ἰάματα.
Tὴν σύμπνουν ξυνωρίδα τῶν μαρτύρων τιμήσωμεν, Χρύσανθον ἁγνείας τὸ ἄνθος καὶ Δαρείαν τὴν πάνσεμνον· τῇ πίστει ἑνωθέντες γὰρ σεπτῶς, ἐδείχθησαν τοῦ Λόγου κοινωνοί, ἐναθλήσαντες νομίμως ὑπὲρ αὐτοῦ καὶ σῴζουσι τοὺς ψάλλοντας· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι’ ἡμῶν πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Ὡς κρίνον χρυσαυγές, τήν ὀσμήν εὐσεβείας, ἐμπνεύσας δαψιλῶς, Χρύσανθε Ἀθλοφόρε, πρὸς γνῶσιν σωτήριον, τήν Δαρείαν ἐφείλκυσας, μεθ᾽ἧς ἤθλησας, καὶ τὸν ἀρχέκακον ὄφιν, τροπωσάμενος, πρός ἀκηράτους παστάδας, ἀξίως ἐπήρθητε.
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Ὡς κρίνον χρυσαυγές, τήν ὀσμήν εὐσεβείας, ἐμπνεύσας δαψιλῶς, Χρύσανθε Ἀθλοφόρε, πρὸς γνῶσιν σωτήριον, τήν Δαρείαν ἐφείλκυσας, μεθ᾽ἧς ἤθλησας, καὶ τὸν ἀρχέκακον ὄφιν, τροπωσάμενος, πρός ἀκηράτους παστάδας, ἀξίως ἐπήρθητε.
Κάθισμα
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τὸ ὡραιότατον κάλλος ἐπόθησας καὶ τὰ ὁρώμενα κάλλη παρέδραμες, καὶ προσηγάγω τῷ Χριστῷ, χρυσέοις Μάρτυς λόγοις σου, Χρύσανθε μακάριε, τὴν Δαρείαν τὴν ἔνδοξον, ἄθλους διανύσασαν, καὶ τυράννους αἰσχύνασαν, μεθ’ ἧς ἡμῶν μνημόνευσε πάντων, τῶν πίστει τελούντων τὴν μνήμην ὑμῶν.
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τὸ ὡραιότατον κάλλος ἐπόθησας καὶ τὰ ὁρώμενα κάλλη παρέδραμες, καὶ προσηγάγω τῷ Χριστῷ, χρυσέοις Μάρτυς λόγοις σου, Χρύσανθε μακάριε, τὴν Δαρείαν τὴν ἔνδοξον, ἄθλους διανύσασαν, καὶ τυράννους αἰσχύνασαν, μεθ’ ἧς ἡμῶν μνημόνευσε πάντων, τῶν πίστει τελούντων τὴν μνήμην ὑμῶν.
Μεγαλυνάριον
Σύμφρονες ὁμόζυγοι Ἀθληταί, οἱ τοῦ Ζωοδότου, πειθαρχήσαντες τῷ ζυγῷ, χαίρετε ἀπαύστως, Χρύσανθε καὶ Δαρεία, τῆς παγκαλοῦς ἁγνείας, τερπνὰ ἀλάβαστρα.
Σύμφρονες ὁμόζυγοι Ἀθληταί, οἱ τοῦ Ζωοδότου, πειθαρχήσαντες τῷ ζυγῷ, χαίρετε ἀπαύστως, Χρύσανθε καὶ Δαρεία, τῆς παγκαλοῦς ἁγνείας, τερπνὰ ἀλάβαστρα.
- Άγιοι Κλαύδιος ο Τριβούνος, Ιλαρία η σύζυγος του και τα παιδιά τους Ιάσων και Μαύρος
Ο Κλαύδιος ήταν Τριβούνος στο αξίωμα στα χρόνια του βασιλιά Νουμεριανου (283 – 284 μ.Χ.). Σ’ αυτόν παρέδωσε ο έπαρχος Κελαρίνος τους Αγίους Χρύσανθο και Δαρεία (βλέπε ίδια ημέρα), για να τους τιμωρήσει. Αλλά όταν είδε ότι το Άγιο ζευγάρι έμενε αβλαβές από τα βασανιστήρια, πίστεψε στον Χριστό και βαπτίστηκε μαζί με τη σύζυγο του Ιλαρία και τα παιδιά του Ιάσονα και Μαύρο. Καθώς επίσης, το ίδιο έπραξαν και οι στρατιώτες της φρουράς του. Τότε, τον μεν Κλαύδιο, αφού του έδεσαν ένα ογκόλιθο στο σώμα τον έριξαν στη θάλασσα και έτσι βρήκε ένδοξο μαρτυρικό τέλος. Τους δε γιούς του, μαζί με τους στρατιώτες τους αποκεφάλισαν. Η μητέρα τους Ιλαρία, παρέλαβε τα λείψανα τους και τα έθαψε. Σε μια από τις επισκέψεις της στον τάφο τους, την συνέλαβαν οι στρατιώτες του έπαρχου και την έσυραν για να τη θανατώσουν. Η Ιλαρία τους παρακάλεσε να την αφήσουν πρώτα να προσευχηθεί, και έτσι κατά τη διάρκεια της προσευχής εξέπνευσε. Οι υπηρέτριες της παρέλαβαν το σώμα της και το έθαψαν στον τάφο των γιων της (σύμφωνα με άλλη παράδοση πέθανε με αποκεφαλισμό).
- Άγιος Παγχάριος
Ο Άγιος Παγχάριος καταγόταν από τη χώρα των Oυσάνων και συγκεκριμένα από την πόλη Βιλλαπάτη (ή κατ’ άλλους Βιθλαπάτη – ίσως είναι η πόλη Βίλλα που βρίσκεται στην Γερμανία). Οι γονείς του τον είχαν αναθρέψει στη χριστιανική πίστη και διακρινόταν για το ανδρικό παράστημα και την ωραιότητα του. Όταν ήλθε στη Ρώμη, κίνησε την προσοχή των ανακτορικών για το έξοχο παρουσιαστικό του και το σπινθηροβόλο πνεύμα του. Αυτό δε έφθασε μέχρι τον Διοκλητιανό, που τον προσέλαβε κοντά του και τον έκανε συγκλητικό. Οι τιμές όμως και η βασιλική εύνοια, έκαναν τον Παγχάριο ν’ αρνηθεί το Χριστό. Όταν το έμαθαν αυτό η μητέρα του και η αδελφή του, λυπήθηκαν πολύ. Του έγραψαν τότε μια συγκινητικότατη επιστολή, που τον ικέτευαν να επανέλθει στην πίστη του Χρίστου, έστω και με θυσία της ζωής του. Ευτυχώς η επιστολή, επανέφερε το νεαρό Παγχάριο στον εαυτό του. Κατάλαβε το ολίσθημα στο οποίο έπεσε, και το ρεύμα της μετανοίας κατέκλυσε την ψυχή του. Τότε χωρίς καθυστέρηση, ομολόγησε μπροστά στους ανακτορικούς την χριστιανική πίστη. Ο Διοκλητιανός, υπόθεσε στην αρχή ότι ο Παγχάριος υπέστη κάποια διανοητική τρέλα. Αλλά όταν πείστηκε για την σοβαρότητα του πράγματος, εξοργισμένος, διέταξε και αποκεφάλισαν τον Παγχάριο. Ήταν το έτος 305 μ.Χ. Ναός του Αγίου Παγχαρίου υπήρχε στην Κωνσταντινούπολη προ του 10ου αιώνος μ.Χ.
- Άγιοι Διόδωρος ο πρεσβύτερος και Μαριανός ο διάκονος
Οι Άγιοι Διόδωρος ο πρεσβύτερος και Μαριανός ο διάκονος μαρτύρησαν αφού τους έκλεισαν ερμητικά μέσα σε μια σπηλιά.
- Άγιος Δημήτριος ο Τορναράς
Ο Άγιος Δημήτριος ο Τορναράς, από μικρή ηλικία συναναστρεφόταν με Τούρκους, τούς οποίους ήλεγχε για την απιστία τους. Όταν όμως ο Δημήτριος επιέσθη να γίνει Μωαμεθανός, εκείνος με παρρησία αρνήθηκε. Το ίδιο έκανε και μπροστά στο κριτή, ο οποίος τότε διέταξε να βασανισθεί σκληρά, έως ότου αλλαξοπιστήσει. Όταν όμως είδαν την θαυμαστή εμμονή του Αγίου, τον αποκεφάλισαν το 1564 μ.Χ. χαρίζοντάς του με αυτό τον τρόπο την πολυπόθητη για εκείνον, ουράνια βασιλεία.
- Οσία Μαρία η πριγκίπισσα
Η Οσία Μαρία ή Μάρθα (Σβάρνοβα) ήταν πριγκίπισσα του Βλαντιμίρ κατά την περίοδο του μεγάλου πρίγκιπα Βσέβολοντ Γ’ Γεωργίεβιτς. Έγινε μοναχή στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Βλαντιμίρ και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1206 μ.Χ.
- Όσιος Ιννοκέντιος ο Θαυματουργός
Ο Όσιος Ιννοκέντιος γεννήθηκε στη Μόσχα και καταγόταν από την αρχοντική οικογένεια των Okhlyabinin. Έγινε μοναχός στο μοναστήρι του Αγίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης (βλέπε 9 Ιουνίου) και τέθηκε υπό την καθοδήγηση του Οσίου Νείλου της Σόρα (βλέπε 7 Μαΐου). Ο Όσιος Ιννοκέντιος και ο Όσιος Νείλος ταξίδεψαν στην τότε γνωστή Ανατολή και επισκέφτηκαν την Παλαιστίνη, την Κωνσταντινούπολη, και πέρασαν πολλά χρόνια στα μοναστήρια του Αγίου Όρους. Όταν επέστρεψαν στην Ρωσία, οι δυο Όσιοι προτίμησαν την ησυχία της ερήμου, αντί του μοναστηριού και αποσύρθηκαν σε ένα αδιάβατο δάσος κοντά στον ποταμό Σόρα. Εκεί, αφού έχτισαν μια εκκλησία και ξεχωριστά κελιά, ζούσαν με αυστηρή άσκηση. Διαβλέποντας την κοίμηση σου, ο Όσιος Νείλος, προέτρεψε τον Όσιο Ιννοκέντιο να πάει στον ποταμό Νούρμα και προφήτευσε ότι εκεί θα κτίσει κοινοβιακό μοναστήρι. Πράγματι, μετά την κοίμηση του Οσίου Νείλου, ο Όσιος Ιννοκέντιος αποσύρθηκε σε έναν παραπόταμο του Νούρμα, που λέγεται Έντα και εκεί έκτισε μοναστήρι που το χαρακτήριζε η πολύ αυστηρή ασκητική ζωή. Ακλουθώντας τις εντολές του διδασκάλου του, ο Όσιος Ιννοκέντιος δεν δέχτηκε καμιά δωρεά για το χτίσιμο του μοναστηριού και εργάστηκε μόνος του τριάντα ολόκληρα χρόνια μέχρι να το ολοκληρώσει. Ο Όσιος Ιννοκέντιος έδωσε εντολή στους μοναχούς που εγκαταβίωσαν στο μοναστήρι να ακολουθούν την αυστηρή ασκητική ζωή που είχε διδάξει ο Όσιος Νείλος, να αποφεύγουν τις διαμάχες, να αγαπάνε τον Χριστό και να έχουν πνευματική ειρήνη. Επίσης απαγόρευσε την κουρά σε πολύ νέους δόκιμους και απαγόρευσε να εισέρχονται στο μοναστήρι γυναίκες. Τέλος, ζήτησε να χτιστεί και μια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο σε ανάμνηση της Τρίτης Ευρέσεως της τιμίας κεφαλής του (βλέπε 25 Μαΐου) επειδή ο Άγιος Ιωάννης είναι ο προστάτης Άγιος των μοναχών (αργότερα, το μοναστήρι αφιερώθηκε στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος). Ο Άγιος Ιννοκέντιος κοιμήθηκε στις 19 Μαρτίου του 1521 μ.Χ. Σύμφωνα με την τελευταία επιθυμία του θάφτηκε σε μια γωνιά της Μονής κοντά σε ένα βάλτο. Μια σκαλισμένη πέτρα στον τάφο του αναγράφει το έτος, το μήνα και την ημέρα της κοίμησης του.
- Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Τρυφερής, εν Σμόλενσκ Ρωσίας
Η Εικόνα της Παναγίας της Τρυφερής βρέθηκε το 1103 μ.Χ. στο Σμολένσκ. Υπάρχει επίσης και μια άλλη εικόνα της Παναγίας της Τρυφερής, όμοια με αυτή του Σμολένσκ, στην περιοχή του Οκοπα (νότια του Σμολένσκ). Αυτή η εικόνα βρισκόταν στο στρατόπεδο των ρωσικών στρατευμάτων υπό τη στρατιωτική διοίκηση του στρατηγού Shein, και θαυματουργικά έσωσε από την καταστροφή το Σμολένσκ για είκοσι μήνες όταν το πολιορκούσαν πολωνικά στρατεύματα (1611 – 1613 μ.Χ.).
