Σε τραγωδία εξελίχθηκε η παράσυρση στον Άραχθο των δύο παιδιών, ηλικίας 12 και 14 ετών. Ο δεύτερος κύκλος των εξετάσεων για την εγκεφαλική λειτουργία τους “έσβησε” τις ελπίδες για ένα θαύμα.
Σύμφωνα με την ΕΡΤ, οι γιατροί επιβεβαίωσαν τον εγκεφαλικό θάνατο των δύο φίλων και ήδη προχώρησαν στην ενημέρωση των οικογενειών τους για την τραγική εξέλιξη.
Οι γονείς του 14χρονου, που ηρωικά έπεσε στα νερά του Άραχθου για να σώσει τον 12χρονο φίλο του, με μεγαλείο ψυχής και παρά τον ανείπωτο πόνο τους, ήδη συνέναισαν στη δωρεά οργάνων του, χαρίζοντας δώρα ζωής σε πέντε άλλα παιδιά. Οι δύο φίλοι νοσηλεύονταν διασωληνωμένοι στη ΜΕΘ Παίδων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πάτρας, όπου έδιναν μάχη να κρατηθούν στη ζωή, παρά τις δυσμενείς προγνώσεις, δεδομένου ότι ανασύρθηκαν μετά από πολλή ώρα από τα νερά του Άραχθου, χωρίς τις αισθήσεις τους και επανήλθαν στη ζωή μετά από προσπάθειες των γιατρών στο νοσοκομείο της Άρτας, όπου μεταφέρθηκαν.
Άραχθος: Συγκινεί ο ήρωας που βούτηξε στον ποταμό για να σώσει τα παιδιά – “Έκανα ότι μπορούσα”
Ο Γκόγκα Λεντιάν ήταν ο άνδρας – ήρωας ο οποίος χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά βούτηξε για να σώσει τα παιδιά σαν να ήταν δικά του. Δεν ζήτησε τίποτα, δεν περίμενε κανένα “μπράβο”. Αναμφίβολα, μέσα από τη σιωπηλή του γενναιότητα, μας υπενθύμισε τι σημαίνει να είσαι πραγματικά άνθρωπος. Το πρωί της Παρασκευής 13 Ιουνίου στην εκπομπή “Καλημέρα Ελλάδα” του ΑΝΤ1 εμφανώς συγκινημένος μίλησε ο Γκόγκα Λεντιάν: “Έκανα ό,τι μπορούσα σαν να ήταν τα παιδιά μου. Αυτό ήθελα μόνο, δεν σκέφτηκα τίποτα. Λέω “είναι τα παιδιά μου μέσα”. Έκανα το καλύτερο για να τα βγάλω και έβγαλα και τα δυο παιδιά μέσα. Στο ποτάμι νομίζω κολυμπάνε αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Στην Αλβανία έχουμε λίμνη και ποτάμι αλλά το ποτάμι είναι το χειρότερο γιατί είναι σε βάθος 6 με 7 μέτρα. Με τη λάσπη κάτω, δεν μπορούσα να βγάλω το δεύτερο παιδί γιατί περπατούσα κάτω αλλά δεν είχα άλλη ανάσα για να το ανασύρω. Το αφήνω, βγαίνω στην βάρκα ξαναβουτάω και με το ζόρι το έπιασα το παιδί. Έχω δύο ημέρες να πιω και να φάω. Τί να πω κρίμα, μακάρι να πάνε καλά αλλά όπως μας λένε, τα παιδιά δεν είναι καλά”.
Για το αν σκέφτηκε τον κίνδυνο, ο ίδιος συμπλήρωσε: “Αυτό που σκέφτηκαν ότι ήθελα να βγάλω μόνο τα παιδιά. Ούτε τίποτα. Φώναζα “θεέ μου, βοήθησέ με να βουτήξω κάτω”. Για το δεύτερο παιδί φοβήθηκα. Όταν ήρθα εδώ έβγαλα κατευθείαν τα παπούτσια και την μπλούζα.
Ήμουν 15 χρόνια στην Αθήνα και εδώ έχω 5 χρόνια. Τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο ενώ εγώ δουλεύω, είμαι αργάτης γης. Κρίμα για τα παιδιά. Τα παιδιά είναι παιδιά. Δεν υπάρχει Έλληνας, Αλβανός, Πακιστανός. Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά με την ακρίβεια”. Κατέληξε ο Γκόγκα Λεντιάν.
