- Γράφει η Μαρία Άνθη
- https://athensupdate.gr
Αν θέλεις πραγματικά να μάθεις κάποιον συγγραφέα ποιος είναι και ποιόν διαβάζεις, ψάξε και δες πώς ξεκίνησε, στη δουλειά του, πάνω στο έργο του, ποια ήταν ή αφετηρία του. Είναι τόσο απλό κι έχει πολύ μεγάλη σημασία. Κάνοντας πλοήγηση στο κυβερνοχώρο διαβάζω για κάποιες εκδηλώσεις που έγιναν στις 3.3.2022, ήταν παγκόσμια ημέρα συγγραφέων. Πάλι το ευαίσθητο θέμα βιβλίο έρχεται στο προσκήνιο.
Ρίχνοντας μια απλή ματιά, μετά λύπης μου, διαπιστώνουμε τη διάβρωση του χώρου του βιβλίου που έχει να κάνει καθαρά με το πνεύμα, από το ίδιο το σύστημα. Τι κάνει το Σύστημα; Σου επιβάλλει τους ίδιους και τους ίδιους συγγραφείς δηλαδή ηχηρά ονόματα κι αυτό θα το δεις και σε κάθε σύστημα που συμπιέζει τη βάση μιας πυραμίδας, για να αναδείξει ή να καθιερώσει εκείνους που θέλει. Τα συμφέροντα μεγάλα, δεν το συζητώ…
Δεν είναι όλοι έτσι όμως, αλίμονο… Ούτε οι συγγραφείς ούτε οι εκδότες, απλούστατα γιατί δεν είναι όλοι οι «σύντροφοι», εμείς κι εμείς, οι ίδιοι και η παρέα μας. Και δεν τα γράφω αυτά επειδή εγώ είμαι κάποια αποτυχημένη, και τώρα ζηλεύω αυτούς που πέτυχαν, όχι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το διαδίκτυο έχει ρίξει τα τείχη, αλλά είναι τόσο απορροφημένοι από αυτό που κάνουν, όλοι αυτοί οι «φυτεμένοι», που δεν θα το καταλάβουν ποτέ. Τις πιο πολλές φορές βλέπεις, ποια είναι η γνώμη του κόσμου σε σχόλια στην κοινωνική δικτύωση, κοινώς social media. Είτε πέφτει βρίσιμο, είτε τους γράφουν διάφορα πικάντικα και καυστικά σχόλια ιδιαιτέρως όταν έχουν στο στόμα τους οι εκλεκτοί συγγραφείς την καραμέλα της προπαγάνδας…
Εγώ θα έλεγα τα κόμματα να πάψουν να ανακατεύονται στο ευαίσθητο θέμα βιβλίο και να δίνουν τα δήθεν διαμάντια στο αναγνωστικό κοινό ενώ στην ουσία πρόκειται για παλιόπετρες… Άγνωστοι από το πουθενά με θέσεις στα κόμματα και από την οικογένεια τις πιο πολλές φορές και επιπλέον με διάφορες προωθήσεις του μάρκετινγκ, γιατί το προσωπικό τους έργο είναι μέτριο.
Εμφανίζονται με διαφημίσεις και αφίσες γιατί κάποτε ξεκίνησαν με όλο το σόι στα κόμματα και με ένα έργο κατώτερο των περιστάσεων. Άλλοι έρχονται από το Παρίσι άλλοι από τη Νέα Υόρκη κι άλλοι επειδή κράταγαν καλά αυτοί και οι δικοί τους σημαιούλες.
Τώρα τελευταία είχαμε και του Σύριζα, άνθρωποι με καλό «μέσο», αλλά κάτω από το μέτριο και ατάλαντοι που ανέλαβαν να μορφώσουν ακόμη και τα παιδιά μας με εκείνα τα νέα βιβλία της παγκοσμιοποίησης, επειδή ο Ο.Ε.Δ.Β μας τελείωσε… Και ψάχναμε όταν το παιδί ήταν στο δημοτικό ποιος έγραψε τα «μαργαριτάρια» στη ΓΛΩΣΣΑ. Τρέχα γύρευε…
Δεν είναι ότι εγώ δεν πέτυχα το στόχο μου και τα γράφω αυτά, όχι το αντίθετο πέτυχα σε όλα τα επίπεδα αλλά με το σπαθί μου. Αυτή είναι η βασική διαφορά, όμως από που να πιαστεί κάθε άνθρωπος που του παρουσιάζουν τόσο χαμηλά πρότυπα ώστε να σταθεί να οραματιστεί να προχωρήσει στη ζωή; Τι θα πει καλό βιβλίο και καλός συγγραφέας όταν οι περισσότεροι δεν έχουν ποιότητα και δεν είναι αντικειμενικοί στο έργο τους, με όποια μέσα κι αν γίνεται αυτό το «έρημο» το βιβλίο.
Όταν είναι λίγοι οι καλοί συγγραφείς, κι αυτό είναι ένα θέμα, γιατί να μην είναι περισσότεροι οι καλοί λογοτέχνες. Μας λιγόστευσαν οι καλοί, οι μορφές που θα μας δείξουν το μεγαλείο της ζωής όποιο κι αν είναι αυτό. Πλάνη είναι αυτά που μας σερβίρουν ως καλά κι αλλού είναι η ουσία. Έχουμε πτώση αξιών στο συνεχές, μας λείπουν αυτοί που θα μας εμπνεύσουν για το αύριο και οφείλουμε να διακρίνουμε και να ξεκαθαρίζουμε εντός μας, τι είναι και τι δεν είναι καλό βιβλίο, καλός συγγραφέας. Τι έχει υπόσταση και τι δεν έχει… Η ομορφιά, η αλήθεια, το καλό, δεν κραυγάζουν, είναι εκεί και περιμένουν εσένα να τα ανακαλύψεις. Παγκόσμια ημέρα συγγραφέων στις 3.3.2022 και τίποτα δεν άλλαξε. Η Αλήθεια έχει κι άλλες όψεις.
