Ο Αρρίγκο Μπόιτο (Arrigo Boito, 24 Φεβρουαρίου 1842 – 10 Ιουνίου 1918) ήταν Ιταλός συνθέτης, ποιητής και λιμπρετίστας.
Σπούδασε μουσική στο Ωδείο του Μιλάνου και νέος ακόμη διακρίθηκε ως ποιητής που επένδυε ο ίδιος μουσικά τις συνθέσεις του.
Έγραψε δύο μόνο όπερες εκ των οποίων επιζεί σήμερα ο Μεφιστοφελής σε λιμπρέτο δικό του, βασισμένη στον Φάουστ του Γκαίτε. Η πρεμιέρα της το 1868 στην Σκάλα ήταν μια αποτυχία και προκάλεσε επεισόδια και επέμβαση της αστυνομίας. Ο Μπόιτο την επανεπεξεργάστηκε και η όπερα ανέβηκε τον Απρίλιο του 1875 στην Μπολόνια με επιτυχία. Είναι ένα έργο που παίζεται τακτικά μέχρι σήμερα.
Εκεί που ευτύχησε περισσότερο ο Μπόιτο ήταν στην συγγραφή λιμπρέτων. Εκτός από τις άλλες συνεργασίες του, γνωστότερη των οποίων ήταν η Τζοκόντα του Πονκιέλλι, ιδιαίτερα επιτυχημένη ήταν αυτή με τον Βέρντι. Έγραψε τους στίχους του Inno delle nazioni (Ύμνου των εθνών) και τα έξοχα λιμπρέτα των δύο τελευταίων και σπουδαίων έργων του Βέρντι, Οθέλλος και Φάλσταφ, βασισμένα το μεν πρώτο στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, το δε δεύτερο στα έργα του ίδιου ποιητή Οι εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ και (εν μέρει) Ερρίκος Δ΄.
Όπερες
- Μεφιστοφελής, 1868 και 1875
- Νέρωνας, 1877-1915 (μεταθανάτια πρεμιέρα το 1924)
Λιμπρέτα
(εκτός των αμέσως ανωτέρω δικών του μελοδραμάτων)
- Το δρεπάνι του Αλφρέντο Καταλάνι (1875)
- Η Τζοκόντα του Αμίλκαρε Πονκιέλλι (1876)
- Οθέλος του Τζουζέπε Βέρντι (1887)
- Φάλσταφ του Τζουζέπε Βέρντι (1893)
