Ο Δημήτριος Καλλιφρονάς (Αθήνα, 1800 – Αθήνα, 28 Φεβρουαρίου 1897) ήταν αγωνιστής του 1821 και πολιτικός του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους. Είχε το προσωνύμιο «φουστανελοφόρος».
Την περίοδο της επανάστασης κατέφυγε στην Αίγινα και, αργότερα, εντάχθηκε στο στρατιωτικό σώμα του Κάρολου Φαβιέρου. Διετέλεσε Δήμαρχος Αθηναίων το 1837 και το 1840-1841) και, επίσης, πρώτος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας.
Έλαβε ενεργά μέρος στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου και αργότερα εκλέχτηκε πληρεξούσιος στην Α’ Εθνοσυνέλευση του 1843. Επίσης διετέλεσε πρόεδρος (από τις 14 Σεπτεμβρίου 1847 έως τις 22 Σεπτεμβρίου 1848 και από τις 4 Ιουλίου 1885 έως τις 24 Οκτωβρίου 1885) και αντιπρόεδρος (1847) της Βουλής, υπουργός Δημοσίας Εκπαίδευσης και Εκκλησιαστικών (από τις 27 Οκτωβρίου 1848 έως τις 24 Δεκεμβρίου 1849, από τις 8 Απριλίου έως την 1η Ιουλίου 1863) , από την 1η Νοεμβρίου 1865 έως τις 15 Νοεμβρίου 1865 και από τις 6 Ιανουαρίου 1873 έως τις 21 Φεβρουαρίου 1874) και υπουργός Ναυτικών (στην κυβέρνηση του 1862) από τις 23 Οκτωβρίου 1862 έως τις 20 Φεβρουαρίου 1863.
Πέθανε σε ηλικία 97 ετών στην Αθήνα και τάφηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, σε τάφο στον οποίο υπάρχει η προτομή του. Γιος του ήταν ο Λάμπρος Καλλιφρονάς. Στην περιοχή που σήμερα είναι η οδός Καλλιφρονά, στην Κυψέλη, η οικογένειά του είχε στην κατοχή της αμπέλια.
