Επιμέλεια: Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου
«Από την στιγμή που νιώθεις φόβους και κινδύνους, αρχίζεις να πεθαίνεις», δήλωνε στην τελευταία του συνέντευξη ο Δημήτρης Ήμελλος.
Ο Ήμελλος κυριάρχησε πάμφωτος στο μαγικό χώρο της σκηνής.
Γεννήθηκε σε ευνοημένο θεατρικό αστερισμό αλλά δεν του έδωσε χρόνια η υγεία του. Υπηρέτησε την υποκριτική τέχνη με τα μάτια του και στις συνταρακτικές στιγμές των ρόλων σταματούσε το βλέμμα του, σαν λάμψη, νομιμοποιώντας την αλήθεια της ψευδαίσθησης της τέχνης.
Γράφτηκαν εκατοντάδες σελίδες για τη ζωή του. Ας αφήσουμε όμως, εμείς εδώ τον ίδιο ,τον αξέχαστο ηθοποιό, να μιλήσει για την καριέρα του, τους σταθμούς της ζωής του και να αφήσουμε να ξεχειλίσει η αγάπη του για τον άνθρωπο.
«Πέρασα τρία χρόνια εσώκλειστος σε οικοτροφείο. Ήταν πολύ ιδιαίτερη συνθήκη για μένα, όντας σε πολύτεκνη οικογένεια. Βέβαια, από μικρός μου άρεσε να φεύγω από το στενό πλαίσιο του σπιτιού. Ήταν σπουδαστικό οικοτροφείο», είχε αποκαλύψει για τα παιδικά του χρόνια.
«Το 1996, πήγα στη Μόσχα για να σπουδάσω στην Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης (GITIS). Εκείνη την περίοδο, οι Ρώσοι συγκρούονταν με τους Τσετσένους, ενώ πέντε χρόνια πριν είχε πραγματοποιηθεί το Πραξικόπημα του Αυγούστου από μέλη της κυβέρνησης της ΕΣΣΔ προκειμένου να αναλάβουν τον έλεγχο της χώρας από τον Σοβιετικό Πρόεδρο και Γενικό Γραμματέα Mikhail Gorbachev. Δεν υπήρχε κράτος, αλλά ένα τεράστιο χάος με τη μαφία σε πρώτο πλάνο. Τα πράγματα ήταν πολύ ζόρικα, υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ, αλλά εγώ ήμουν προστατευμένος λόγω της σχολής. Θυμάμαι να μου κόβεται η ανάσα με τα αντιαεροπορικά πυρά. Αν με ρωτούσες σήμερα, αν θα πήγαινα θα σου έλεγα όχι. Τότε βέβαια ήμουν 29 χρονών και μπροστά στην καλλιτεχνική μου ζωή και ύπαρξη δεν λογάριαζα από ρίσκα», θα έλεγε αργότερα για εκείνη την περίοδο της ζωής του.
Το 2001, ο Δημήτρης Ήμελλος έγινε ο πρώτος ηθοποιός που τιμήθηκε με το βραβείο Χορν για την ερμηνεία του στη «Φρεναπάτη», ενώ το 2005 απέσπασε το βραβείο ανδρικής ερμηνείας από τους αναγνώστες του περιοδικού «Αθηνόραμα» για τον ρόλο του στο έργο «Μολιέρος».
Το 2022 σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει είχε πει για το βραβείο Χορν:
«Συνέπεσε να είμαι ο πρώτος που πήρα το Βραβείο Χορν. Με βοήθησε γιατί ο πατέρας μου ήταν αντίθετος με αυτή τη δουλειά. Ο πατέρας μου, μάλιστα, κοντά στο τέλος της ζωής του μου είπε ”καλά έκανες”».
Διαχωρίζοντας την τηλεόραση από το θέατρο είχε υπογραμμίσει σε εκτενέστατο σχόλιό του:
«Όχι, δεν μου έλειψε η αναγνώριση, με τον τρόπο της τηλεόρασης. Αυτά που έχω κάνει στο θέατρο, για μένα, είναι τόσο σημαντικά, τόσο μεγάλα που δεν μπορεί να μου έχει λείψει αυτό. Αν μου έχει λείψει κάτι είναι ότι, επειδή αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν, φεύγουν και οι χώροι όπου ζητούμενο δεν ήταν ο γνωστός ηθοποιός. Όταν πια και στον θεατρικό χώρο που κινούμαι αναζητάται το όνομα, πικραίνομαι… Υποψιάζομαι πως η τηλεόραση μπορεί να σε σέβεται πιο πολύ από το θέατρο –δηλαδή να σέβεται τη δουλειά σου στο θέατρο πιο πολύ από ό,τι το θέατρο σέβεται τη δουλειά στο θέατρο. Από την τηλεόραση δεν το περιμένω, ενώ από το θέατρο όμως το περιμένω.»
Συγκλονιστικός ήταν ο διάλογος που είχε με τον Σταύρο Θεοδωράκη πριν από επτά μήνες Την ίδια περίπου περίοδο είχε δώσει και την τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη στους «Πρωταγωνιστές».
Αυτός ο έμπειρος ηθοποιός δεν έκρυψε πόσο τον αιφνιδίασε η δύναμη της τηλεόρασης και πόσο είχαν ταυτιστεί με τη σειρά «Σασμός» οι τηλεθεατές.
«Πολλές φορές μου φεύγουν κρητικά στη ζωή μου ή ακόμη και στο θέατρο μπορεί να μου πει ο σκηνοθέτης “σταμάτα να παίζεις τον Φραγκιαδάκη”. Μπορεί να μου ξεφύγουν πολλές φορές και λέω “πώς θα επιστρέψω σε μία κανονικότητα;” Είναι τόσο μαγικό αυτό. Όταν ειδικά νιώθεις τι μπορεί να έχει δημιουργήσει η σειρά στον άλλον…» είχε πει ο Δημήτρης Ήμελλος, και είχε αφηγηθεί ένα περιστατικό:
«Τις προάλλες με σταμάτησε ένα ζευγάρι στον δρόμο, το οποίο είναι δεύτερη γενιά μεταναστών, ζει στη Γερμανία και γεννήθηκε εκεί, και κάθε βράδυ περιμένουν να δουν τον “Σασμό”. Δεν έχουν χάσει ούτε ένα επεισόδιο. Μου μιλούσαν για τον κάθε ηθοποιό, αλλά και για εμένα ξεχωριστά, με έναν τρόπο λες και ζούσα στη Γερμανία μαζί τους. Σκέφτηκα, ότι ποτέ δεν ξέρεις πού μπορείς να προσφέρεις. Νομίζεις ότι μπορείς προσφέρεις σε κάποιον δίπλα σου, ενώ είναι πάρα πολύ μακριά, ή σε κάποιον απομονωμένο άνθρωπο, για παράδειγμα σε ένα γηροκομείο. Επισκέφτηκα ένα νοσοκομείο ξαφνικά και πήγα σε ανθρώπους, οι οποίοι ήθελαν να τους μιλήσω και να κάτσω δίπλα τους. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η δύναμη που έχει αυτό το Μέσο, δεν είχα συναντηθεί ποτέ με την τηλεόραση. Είναι ένα πολύ ισχυρό Μέσο και η δύναμη της τηλεόρασης ομολογώ ότι με αιφνιδίασε».
Για την οικογένειά του είχε συμπληρώσει:
«Η οικογένεια ήρθε μαζί με όλα τα άλλα στη ζωή μου. Πήγα στη Μόσχα, επέστρεψα και απέκτησα αμέσως παιδί. Έγινα μπαμπάς 30 χρονών. Η δουλειά η δικιά μας έχει κάτι πολύ βάρβαρο για τα παιδιά. Όλα τα παιδιά είναι Σαββατοκύριακο με τους γονείς του. Εμάς σαββατοκύριακο είναι η δουλειά μας. Όταν πάνε τα παιδιά στα πάρτι με τους γονείς τους, το δικό σου παιδί δεν σε έχει και νομίζω ότι έλειψα πολύ στον γιο μου. Κι εκείνος μου έλειψε πολύ και προσπαθήσαμε αργότερα να καλύψουμε το κενό με έναν τρόπο.»
Ο Δημήτρης Ήμελλος έχει έναν γιο από τον πρώτο του γάμο, τον Φοίβο, «το μεγαλύτερο δώρο της ζωή του», όπως έλεγε, που είναι πτυχιούχος του τμήματος Κινηματογραφικών Σπουδών του Greenwich University, έχει κάνει μεταπτυχιακό στο τμήμα Σκηνοθεσίας του πανεπιστημίου Bolton και έχει δουλέψει σε πολλές ταινίες μικρού μήκους, αλλά και σε μία μεγάλου μήκους ταινία.
Σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2022, ο ηθοποιός είχε μιλήσει για τον γιο του και για το γεγονός ότι είχε ακολουθήσει τα βήματά του στον χώρο του θεάματος:
«Ο γιος μου ασχολείται με τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο. Δεν τον συμβουλεύω, γιατί δεν είμαι δάσκαλός του, πατέρας του είμαι».
