Η υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Κατρίν Κολονά, η οποία είχε το Σάββατο, την Κυριακή και σήμερα συνομιλίες με αρκετούς ομολόγους της από την Εγγύς και Μέση Ανατολή, τόνισε «το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του», σημειώνοντας παράλληλα ότι η Γαλλία «είναι ενεργή, για να αποτραπεί κλιμάκωση της σύγκρουσης, μέσω ανάφλεξης στη Δυτική Όχθη, στο Λίβανο και αλλού».
«Σημείο καμπής στην ιστορία του Ισραήλ» χαρακτηρίζει στη γαλλική εφημερίδα Le Monde ο Ισραηλινός πολιτικός επιστήμονας Ιλαν Γκρέιλσαμερ την επίθεση της Χαμάς, για τον οποίον η λέξη «καταστροφή» είναι πολύ λίγη, τόσο για τον στρατό και την κυβέρνηση του εβραϊκού κράτους, αλλά και για τον παλαιστινιακό λαό και την ειρηνευτική διαδικασία στη βάση δύο κρατών.
Κατά τον ίδιον, πλησιάζει η ημέρα που οι Ισραηλινοί θα κάνουν απολογισμό, θα ζητήσουν εξηγήσεις, θα καθορίσουν την ευθύνη και θα απαγγελθούν κατηγορίες, με επίκεντρο τις περίφημες υπηρεσίες πληροφοριών του ισραηλινού στρατού, που, όπως τονίζει, δεν κατάλαβαν τίποτα και δεν ήταν σε θέση να αναλύσουν τι συνέβαινε στην άλλη πλευρά των συνόρων, ενώ υπήρχαν εμφανή σημάδια. Χαρακτηρίζει αυτό που συνέβη το Σάββατο ακόμη πιο σοβαρό από την επίθεση του Γιομ Κιπούρ, καθώς, όπως παρατηρεί, εκείνη την εποχή οι αραβικοί στρατοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν εβραϊκές τοποθεσίες, πριν από την εκκένωση των κατοίκων τους. Εκφράζει επίσης την άποψη ότι για τη Χαμάς, που οδηγείται από την ψευδαίσθηση της στρατιωτικής της δύναμης και ενθαρρύνεται από το Ιράν να δράσει, η δολοφονική της επίθεση και ο θάνατος τόσων πολλών Ισραηλινών αμάχων σηματοδοτεί αναμφίβολα την πτώση της.«Το Ισραήλ, με τη νομιμότητα που του έχει δοθεί πλέον από τη διεθνή κοινότητα, θα κάνει τα πάντα για να την εξαφανίσει εντελώς και με κάθε μέσο, ακόμη και με τα πιο σκληρά. Δυστυχώς, οδεύουμε προς στρατιωτική κλιμάκωση και τρομερά δεινά, τόσο για τους Ισραηλινούς όσο και για τους Παλαιστίνιους», αναφέρει καταλήγοντας.
Με τίτλο: «Η 11η Σεπτέμβρη του Ισραήλ», δημοσιεύεται εξάλλου στην εφημερίδα Les Échos άρθρο του Ντομινίκ Μοϊσί, ειδικού σε θέματα γεωπολιτικής, ο οποίος, αφού σημειώνει ότι κανείς δεν περίμενε, στο Τελ Αβίβ ή αλλού, μια επιχείρηση αυτού του μεγέθους από τη Χαμάς, υποστηρίζει και αυτός ότι η απάντηση του εβραϊκού κράτους θα είναι ανάλογη με την έκπληξη. Υποστηρίζει ακόμη ότι σε περιφερειακό επίπεδο, τα γεγονότα των τελευταίων ωρών αντικατοπτρίζουν την ευθραυστότητα των Συμφωνιών του Αβραάμ, καθώς η Χαμάς, προσελκύοντας ισραηλινά στρατεύματα στο έδαφος της Γάζας, υπολογίζει σε «αποστασιοποίηση» του «αραβικού δρόμου» από μια ειρήνη, που δεσμεύει τα καθεστώτα, αλλά όχι απαραίτητα τους λαούς. Κατά τον ίδιον, το ουσιαστικό βρίσκεται ωστόσο αλλού και μπορεί να συνοψιστεί σε μια υπενθύμιση. «Το Ισραήλ μπορεί να έχει τον πιο ισχυρό στρατό στην περιοχή, την πιο ευημερούσα οικονομία, την πιο εκθαμβωτική επιστημονική και τεχνολογική δημιουργικότητα, την ισχυρότερη κοινωνία των πολιτών παρά τις διαιρέσεις του, αλλά δεν μπορεί να ενεργεί ωσάν το Παλαιστινιακό να μην υπήρχε, να μην υπάρχει πλέον». Καταλήγει με εκμυστήρευση που του είχε κάνει πρώην αρχηγός του επιτελείου του βρετανικού στρατού, ο οποίος εκφράζοντας την ανησυχία του πριν από είκοσι χρόνια, στα μέσα της δεύτερης Ιντιφάντα, του είχε αναφέρει: «Οι στρατοί δεν είναι φτιαγμένοι για αστυνομικές επιχειρήσεις, χάνουν την αποτελεσματικότητά τους και το ηθικό τους».
Στο ίδιο μήκος κύματος, στην εφημερίδα Le Figaro o ισλαμολόγος Ζιλ Κεπέλ υποστηρίζει ότι η αιματηρή επίθεση της Χαμάς στο εβραϊκό κράτος μπορεί να συγκρίθηκε με τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ τον Οκτώβριο του 1973, αλλά θυμίζει περισσότερο την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και αποτελεί πλήγμα όχι μόνο για το Ισραήλ, αλλά και για τις δυτικές δυνάμεις, ενώ ο διευθυντής του Ινστιτούτου Iris, Ντιντιέ Μπιγιόν, σε συνέντευξή του υποστηρίζει και αυτός ότι η επίθεση της Χαμάς εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τεχεράνης, η οποία επιδιώκει να τορπιλίσει την προσέγγιση μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας.
