ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΟΣΧΟΒΗΣ
Ήμουνα με τα φιλαράκια, τον Έκτορα και το Βαγγέλη που τον λέγαμε Σουπιά, για μια δουλίτσα στην παλιά γειτονιά, στα Παναθήναια. Νετάραμε και κάτσαμε για μια μπύρα στην παρακμιακή μπαροκαφετέρια, το Σκάρλετ, που την είχαν δυο αδέρφια,
Στο μαγαζί δε θα υπήρχε ψυχή αν δεν καθόταν μόνος σε ένα τραπεζάκι με ένα ποτήρι μπύρα ο Μοσχόβης. Έτσι μας συστήθηκε. Αρχιδιδάσκαλος Μοσχόβης.
Ο τύπος ήταν ασορτί με το μαγαζί και με τη γριά μάνα των ιδιοκτητών που μ’ ένα παλιόπανο έκανε πως καθάριζε τα τραπέζια και τον πάγκο, προφανώς για να ξεφορτωθεί το Μοσχόβη και να κλείσει.
Εμείς παραγγείλαμε από μια μπύρα για να την πιούμε γρήγορα και να της αδειάσουμε τη γωνιά. Ο Μοσχόβης, με το γένι αλά Λίνκολν, το παλιό κουστούμι, το προπολεμικό παλτό, τα μαύρα γυαλιά και το ημίψηλο, είχε άλλα σχέδια.
Αφού συστήθηκε μας ρώτησε πώς μας λένε. Του είπαμε και μας έκανε ένα fast track ψυχογράφημα. Εσύ Βαγγέλη είσαι άγιος, αμνός του Θεού, ειρηνικότερος της ειρήνης. Εσύ – και έδειξε με απειλητικό τεντωμένο δάχτυλο εμένα – είσαι λήσταρχος που πουλάς χωρίς δεύτερη σκέψη και τη μάνα σου. Για τον Έκτορα δεν είπε τίποτα.
Είπαμε να το περάσουμε στο ντούκου αλλά ο Μοσχόβης είχε πάρει φόρα. Ξέρετε ότι τα σωματίδια της ύλης έχουν μνήμη; Δεν απαντήσαμε. Ε λοιπόν, εγώ το ήξερα πριν το πουν οι επιστήμονες. Πού στηρίχτηκα; Στους αρχέγονους μύθους και στο συλλογικό υποσυνείδητο. Τον ξέρετε τον Γιούνγκ; Πού να τον ξέρετε, είστε άσχετοι.
Εκόντες άκοντες μπήκαμε στο παιχνίδι. Κάτι ξέρουμε, είπε απρόθυμα ο άγιος. Ε τότε να προχωρήσω είπε ο Μοσχόβης. Την πατήσαμε σκέφτηκα. Ο Έκτορας κοίταζε κιόλας το ρολόι του. Το λοιπόν κύριοι, πώς γίνεται οι ινδιάνοι και οι σαμάνοι της Σιβηρίας να έχουν παρόμοιους μύθους; Κάνανε ποτέ παρέα; Πίνανε μπύρες όπως καληώρα εμείς και λέγανε ιστορίες; Πώς έχουν οι οβριοί στη θρησκεία τους, όπως και άλλοι λαοί, μια γένεση που ταιριάζει γάντι στη θεωρία του μεγάλου μπουμ; Υπήρχαν άνθρωποι τότε που θυμούνται τα περιστατικά;
Καλά οι αρχέγονοι μύθοι και οι ομοιότητες αλλά το μεγάλο μπουμ πού κολλάει; Τόλμησα να ρωτήσω.
Ο Μοσχόβης κάγχασε. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει φαντασία γίνεται λήσταρχος. Κι επειδή δεν μπορεί να κλέψει φαντασία κλέβει ότι άλλο βρει. Το λοιπόν αγάπες μου, το μεγάλο μπουμ είναι η εκδίωξη των πρωτοπλάστων. Πριν από αυτό δεν υπήρχε τίποτα. Γιατί η Εδέμ ήταν χώρος δίχως δράση, δηλαδή χωρίς χρόνο, δηλαδή τίποτα. Και τι έγινε μετά; Λέει ο Θεός, πάρτε δρόμο και κάντε κουμάντο με τον ιδρώτα του προσώπου σας. Αυτό ακριβώς είπε. Που σημαίνει, για να κερδίσετε κάτι θα χάσετε κάτι. Θα ιδρώσετε. Νόμος διατήρησης της υλοενέργειας. Θεμελιώδης νόμος. Και από τότε το Σύμπαν πορεύεται με τους νόμους αυτούς. Ακτουαλισμός. Έτσι μπορούνε τώρα οι ξύπνιοι οι επιστήμονες και βγάζουν συμπεράσματα για το παρελθόν. Αλλά τα κάνουν μαντάρα στην αρχή της αρχής.
Είχαμε μείνει παγωτό. Ποιος τελοσπάντων ήταν αυτός ο δαίμονας; Πήγα να κάνω τον ξύπνιο. Σύμφωνα με αυτά που λες η μνήμη της ύλης μας βοηθάει να γνωρίζουμε με μορφή μύθων το κοσμικό παρελθόν. Τι έχεις να πεις όμως για τους μύθους που αφορούν στο Τέλος του Κόσμου; Και αυτοί ταιριάζουν με την αύξηση της εντροπίας. Πώς μας βοηθάει η μνήμη σ’ αυτό;
Πάλι γέλασε τρανταχτά ο Μοσχόβης και δυσανασχέτησε η γριά που δε σταμάταγε να ψευτοκαθαρίζει. Μα λατρεμένοι μου, πριν από αυτό το σύμπαν υπήρχε άλλο. Η ύλη κοιμήθηκε και ξαναξύπνησε. Και θυμάται τα πάντα. Περιμένει λοιπόν και πάλι το μεγάλο ύπνο.
Άκρη δεν έβγαινε. Ο Έκτορας σηκώθηκε. Ο Σουπιάς κι εγώ κοιτάξαμε τα ρολόγια μας. Ο Μοσχόβης μας έκοψε. Μπορώ να κάνω ότι θέλω. Μπορώ να σταματήσω τον χρόνο. Ξανακοιτάξαμε μηχανικά τα ρολόγια μας. Οι δείχτες είχαν σταματήσει.
