ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΝΗΣ
ΑΤΑΚΑΣ
Ο άνθρωπος με το μονόχορδο μπουζούκι μπήκε στο ταβερνάκι. Οι περισσότεροι τον γνώριζαν. Ένας μεσόκοπος περιπλανώμενος που επαναλάμβανε δύο ατάκες: «Μην ανακατεύεσαι» και «δεν έχει σημασία». Εξ ου και το προσωνύμιο Ατάκας. Πράος και γλυκύς, άριστος γνώστης της ψυχολογίας του πότη, δεν σπατάλαγε τον χρόνο του σε καφετέριες και ξενέρωτες καταστάσεις. Εκεί, ποιος θα εκτιμούσε τις ατάκες του και την προθυμία του να αυτοσχεδιάσει με το μονόχορδο μπουζούκι του, παίζοντας τις «μπαλάντες της συφοράς» και τις «ωδές στην Ευρυδίκη».
Ο Ατάκας περιδιάβαινε τα χωμένα ταβερνάκια που συχνάζαμε. Τον αγαπούσαμε αλλά δεν τον εκτιμούσαμε κατά πώς του ‘πρεπε. Δεν τον κοροϊδεύαμε αλλά τον θεωρούσαμε γραφικό. Πήραμε το μάθημά μας και το φυλάξαμε στο δωμάτιο με τους θησαυρούς της ζωής. Θησαυρούς που μπορείς να τους πεις και θαύματα, αν ορίσεις ως θαύμα αυτό που σε εκπλήσσει. Το αναπάντεχο. Αυτό που είναι έξω από την στερεότυπη λογική.
Εκείνο το βράδυ ο Τάσος, από τα καλύτερα παιδιά της παρέας, του πέταξε την ατάκα για να τον προλάβει: Δεν έχει σημασία. Ο Ατάκας τον κοίταξε με βλέμμα προφήτη και του απάντησε επιδοκιμαστικά: Αυτό έχει σημασία.
Μετά, σαν αρχαίος ραψωδός, με τη συνοδεία του μονόχορδου μας είπε τα παρακάτω λόγια: Ο κόσμος, για τους ιουδαίους και τους χριστιανούς φτιάχτηκε από το μηδέν από έναν άχτιστο θεό. Ο θεός αυτός, μαζί με τον κόσμο, έφτιαξε το νόημα και την σημασία. Κρατάω τη δημιουργία εκ του μηδενός και εφόσον το μηδέν είναι το τίποτα, δεν έχει καμία σημασία και δεν παράγει ούτε νόημα ούτε σημασία.
Δεν ήταν μόνο αναπάντεχο, ήταν καταπληκτικό. Τη διάλεξη που μας έκανε για το μηδενισμό, σύντομη και περιεκτική, την καταλάβαμε στο βαθμό που μας επέτρεψε ο άφθονος οίνος που είχαμε καταναλώσει. Αυτό είχε σημασία.
