ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΝΗΣ
ΑΥΤΟΓΚΟΛ
Για να αποφύγω παρεξηγήσεις του τύπου αυτό είναι σόκιν ή υπαινικτικά σόκιν και να εξομαλύνω τις σχέσεις με φίλους που συστέλλονται μειώνοντας την εντροπία τους ενώ το σύμπαν διαστέλλεται αυξάνοντάς την και αφού διαπιστώσω ότι η εντροπή είναι αντιστρόφως ανάλογη της εντροπίας, μετά από όλα αυτά το τόσο σοβαρά και αστεία ταυτόχρονα, αποφασίζω και διατάσσω εαυτόν: επίστρεψε στα σεμνά και μη παρεξηγήσιμα, μην ακολουθείς τον Ροΐδη και τον Αριστοφάνη διότι θα στερηθείς και των ελαχίστων αναγνωστών σου.
Ξύπνησα λοιπόν στις έντεκα, όπως το συνηθίζω. Ούτε νερό δεν έριξα στα μούτρα μου και πήρα σκουντουφλώντας τα πόδια μου μέχρι την καφετέρια του Φώτη. Μού ‘φερε τον καφέ, άναψα ανυπόμονα το τσιγάρο, δυο ρουφηξιές και πάω στην τουαλέτα. Βλέπω τον γκολκίπερ του Α.Ο.Π. Του λέω, χάλια χτες, τι ήταν αυτό που πάθατε. Μου λέει, αφού δεν έχουμε ομάδα, τι περιμένεις. Του λέω, δεν έχετε ούτε τερματοφύλακα, τα τρώει όλα όρθιος.
Εκείνη τη στιγμή μπαίνει ο Φώτης και γουρλώνει τα μάτια του. Τι έπαθες και μιλάς στο καθρέφτη Πιερ Πάολο; Μου είπε.
