ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΝΗΣ
Μα τι σού είναι αυτή η ποίηση
Η ροδόχρωμη αυγούλα Ηώ. Ο κυρ Σπύρος στο μπαλκόνι χαιρετάει. Όχι σαν βασιλιάς, όχι σαν πρωθυπουργός. Ούτε σαν μπαμπάς τον γιο. Τον ήλιο χαιρετάει που προβάλλει, τον λαμπρό. Γεια σου Ήλιε Ηλιάτορα. Γεια σου και σένα Σπύρο. Εκείνος ο Σπύρος ο αρχαίος που κάποτε έγραφε φουτουριστικά στιχάκια στη γκο… Αυτός. Όλα δουλεύουν κυκλικά. Το ρολόι, ο κινητήρας Βάγκελ, το Σύμπαν του Αϊνστάιν. Και η σκέψη μου που όλο γυρίζει σε σένα, το Σύμπαν. Και τώρα; Μαθήματα ποίησης σε αρχάριους. Οι τριανταφυλλιές ανθίζουν χωρίς σκέψη. Τονίζει το «χωρίς σκέψη». Αυτό κάνει ποιητική τη φράση. Τι μου λες! Οι τριανταφυλλιές ανθίζουν, το ξέρουν και τα νήπια. Το «χωρίς σκέψη» βαθαίνει το πράγμα. Το κάνει ποιητικό. Το θαύμα δεν χρειάζεται σκέψη. Πόσοι αντιλαμβάνονται πραγματικά την γέννηση σαν θαύμα; Μόνον οι ποιητές.
Ο ποιητής πρέπει να γράφει χωρίς σκέψη; Κάθε άλλο. Ο ποιητής πρέπει να καλοζυγιάζει κάθε λέξη, κάθε σύνδεσμο κάθε κόμμα και να τα βάζει σε τάξη. Μια μικρή αλλαγή και το οικοδόμημα καταρρέει. Του Πύρρου το στεφάνι σε μια γωνιά της Κόλασης στολίδι τόχουν κάνει. Του κυρ Σπύρου κι αυτό; Όχι αυτό είναι δικό μου. Δε μου φαίνεται και σπουδαίο. Μα δε κάνω εγώ τα μαθήματα. Τότε προς τι το παράδειγμα; Δεν υπάρχουν δόκιμοι ποιητές; Ή θέλεις κι εσύ να συμμετέχεις σε κάτι που μετέχουν όλοι οι Έλληνες; Πες το κι έτσι.
Κι επειδή το παρατραβήξαμε με τους αδόκιμους ποιητές, να και κάποιος αληθινός:
Επειδή και της Θαλάσσιας
Πέτρας εύσχημος ο τρόπος είναι να υποκρίνεται
Μια τρικυμία και το Γοργόνιον
Συναινεί των ιπποκάμπων τα τέθριππα όλα
Να κινούν πάνω στην άργιλο ή το κόκκινο χώμα
Κάποιου νέου Ικαρίου πελάγους
Με πολλών σταγόνων άγρια –
Λούλουδα και μαργαρίτες ώστε
Κάθε να ‘ναι ζωή.
Οδυσσέας Ελύτης ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΤΡΕΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ ΤΟΥ – Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
