ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΙΑΝΗΣ
ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΙΚΡΗ
Το βουνό απέναντι. Γεια σου Βασίλη Ντούρο. Συγκίνηση με διακατείχε όταν ήμουν μειράκιον. Η πατρίδα μου έλεγα. Ο ήλιος ανατέλλει πάνω από τα βουνά της. Χαζεύαμε αυτή την ανατολή από τη βάρκα. Άλλοτε με τον αδερφό μου. Άλλοτε μόνος μου. Τότε που πιάναμε τα μικρά ψάρια. Χάφτανε το δόλωμα με απίστευτη λαιμαργία. Το καταπίνανε. Βασανιζόντουσαν. Δε δίναμε σημασία. Πανηγυρίζαμε. Κι άλλη παντόφλα ! Φωνάζαμε όταν πιάναμε μεγαλούτσικη πέρκα.
Τα ψάρια που πιάσαμε και εκείνα που δεν πιάσαμε δεν υπάρχουν πια. Αυτή η μικρή θάλασσα έχει αλλάξει πολλούς πληθυσμούς από τότε. Εμείς; Πόσο αλλάξαμε; Θυμάμαι το Εγώ και το Αυτό μου πριν εξήντα χρόνια; Κάτι θυμάμαι. Τα όνειρα που έκανε ξύπνιο και τα όνειρα του ύπνου ενός παιδιού έντεκα χρονών. Πριν πενήντα χρόνια τα όνειρα ενός νεαρού επαναστάτη. Πριν σαράντα ενός προβληματισμένου νέου άνδρα με οικογένεια. Η αίσθηση ότι δεν άλλαζε τόσο πολύ το Εγώ όσο το Αυτό. Ο ύπνος όλο και πιο ταραγμένος, τα όνειρα όλο και πιο αδιέξοδα. Μα υπάρχουν άραγε μόνο το Εγώ και το Αυτό; Υπάρχουν τρόπος του λέγειν διότι πρόκειται για βολικές επινοήσεις της ψυχανάλυσης. Γιατί έχω την εντύπωση πώς υπάρχει και Εκείνο που κανείς δεν αγγίζει και που αποτελεί την Αρχή της Τριάδας; Μήπως κρύβεται η Αλήθεια του Θεού στο Εκείνο; Και το Υπερεγώ είναι ένα εποικοδόμημα που πολλοί, πάρα πολλοί δεν μπορούν να αντέξουν. Ένα σύνολο κανόνων και συμβάσεων να σφυρίζει μέσα στο μυαλό μας. Για να ζούμε σαν κοινωνία. Ζηλεύω τα κοσμικά σωματίδια. Θυμούνται αλλά δεν δεσμεύονται.
Επιστρέφω στη μικρή θάλασσα. Δεν ψαρεύω πια. Τα λυπάμαι τα ψάρια. Δεν λέω η πατρίδα μου για την Εύβοια. Ιδανικός ήταν ο πατέρας μου, όχι η πατρίδα του. Εκεί που υπήρχαν οι φλογεροί επαναστάτες, ζούσαν και αχρεία καθάρματα, προδότες και παλιάνθρωποι. Στην πατρίδα του Παπανικολάου του γιατρού του οποίου η ανακάλυψη σώζει εκατομμύρια γυναίκες σ’ ολόκληρο τον κόσμο έζησε και ο Πέτρος Μυλωνάς που κάρφωσε τον συμμαθητή του, τον θείο μου που εκτέλεσαν οι Γερμανοί.
Μ’ αρέσει να βλέπω την ανατολή, όπου κι αν βρίσκομαι. Η μικρή θάλασσα κυριαρχεί στη μνήμη αλλά δε με δεσμεύει. Πατρίδα μας είναι Εκείνο. Η μικρούλα η ψυχή μας.
