Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών σήμερα τα ξημερώματα, ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης, παραγωγός και συγγραφέας Λάκης Παπαστάθης. Ένας πολύπλευρα δημιουργικός άνθρωπος, που άφησε τη προσωπική του σφραγίδα σε διαφορετικά μέσα έκφρασης (κινηματογράφος, τηλεόραση, λογοτεχνία, κριτική κ.α.).
Ένα από τα σημαντικά κεφάλαια της καλλιτεχνικής του ζωής ήταν η πολιτιστική εκπομπή «Παρασκήνιο» την οποία δημιούργησε μαζί με τον σκηνοθέτη Τάκη Χατζόπουλο και η οποία άρχισε να προβάλλεται στην ΕΡΤ το 1976 μέχρι και το 2013. «…χωρίς πάθος, τέχνη δεν γίνεται» –Λάκης Παπαστάθης
Ο Λάκης Παπαστάθης γεννήθηκε στο Βόλο το 1943. Σπούδασε στο Κέντρο Σπουδών Κινηματογράφου (1963). Το 1972 πρωτοσκηνοθετεί τη μικρού μήκους ταινία Γράμματα από την Αμερική, η οποία βραβεύεται στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Την περίοδο 1968-1971 εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη, κυρίως στην Ευδοκία του Αλέξη Δαμιανού. Τρία χρόνια αργότερα περνά στην τηλεόραση, όπου ως σκηνοθέτης-παραγωγός, δημιουργεί με τον Τάκη Χατζόπουλο τις σειρές Παρασκήνιο και Ιστορικό Αρχείο.
Σκηνοθέτησε τις μεγάλου μήκους ταινίες: Τον καιρό των Ελλήνων (1981), Θεόφιλος (1987), Το μόνον της ζωής του ταξείδιον (2001), Ταξίδι στη Μυτιλήνη (2010).
Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών αποχαιρετά με απόλυτη θλίψη τον σημαντικό Έλληνα σκηνοθέτη, Λάκη Παπαστάθη.
Το μεγάλο δημιουργικό του έργο φώτισε το πολιτιστικό τοπίο της Ελλάδας, σημαδεύοντας με την επώνυμη γραφή του τα οπτικοακουστικά δρώμενα της κινηματογραφικής τέχνης κι όχι μόνο.
Από τις πρώτες του δημιουργίες μικρού μήκους, υπήρξε ένας από τους στυλοβάτες του νέου ελληνικού κινηματογράφου και εν συνεχεία με όλο το κινηματογραφικό του έργο δεκαετιών, στις μεγάλου μήκους ταινίες του και στις σειρές ντοκιμαντέρ που υλοποίησε, απέδειξε τον εμπνευσμένο ρόλο του δημιουργού με τη δύναμη της γραφής του και το προσωπικό εύρος σύλληψης και υλοποίησης της Τέχνης που αγάπησε.
Ο Λάκης Παπαστάθης, επίτιμο μέλος του σωματείου μας, στήριξε με τη παρουσία του πάντα, τα οράματα και τις διεκδικήσεις των Ελλήνων Σκηνοθετών. Στους νεότερους δίδαξε: πως για να γίνεις καλλιτέχνης πρέπει να ζεις σαν καλλιτέχνης, να γίνεις ο ίδιος έργο τέχνης, πράγμα που τήρησε και διατήρησε μέχρι το τέλος, χωρίς να φοβάται κανένα τίμημα.
Τον αποχαιρετούμε με αληθινή, βαθιά συγκίνηση. Καλό ταξίδι, Λάκη!!!
Σμαράγδα Μ.
