Ο Ιούλιος Μαζαρέν, εξελληνισμένα Μαζαρίνος, (Jules Mazarin, Giulio Mazarini ή Mazzarini, 14 Ιουλίου 1602 – 9 Μαρτίου 1661), του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Τζούλιο Ραϊμόντο Ματσαρίνο ή Ματζαρίνι (στα γαλλικά Ζυλ Μαζαρέν) ήταν Γαλλο-Ιταλός καρδινάλιος, . Ήταν σημαντικός συλλέκτης έργων τέχνης και κοσμημάτων, ιδιαιτέρως διαμαντιών, και κληροδότησε τα “διαμάντια του Μαζαρέν” στον Λουδοβίκο ΙΔ’ το 1661, ορισμένα από τα οποία παραμένουν στη συλλογή του Μουσείου του Λούβρου στο Παρίσι. Όπως ο Ρισελιέ, έτσι και ο καρδινάλιος Ιούλιος Μαζαρέν έπαιξε μεγάλο ρόλο στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, τον 17ο αιώνα.
Η καταγωγή του Μαζαρέν ήταν ιταλική. Γεννήθηκε το 1602 στην Πεσίνα, η οποία τότε αποτελούσε μέρος του Βασιλείου της Νάπολης. Παρήγγειλε αρκετές όπερες (όπως τον Ορφέα) και θεατρικά έργα για την γαλλική αυλή προσπαθώντας να φέρει την ιταλική κουλτούρα στο Παρίσι.
Μετά το θάνατο του Λουδοβίκου ΙΓ’, ο Μαζαρέν απόκτησε την εύνοια της Άννας της Αυστριακής, η οποία είχε αναλάβει την αντιβασιλεία ως την ενηλικίωση του γιου της Λουδοβίκου ΙΔ’, και ήταν ο ουσιαστικός ρυθμιστής της πολιτικής ζωής της Γαλλίας. Η μετριοπαθής συμπεριφορά του ήταν αντίθετη με την υπεροψία του Ρισελιέ, και η Άννα τον συμπαθούσε πολύ και του συμπεριφερόταν τόσο οικεία ώστε δημιουργήθηκαν φήμες ότι παντρεύτηκαν κρυφά και ότι ο Δελφίνος ήταν απόγονός τους.
