Τα κίνητρα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πίσω από το “βέτο” σε ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ έχουν γίνει αντικείμενο πολυάριθμων αναλύσεων. Μια άλλη προσέγγιση επιχειρεί το Spiegel με μια αναδρομή στο 1952, όταν η Τουρκία ζητούσε να ενταχθεί η ίδια στη Βορειοατλαντική Συμμαχία υπό την απειλή των επεκτατικών αξιώσεων του Στάλιν.
“Τον περασμένο Φεβρουάριο η Τουρκία τίμησε μια σημαντική επέτειο: πριν από 70 χρόνια εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, τρία χρόνια πριν από τη Γερμανία. Ήταν μια μεγάλη επιτυχία της διεθνούς πολιτικής, έπειτα από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις και ενάντια στην αρχική αντίσταση πολλών μελών του ΝΑΤΟ. Για μεγάλο χρονικό διάστημα η Τουρκία ανταπέδιδε την εμπιστοσύνη και, έως και τις ταραχές στην Κύπρο τη δεκαετία του 1960, θεωρείτο αξιόπιστος σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών και πρότυπο μαθητή στο ΝΑΤΟ.
Από ιστορικής άποψης, η Άγκυρα θα έπρεπε να κατανοεί πολύ καλά τη Σουηδία και τη Φινλανδία. Γιατί η Τουρκία βρέθηκε κάποτε υπό την τεράστια απειλή της επιθετικής σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής.”
Κι ενώ ο Τούρκος πρόεδρος άφηνε αιχμές για “λάθος” του ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά και την Ελλάδα, ο αρθρογράφος θυμίζει τους λόγους πίσω από την παράλληλη ένταξη των δύο χωρών στη Συμμαχία και το τότε επιχείρημα της τουρκικής πλευράς ότι “η Ελλάδα και η Τουρκία είναι πολυτιμότερες για το ΝΑΤΟ απ’ ό,τι το Λουξεμβούργο, η Δανία ή η Ολλανδία.”
Με το βλέμμα στραμμένο στην Τουρκία, η Frankfurter Allgemeine Zeitung φιλοξενεί αφιέρωμα στη γενιά που μεγάλωσε έχοντας γνωρίσει μόνο έναν ηγέτη, με τίτλο “οι νέοι Τούρκοι στρέφουν την πλάτη στον Ερντογάν”. Αναφερόμενος σε μια σειρά από “αγκάθια” στην τουρκική κοινωνία, ο αρθρογράφος επικαλείται πρόσφατη έρευνα, κατά την οποία 73% των νέων 18-25 ετών θα εγκατέλειπαν τη χώρα εάν είχαν τη δυνατότητα. Και καταλήγει ότι “ίσως όλα αλλάξουν πάλι προς το καλύτερο. Όμως μέχρι τότε πολλοί νέοι Τούρκοι θα έχουν γυρίσει την πλάτη στη χώρα τους”.
Κατερίνα Αλεξανδρίδη
Πηγή: Deutsche Welle
