Ο ηθοποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών. Ο σπουδαίος ηθοποιός, το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» καθώς αντιμετώπιζε σοβαρό αναπνευστικό πρόβλημα.
Πριν λίγους μήνες, ο Κώστας Καζάκος αποχώρησε από την παράσταση «Ματωμένα Χώματα» όπου θα πρωταγωνιστούσε λίγο πριν την πρεμιέρα και τη θέση του πήρε ο Νικήτας Τσακίρογλου.
Κώστας Καζάκος: Το βιογραφικό του σπουδαίου ηθοποιού
Ο Κώστας Καζάκος γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας. Στα 18 του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει παιδαγωγός ωστόσο η αριστερή κληρονομιά του πατέρα του έγινε λόγος αρνητικής αντιμετώπισής του από το πανεπιστήμιο.
Του ζητούσαν χαρτί κοινωνικών φρονημάτων και επειδή δεν το είχε, δεν του επέτρεψαν την εγγραφή του στη σχολή. Έτσι, άλλαξε σταδιοδρομία και φοίτησε στην Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (1953-1956) και στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (1954-1957).
Το 1973 τιμήθηκε με το Α’ Χρυσό Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την αρτιότερη παραγωγή, της μεταφοράς της Λυσιστράτης. Υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου.
Ήταν Ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου και μέλος της Επιτροπής Άδειας Άσκησης επαγγέλματος του Ηθοποιού, συνιδρυτής του Ελεύθερου Θεάτρου (μαζί με τον Λέοντα Τριβιζά) και ιδρυτής του ιδρύματος «Τζένη Καρέζη».
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 και του Οκτωβρίου 2009 εκλέχθηκε βουλευτής με το ΚΚΕ, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Ο Κώστας Καζάκος ήταν πάντα και σταθερά στο πλευρό του ΚΚΕ.
Από το 1968 μέχρι το 1992 υπήρξε παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Καρέζη, με την οποία απέκτησε τον γιο τους, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο (γενν. 1969). Από το 1997 έως σήμερα ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Κόλλια, με την οποία έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά: τον Αλέξανδρο (γενν. 1997), την Άρτεμι-Γεωργία (γενν. 1998), την Ηλέκτρα (γενν. 2002) και τη Μάγια (γενν. 2008). Η Άρτεμις-Γεωργία έχασε τη ζωή της στις 25 Ιουνίου 1999, σε ηλικία 8 μηνών και μία εβδομάδα μετά την βάπτισή της, πάσχοντας από μία σπάνια ασθένεια.
Κώστας Καζάκος: Ο έρωτας με τη Τζένη Καρέζη
«Θα ήθελα να είχα γνωρίσει πιο πριν τον Κώστα. Να είχα κερδίσει τα χαμένα χρόνια. Τίποτα άλλο. Βλέπεις εγώ σε όλη μου τη ζωή περίμενα τον Καζάκο. Δεν τον είχα βρει και περιπλανιόμουν», είχε δηλώσει κάποτε η Τζένη Καρέζη για τον Κώστα Καζάκο ο οποίος υπήρξε ο δεύτερος σύζυγός της.
Ο έρωτας της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου γεννήθηκε στα κινηματογραφικά πλατό, όπως και άλλοι και πάνω από ένα… τάβλι. Οι δυο τους γνωρίζονταν από παλιά και είχαν συναντηθεί πολλές φορές όμως η η κινηματογραφική τους συνάντηση στο «Κοντσέρτο» ήταν σα να επρόκειτο για την πρώτη φορά.
Το γύρισμα το οποίο αποδείχθηκε μοιραίο και για τους δύο, έγινε στον Ισθμό της Κορίνθου. Εκείνος ντυμένος λοχαγός περίμενε με την Καρέζη και τον Δημόπουλο να περάσει τη διώρυγα ένα πλοίο. Μέχρι να ξεκινήσει το γύρισμα, κάθισαν οι δυο τους κάτω από μία ελιά και ξεκίνησαν να παίζουν τάβλι. Αυτό γινόταν σε κάθε διάλειμμα των γυρισμάτων και η μία παρτίδα έφερε την άλλη και μετά τον έρωτα.
Ο γάμος τους έγινε έναν χρόνο μετά και συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 1968. Η ευτυχία τους ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 1969, με τον ερχομό του γιού τους, Κωνσταντίνου.
Κώστας Καζάκος: Το κόλπο για να μην κουμπαριάσει με τον Παπαδόπουλο
Τόσο ο Κώστας Καζάκος όσο και η Τζένη Καρέζη είχαν αριστερές πεποιθήσεις μάλιστα στα χρόνια της δικτατορίας έκαναν τον δικό τους αγώνα εναντίον του καθεστώτος. Και όμως, το ζευγάρι παραλίγο να κουμπαριάσει με την Χούντα. Πώς θα γινόταν αυτό;
Όσα παιδιά γεννιόντουσαν την 21η Απριλίου, τα βάφτιζε ο Παπαδόπουλος ή η σύζυγος του Δέσποινα ή κάποιος από την οικογένεια του Ζωιτάκη, που συμμετείχε στο πραξικόπημα. Λέγεται μάλιστα, πως το ζευγάρι είχε καταστρώσει ολόκληρο σχέδιο προκειμένου να αποφύγουν την κουμπαριά σε περίπτωση που ο γιος τους γεννιόταν την 21η Απριλίου.
Κώστας Καζάκος: Όταν η Χούντα πέρασε σε εκείνον και την Τζένη Καρέζη χειροπέδες
Το 1968, ο Κώστας Καζάκος και η Τζένη Καρέζη συστήθηκαν στο κοινό και ως θιασάρχες με το ιστορικό έργο του Γεώργιου Ρούσσου «Θεοδώρα η μεγάλη». Η συγκεκριμένη παράσταση αλλά και το θρυλικό «Το μεγάλο μας τσίρκο» αποτέλεσαν από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους.
Το κοινό, από την πρεμιέρα κιόλας η οποία έγινε στις 22 Ιουνίου 1973 στο θέατρο «Αθήναιον» της οδού Πατησίων, αγάπησε την παράσταση και το έργο έγινε αμέσως σύμβολο του αγώνα κατά της Χούντας.
Οι έξυπνες αλληγορίες του κατόρθωσαν να διαφύγουν της λογοκρισίας. Το 1973 όμως η Χούντα όχι μόνο «κατέβασε» το έργο αλλά πέρασε και χειροπέδες στο ζευγάρι. Έναν μήνα αργότερα και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου συνελήφθησαν εκ νέου.
Παρά τις συλλήψεις τους, οι δυο τους κατόρθωσαν και ανέβασαν εκ νέου το «Μεγάλο μας τσίρκο» το οποίο γνώρισε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία.
Κώστας Καζάκος: Δεν ένιωσε ποτέ σταρ
«Μου στοίχισε πάρα πολύ το ότι δεν είχα την ευκαιρία να σπουδάσω», εξομολογήθηκε ο Κώστας Καζάκος σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο τέλος του 2021 στην κάμερα της εκπομπής «Ελένη» ενώ τόνισε τότε πως δεν ένιωσε ποτέ σταρ του σινεμά.
«Δεν αισθάνθηκα ποτέ σταρ του σινεμά. Είχα πάντα την αίσθηση ότι με το σινεμά κάτι δεν κάναμε καλά. Η Τζένη Καρέζη ήταν άλλης σχολής, άλλης νοοτροπίας, καλλιεργημένο άτομο. Πάλεψε με όλη της τη δύναμη να αξιοποιήσει τα προσόντα της, τον πλούτο που είχε», είχε δηλώσει τότε χαρακτηριστικά ο Κώστας Καζάκος.
Κώστας Καζάκος: Όταν συνεργάστηκε με τους Manowar
Οι Manowar ανέβηκαν στην σκηνή του «Release Athens» στο τέλος του 2021 και παρουσίασαν το «The Revenge Of Odysseus». Το έργο τους ήταν εμπνευσμένο από την «Οδύσσεια». Το τραγούδι, «The Revenge Of Odysseus» ηχογραφήθηκε στην Ελλάδα και για τη δημιουργία του ενώθηκαν οι δυνάμεις ορισμένων ανθρώπων οι οποίοι φαινομενικά δεν έχουν κάτι κοινό. Συγκεκριμένα, οι ηθοποιοί Κώστας Καζάκος, ο γιος του Κωνσταντίνος Καζάκος αλλά και ο Σάκης Τόλης του συγκροτήματος Rotting Christ ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους Manowar και το αποτέλεσμα ήταν μοναδικό.
Ο Κώστας Καζάκος στο νέο τραγούδι των Manowar υποδύθηκε τον Οδυσσέα ενώ ο Κωνσταντίνος Καζάκος τον Τηλέμαχο. Οι δυο ηθοποιοί απέδωσαν το ομηρικό έπος σε Αρχαία Ελληνικά ενώ η μετάφραση του, έφερε την υπογραφή του Σάκη Τόλη.
Κώστας Καζάκος: Η απώλεια της οκτώ μηνών κόρης του που τον «σημάδεψε»
Ο Κώστα Καζάκος από το 1997 έως και σήμερα ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Τζένη Κόλλια. Οι δυο τους είχαν αποκτήσει τέσσερα παιδιά. Τον Αλέξανδρο, την Άρτεμις – Γεωργία, την Ηλέκτρα και τη Μάγια. Το 1999, όμως, μόλις μια εβδομάδα μετά τη βάπτιση της οκτώ μηνών Άρτεμις – Γεωργίας, το παιδί πέθανε βυθίζοντας στο πένθος όλη την οικογένεια.
Η μικρή κόρη του Κώστα Καζάκου και της Τζένης Κόλλια, διαπιστώθηκε – όπως έγραφε η εφημερίδα «Τα Νέα» τον Ιούνιο του 1999 – ότι έπασχε από μια σπάνια ασθένεια. Ήταν ένα είδος όγκου στο κεφάλι, που δεν σταματούσε η εξέλιξή του. Το βρέφος χειρουργήθηκε στο νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», όμως, οι γιατροί δεν έδιναν καμία ελπίδα. Το παιδί κατέληξε στις 25 Ιουνίου 1999.
Κώστας Καζάκος: Η τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη
Η τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη του Κώστα Καζάκου ήταν στην εκπομπή Art Week και την Λένα Αρώνη, όπου είχε μιλήσει για την Τζένη Καρέζη και όσα έζησαν οι δυο τους.
«Τότε υπήρχε ήδη μια καθαρή επαφή με τον κόσμο, ειλικρινής, ανιδιοτελής κι ούτε είχαμε σκοπό να πλουτίσουμε και να κερδοσκοπήσουμε. Ένα, δύο σπίτια είχαμε, στεγαστήκαμε ωραία και καλά περάσαμε. Ό,τι βγάλαμε, γιατί πολλές φορές οι αγελάδες ήταν παχιές, πάλι τα έφαγε το θέατρο. Το θέατρο δεν σε κάνει πλούσιο.
Όταν αρρώστησε η Τζένη και πέθανε, μου έλεγαν δεν λυπάσαι; Τι να λυπηθώ; Πέρασε μια ζωή, που μακάρι να τη ζούσαν όλες οι Ελληνίδες. Τιμήθηκε, αγαπήθηκε, πέρασε καλά και δοξάστηκε. Τι άλλο να κάνεις; Έκανε το παιδί κι είχε την οικογένειά της. Αυτό που προκαλεί λύπη ήταν ότι θα μπορούσε να έχει 10-15 χρόνια ακόμα, όπου ήταν στην ωριμότητά της να παίξει ρόλους» είχε αναφέρει ο Κώστας Καζάκος.
Κώστας Καζάκος: Το «αντίο» του ΚΚΕ
«Με βαθιά θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετούμε έναν από τους μεγάλους του θεάτρου, τον αγαπημένο, τον πολύτιμο σύντροφό μας στα μικρά και τα μεγάλα, στα εύκολα και τα δύσκολα, στις χαρές και τις πίκρες της ζωής και του αγώνα, Κώστα Καζάκο» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και τονίζει στη συνέχεια:
«Ο Κώστας Καζάκος δεν ήταν μόνο προικισμένος ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφραστής θεατρικών έργων. Ήταν μια γενναιόψυχη προσωπικότητα, με διεισδυτικό στοχασμό και βαθιά συνείδηση της κοινωνικής αποστολής της τέχνης να εξανθρωπίζει τον άνθρωπο. Όσα σπουδαία κατάφερε στον χώρο της τέχνης δεν τα όφειλε απλά στα δώρα που του χάρισε η φύση, την κραταιά φωνή, την αγέρωχη αρρενωπή μορφή, το επιβλητικό παράστημα, αλλά κυρίως στις ψυχικές και πνευματικές αρετές, που σμιλεύτηκαν κι ωρίμασαν κοπιαστικά και με θυσίες από τα νεανικά του χρόνια στο καμίνι της βιοπάλης και μέσα από το πάθος του για τη μόρφωση και την πνευματική καλλιέργεια.
Η αγωνιστική κληρονομιά του πατέρα του και τα προσωπικά του βιώματα τον τοποθέτησαν από νωρίς στην πλευρά των αδικημένων, στην πλευρά εκείνου “του τμήματος του λαού που κουβαλάει το μεγαλύτερο κοινωνικό βάρος”, όπως έλεγε ο ίδιος αναφερόμενος στην εργατική τάξη και τον ρόλο της στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Η επιλογή του θεατρικού δρόμου ήταν συνειδητή, δεμένη άρρηκτα με την πορεία της ταξικής και ιδεολογικής του συνειδητοποίησης. Από την πρώτη του θεατρική εμφάνιση μετά την αποφοίτησή του από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν, στο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ “Ο κύκλος με την κιμωλία”, αλλά και σε όλη τη διαδρομή του στο θεατρικό σανίδι και τον κινηματογράφο, ο Κώστας Καζάκος διένυσε μια εμβληματική πορεία, με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα σπουδαίων συγγραφέων, κατορθώνοντας να “δαμάσει” με καθαρό και γι’ αυτό ουσιαστικά λαϊκό τρόπο, θεατρικά κείμενα -κλασσικής και σύγχρονης δραματουργίας- που απευθύνονται στα πιο μύχια συναισθήματα και στις πιο υψηλές σκέψεις της ανθρωπότητας. Ως θιασάρχης και σκηνοθέτης επέλεγε προσεκτικά τα έργα που ανέβαζε, με κριτήριο να είναι κοινωνικά και ιστορικά χρήσιμα, όπως η παράσταση – σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα “Το μεγάλο μας τσίρκο”.
Το 2023 θα συμπλήρωνε 70 χρόνια προσφοράς στο θέατρο. Ακατάβλητος μέχρι το τέλος υπηρέτησε τη δραματική τέχνη με πίστη και πάθος θεμελιωμένα στη βαθιά εκτίμηση για τη δύναμή της, στην άποψή του ότι το θέατρο “παρέχει παιδεία και είναι η πιο λαϊκή, επίκαιρη, άμεσα κατανοητή και ζωντανή τέχνη”, στην πεποίθησή του ότι “το θέατρο σίγουρα δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μπορεί όμως να αλλάζει τους ανθρώπους” όπως έλεγε.
Πιστός στον δημιουργικό και διαπαιδαγωγητικό ρόλο της προοδευτικής τέχνης και έχοντας εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνατότητες του εργαζόμενου λαού, ο Κώστας Καζάκος αφιέρωσε όλη του τη ζωή, τη σκέψη, το συναίσθημα και το ταλέντο του στο να μας βοηθήσει “να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας, να ανεβάσουμε το ηθικό μας και αποφασιστικά να αποκεφαλίσουμε το ανθρωπόμορφο τέρας που μας καταστρέφει τη ζωή“.
Αισθάνονταν πάντα την τέχνη ως αγώνα για ανάταση, πρόοδο, εξέλιξη που δεν σταματάει ποτέ και θεωρούσε σύμφυτη με τον καλλιτέχνη την αγωνιστική στάση ζωής, την οποία ο ίδιος ακολούθησε σταθερά και αταλάντευτα μέχρι το τέλος. Ανταποκρινόμενος στην ιστορική αναγκαιότητα της εποχής μας, ο Κώστας Καζάκος συστρατεύθηκε επί δεκαετίες, στην πρώτη γραμμή, με το ΚΚΕ, ακόμα και από τη θέση του βουλευτή του, πάντα παρών σε όλους τους αγώνες του εργατικού-ταξικού και του αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος.
Η πολιτική δράση του ήταν μια αρμονική συνύπαρξη της ζωής και της καλλιτεχνικής πράξης. Η ιδεολογία του καθόριζε τη ζωή του και αυτό έβγαινε αβίαστα και στη δουλειά του. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε στον Κώστα Καζάκο την πολιτική δράση από την καλλιτεχνική του δραστηριότητα. Πρώτα από όλα με το έργο του υπηρέτησε τα προωθημένα κοινωνικά ιδανικά του και την τάξη- φορέα τους κι έπειτα, με την ενεργή παρουσία του σε όλες τις μεγάλες πολιτικές μάχες, επιβεβαίωσε όσα με το έργο του εννοούσε.
Ο σύντροφος Κώστας θα μείνει στις καρδιές μας, θα μείνει στις καρδιές όλου του κόσμου του λαϊκού, αυτού του “εχθρού λαού”, που τόσο αγαπούσε και τόσο του έμοιαζε με την απλότητα, τη ζεστασιά και τη λαϊκότητα της μεγάλης του ψυχής. Δεν θα ξεχαστεί, γιατί ήταν ένας γεμάτος πάθος και δύναμη πρωταγωνιστής, όχι απλά στη σκηνή, στα πλατό, στις εξέδρες των διαδηλώσεων, αλλά τελικά στην Ιστορία. “Λαχτάρησε μια χώρα” όπου ο λαός θα πάψει “να περιμένει μάταια τον καιρό”. Και αν οι λίγοι αυτό δεν του το συγχωρούν, είναι μια επιβεβαίωση ότι έκανε το καθήκον του σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος, είναι μια επιβράβευση της ζωής του. Οι μέρες που ο λαός “θα αρνιέται πια να βλέπει τον δρόμο του κλειστό”, οι μέρες που λαχτάρησε, αργά ή γρήγορα, θα ‘ρθουν. Θα φροντίσουν γι’ αυτό όλοι εκείνοι που συνεχίζουν τη ζωή του, παλεύοντας για έναν ανώτερο πολιτισμό σε μια ανώτερη κοινωνική οργάνωση.
Εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην αγαπημένη του σύντροφο Τζένη, τα παιδιά, τα εγγόνια του και όλους τους δικούς του».
Κυριάκος Μητσοτάκης για τον Κώστα Καζάκο: Θα λείψει μια πληθωρική και δυναμική προσωπικότητα
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αποχαιρέτησε με ένα μήνυμα στο twitter τον σπουδαίο ηθοποιό Κώστα Καζάκο, ο οποίος έφυγε σήμερα (13/9) από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών.
«Με θλίψη πληροφορήθηκα τον θάνατο του Κώστα Καζάκου. Μιας πληθωρικής και δυναμικής προσωπικότητας, που υπήρξε διαρκώς παρούσα στην Τέχνη, όπως και στη δημόσια ζωή ως βουλευτής. Και από τις δύο θα λείψουν, τώρα, τόσο η επιβλητική του εμφάνιση, όσο και η χαρακτηριστική φωνή του», αναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
