Ο Πιέτρο Μασκάνι (Pietro Antonio Stefano Mascagni, 7 Δεκεμβρίου 1863 – 2 Αυγούστου 1945) ήταν Ιταλός συνθέτης της όπερας. Ο Μασκάνι γεννήθηκε στο Λιβόρνο της Τοσκάνης το 1863, δευτερότοκος γιος του Ντομένικο Μασκάνι, αρτοποιού, και της Εμίλια.
Ο συνθέτης έγινε γνωστός κυρίως για το περίφημο έργο του Cavalleria rusticana (Αγροτική ιπποσύνη, δηλ. αριστοκρατικά ήθη των χωρικών ή κάτι ανάλογο). Το έργο αυτό ήταν από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα του βερισμού στην όπερα και η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη που επισκίασε τη μεταγενέστερη παραγωγή του. Παρά ταύτα Ο φίλος Φριτς και η ΄Ιρις υπήρξαν επίσης δημοφιλή στην Ευρώπη.
Το 1890 η Cavalleria κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό του μουσικού οίκου Σοντσόνιο και τον Μάιο ανέβηκε στο θέατρο Κονστάντσι της Ρώμης. Η επιτυχία ήταν καταπληκτική. Πολύ γρήγορα ανέβηκε στη Φλωρεντία, Τορίνο, Μπολόνια, Παλέρμο, Μιλάνο, Γένοβα, Νεάπολη, Βενετία, Τεργέστη. Ο Γκούσταβ Μάλερ τη διηύθυνε στη Βουδαπέστη και μετά η όπερα παραστάθηκε στο Μόναχο, Αμβούργο, Αγία Πετρούπολη, Δρέσδη, Μπουένος Άιρες και Βιέννη. Στα 26 του χρόνια ο Μασκάνι ήταν διάσημος αλλά το παράπονό του σχετικά με την επιτυχία της Cavalleria και την τύχη των κατοπινών του έργων ήταν : «Στέφθηκα πριν γίνω βασιλιάς».
Στις 17 Ιανουαρίου 1901 ο Μασκάνι έγινε κάτοχος ενός ακόμη «ρεκόρ» : Η όπερά του Le maschere ανέβηκε την ίδια μέρα σε έξι ιταλικές πόλεις –χωρίς επιτυχία, πρέπει να λεχθεί. Ακολούθησαν περιοδείες στην Αμερική, όπου διηύθυνε δικά του και άλλα έργα. Διετέλεσε διευθυντής του Θεάτρου Κονστάντσι της Ρώμης και μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας της Ιταλίας.
Πέθανε στις 2 Αυγούστου 1945, στη Ρώμη. Οι ιταλικές αρχές απουσίαζαν από την κηδεία : Η όπερά του Nerone (Νέρων) ήταν ένας ύμνος στον Μουσολίνι.
Όπερες
- Cavalleria rusticana (Καβαλλερία ρουστικάνα, 1890)
- L’amico Fritz (Ο φίλος Φριτς, 1891)
- I Rantzau (10 November)
- Guglielmo Ratcliff (1895)
- Silvano (1895)
- Zanetto (1896)
- Iris (1898)
- Le maschere (Οι μάσκες, 1901)
- Amica (1905)
- Isabeau (1911)
- Parisina (1913)
- Lodoletta (1917)
- Il piccolo Marat (Ο μικρός Μαρά, 1921)
- Pinotta (1932)
- Nerone (1935)
